توسعه یک ایمپلنت که همراه کودک رشد میکند
پارسینه: دانشمندان موفق به توسعه ایمپلنت پزشکی برای کودکان شدند که با رشد طبیعی کودک رشد میکند.
کودکانی که دارای نواقصی در قلب و یا سایر اعضای بدن هستند مجبورند تا به انجام عملهای سنگین متعددی در طول عمر خود برای جایگزینی ایمپلنتهای حیاتی تن بدهند. اما اکنون تیمی از محققان بیمارستان کودکان بوستون و بریگام و بیمارستان زنان این مشکلات را حل کردهاند.
این گروه موفق به توسعه یک ایمپلنت رشد پذیر شدهاند که برای استفاده در یک روش جراحی قلب به نام "valve annuloplasty" طراحی شده است.
در حال حاضر کودکانی که تحت جراحیهای قلب مانند عمل دریچه میترال و دریچه تریکوسپید قرار میگیرند، ممکن است در طول دوران کودکی خود به چندین جراحی دیگر نیز برای ترمیم یا جایگزینی دریچه قلب خود نیاز پیدا کنند.
اما این ایمپلنت جدید بسیار قوی و با دوام بوده و همچنین با رشد کودک رشد میکند. ضمن اینکه نیاز به انجام چندین عمل جراحی را در کودکان برطرف میکند.
این تیم برای طراحی ایمپلنت جدید خود از یک تله انگشتی بافته شده موسوم به "تله انگشتی چینی"((Chinese finger trap الهام گرفتند.
طراحی ایمپلنت متشکل از دو جزء است: یک هسته بیو پلیمری و یک آستین لولهای بافته شده که در طول زمان در واکنش به نیروهای کششی که توسط بافت اطراف اعمال میشود رشد میکنند.
با تحلیل رفتن بیوپلیمر داخلی، آستین لولهای نازکتر شده و در پاسخ به رشد بافتهای اطراف امتداد مییابد.
جالب توجه است که خود پلیمر از اجزای موجود در بدن انسان ساخته شده است.
محققان این پژوهش بر این باورند که این مفهوم میتواند در بسیاری از برنامههای کاربردی مختلف بالینی مورد استفاده قرار گیرد.
این گروه موفق به توسعه یک ایمپلنت رشد پذیر شدهاند که برای استفاده در یک روش جراحی قلب به نام "valve annuloplasty" طراحی شده است.
در حال حاضر کودکانی که تحت جراحیهای قلب مانند عمل دریچه میترال و دریچه تریکوسپید قرار میگیرند، ممکن است در طول دوران کودکی خود به چندین جراحی دیگر نیز برای ترمیم یا جایگزینی دریچه قلب خود نیاز پیدا کنند.
اما این ایمپلنت جدید بسیار قوی و با دوام بوده و همچنین با رشد کودک رشد میکند. ضمن اینکه نیاز به انجام چندین عمل جراحی را در کودکان برطرف میکند.
این تیم برای طراحی ایمپلنت جدید خود از یک تله انگشتی بافته شده موسوم به "تله انگشتی چینی"((Chinese finger trap الهام گرفتند.
طراحی ایمپلنت متشکل از دو جزء است: یک هسته بیو پلیمری و یک آستین لولهای بافته شده که در طول زمان در واکنش به نیروهای کششی که توسط بافت اطراف اعمال میشود رشد میکنند.
با تحلیل رفتن بیوپلیمر داخلی، آستین لولهای نازکتر شده و در پاسخ به رشد بافتهای اطراف امتداد مییابد.
جالب توجه است که خود پلیمر از اجزای موجود در بدن انسان ساخته شده است.
محققان این پژوهش بر این باورند که این مفهوم میتواند در بسیاری از برنامههای کاربردی مختلف بالینی مورد استفاده قرار گیرد.
منبع:
خبرگزاری ایسنا
ارسال نظر