حرفی که فردوسی‌پور نباید می‌زد

«بی‌شک یکی از برگ‌های برنده گزارشگری این است که تمام جزئیات یک محیط ورزشی را توصیف کنید؛ جوری که مخاطب خود را درون ورزشگاه توصیف کند. کاری که عادل فردوسی‌پور خیلی خوب انجامش می‌دهد و برای همین کارش هم هست که به چنین محبوبیتی رسیده است اما او در گزارش‌هایش گاهی چیزهایی می‌گوید که شاید بهتر است نگوید. مثلا دوره‌ای بی‌دلیل درباره جیمی‌جامپ‌ها می‌گفت و اصلا در ۹۰ هم نشان‌شان می‌داد و در لیگ هم دوربین‌ها نشان‌شان می‌دادند. کاری که باعث شده بود عده‌ای برای شهرت بپرند وسط زمین فوتبال.

این قدر خنده‌دار شده بود که حتی علی ملاقلی‌پور، فرزند کارگردان سرشناس سینما هم برای تبلیغ فیلمش، «قندون جهیزیه» این کار را کرد. عادل البته در بازی استقلال و نساجی و یکی، دو بار دیگر درباره اتفاقاتی در ورزشگاه سخن گفته که اثری سوء برای بیننده‌های تلویزیونی دارد. او در این بازی درباره هواداری حرف زد که از هوش رفته بود و دوربین تلویزیون هم روی تصویری سوئیچ کرد که گزارشگر گفته بود. نمایی بسته از یک هوادار که قطعا خانواده‌اش در شهرستان با دیدن آن تصویر تا رسیدن به خبر سلامتی‌اش، دقایقی دشوار را سپری کرده‌اند.

این اضطراب و شوکی که چنین تصاویری به مخاطب وارد می‌کند شاید ارزش اصلا نپرداختن به ماجرا را بیشتر توجیه می‌کند. مسئولان پخش زنده بازی تاکید داشتند جمله فردوسی‌پور سبب شده تا کارگردان روی تصویر فرد از هوش رفته سوییچ کند تا مخاطب نگوید تصاویر را ندارند اما این وسط کسی احتمالا به فکر شوکی که به خانواده‌ای کیلومترها آن‌طرف‌تر وارد می‌شود، نیست.»