.svg)
کدام کار اجابت دعا را قطعی می‌کند؟
پارسینه: برای اجابت دعا آداب و توصیه‌های بسیاری بیان شده است از آن جمله ... که حضرت امام باقر (ع) آن را ضامن اجابت خوانده اند.
اگرچه دعا و حال خوش داشتن برای صحبت با خدای متعال و اظهار عجز و نیاز و درخواست به محضر او، زمان و مکان نمی‌شناسند و در هر حالی برای انسان ممکن است، اما به تصریح روایات رعایت برخی از آداب بر تاثیر ادعیه و نیز افزایش احتمال اجابت آن‌ها اثرگذار است.
از این رو، در روایات بر پافشارى کردن و اصرار در دعا و انتظار اجابت مکرر سفارش شده است.
حضرت صادق (ع) فرموده اند: «همانا، چون بنده دعا کند خداى تبارک و تعالى در کار حاجت او است مادامى که آن بنده شتاب نکند.»
مجلسى (ره) گوید: یعنى مادامى که شتاب در آن را نخواهد که اگر تأخیر در اجابت آن شد نومید گردد و در نتیجه از خداوند روگردان شود و پندارد که، چون تأخیر در اجابت شده خداوند دعایش را مستجاب نفرماید، یا معناى کلام حضرت علیه السلام این است: مادامى که آن بنده در دعا شتاب نکند و بدان اعتنا نکرده و بدون پافشارى و اصرار در اجابت آن به دنبال کار خود رود چنانچه ظاهر خبر دوم است؛ و نیز آن حضرت (ع) فرمودند: «همانا بنده، چون شتاب کند و براى کار (هاى) خود برخیزد (و به دنبال کار خود رود) خداى تبارک و تعالى فرماید: «آیا بنده من نداند که به راستى منم آن خدائى که حاجت‌ها را برآورم.»
ولید بن عقبه هجرى گوید: شنیدم حضرت باقر (ع) فرمودند: «به خدا سوگند هیچ بندهاى در دعا پافشارى و اصرار به درگاه خداى عز و جل نکند جز اینکه حاجتش را برآورد.»
و نیز از حضرت صادق (ع) است که فرموده اند: «همانا خداى عز و جل خوش ندارد که مردم در انجام حاجت به همدیگر اصرار کنند ولى براى خودش آن را دوست دارد، خداى عز و جل دوست دارد که از او درخواست شود و آنچه نزد او است خواهش شود.»
همچنین، حضرت باقر (ع) می‌فرمایند: «نه به خدا سوگند هیچ بندهاى به درگاه خداى عز و جل اصرار نورزد جز اینکه خداوند دعایش را مستجاب کند.»
جالب آنکه در روایات اهل بیت (ع) نسبت به نام بردن حاجت در دعا نیز تاکید شده و این مهم از عوامل تاثیر در اجابت معرفی می‌شود.
ابو عبد اللَّه فراء گوید: حضرت صادق (ع) فرمودند: «خداى تبارک و تعالى می‌داند که بندهاش چه می‌خواهد هر گاه به درگاهش دعا کند، لیکن دوست دارد که حاجت‌ها به درگاهش شرح داده شود پس هر گاه دعا کردى حاجتت را نام ببر.»
و در حدیث دیگرى گوید: که حضرت (ع) فرمودند: «خداى عز و جل حاجت تو را می‌داند و نیز داند که تو چه خواهى ولى دوست دارد که حاجت هاى (خود را) به درگاه او شرح دهى.»
جالب آنکه دعا در پنهان و آشکار نیز با یکدیگر از نظر اجر و پاداش متفاوتند. چنان که حضرت رضا (ع) فرمودند: «دعاى بنده در پنهانى یک دعایش برابر با هفتاد دعاى آشکار است.»
و در حدیث دیگر است که: «یک دعائى که در پنهانى کنى بهتر است نزد خداوند از هفتاد دعا که آشکار کنى.»
مجلسى (ره) گوید: این دو حدیث دلالت کند بر اینکه پنهان کردن دعا بهتر از آشکار کردن آن است، و اینکه دعاى در پنهانى برابر است یا بهتر است از هفتاد دعاى آشکار در صورتى که آشکار کردن آن مشوب به ریاء و سمعه نباشد و گر نه میان آن‌ها نسبتى نیست.
منبع: قدس آنلاین
ارسال نظر