مکزیک داریم، چه مکزیکی!

به ۵۰۰ متری لوژنیکی که می‌رسیم، اولین چیزی که به چشم می‌آید، موج جمعیت سبزرنگی است که به سمت ورزشگاه می‌روند. در گوشه ای، گروهی ۳۰-۲۰ نفره، با موسیقی محلی مکزیکی مشغول رقصیدن هستند، اما موج بزرگتر هنوز در راه است. جمعیت یک پرچم بزرگ مکزیک را روی دست گرفته و شعری حماسی را با ترجیع بند "مه ایکو، مه ایکو" فریاد می‌زند. جو آنقدر پرشور است که حتی طرفداران سایر تیم‌ها هم در آن دیده می‌شود؛ از طرفداران روسیه و برزیل تا حتی آلمانی‌هایی که مشغول فیلم گرفتن از این لحظات هستند.

کلاه‌های مکزیکی در بین جمعیت آنقدر زیاد است که تصور می‌کنی به جای لوژنیکی، در حال رفتن به ورزشگاه آزتک مکزیکوسیتی هستی. لباس‌های عجیب و غریب سنتی مکزیکی هم کم نیست. از مردان نیمه لختی که شبیه جنگجویان آزتک لباس پوشیده اند تا دو نفری که پر‌های بلند سرخپوستی به سر دارند و بالاتنه شان را با رنگ، قرمز کرده اند.

هرچقدر که مکزیکی‌ها پرسر و صدا هستند، هواداران آلمان در سکوت به سمت ورزشگاه می‌روند. تنها از روی پیراهن‌هایی که به تن دارند، می‌توان آن‌ها را تشخیص داد. جالب اینکه در بین آنها، کره ای‌ها و ژاپنی‌های زیادی هم دیده می‌شوند که برای حمایت از قهرمان جهان، راهی ورزشگاه هستند.

در راهرو‌های لوژنیکی هم مکزیکی‌های پر سر و صدا همه جا دیده می‌شوند و وقتی به جایی می‌رسیم که اولین نما از سکو‌ها دیده می‌شود، مطمئن می‌شویم که آلمان روز سختی در پیش دارد. به جز پشت دروازه جنوبی که پرچم‌های آلمان، نشان از حضور یک دست هواداران این تیم دارد، مکزیکی‌ها بقیه قسمت‌های ورزشگاه را تسخیرکرده اند. اختلاف تعداد تماشاگران دو تیم آنقدر زیاد است که به نظر می‌رسد مکزیکی‌ها میزبان هستند.

خبرنگاران ایرانی در حال توضیح دادن رزومه علیرضا فغانی به بغل دستی‌های شان هستند که مکزیک اولین حمله جدی را در همان دقیقه اول انجام می‌دهد. جاشوا کیمیچ که قرار است فیلیپ لام آلمانی‌ها در این جام باشد، فضای زیادی را پشت سرش خالی گذاشته و لایون از همان منطقه، اولین خطر را ایجاد می‌کند، اما نویر دروازه را نجات می‌دهد. همین کافی است که تماشاگران مکزیکی برای اولین بار چهره ترسناک شان را نشان بدهند. صدای جمعیت طوری به هوا می‌رود که فکر می‌کنی، تصویر فیزیکی اش می‌توانست شبیه بمب قارچی هیروشما باشد.

بمب مکزیکی‌ها چند بار دیگر منفجر شد که مخوف‌ترین آن در دقیقه ۳۵ بود؛ یک ضدحمله سریع و دوباره جای خالی کیمیچ؛ این بار هروینگ لوزانو مانند یک قاتل خونسرد آخرین مدافع آلمان را کنار زد و چند ثانیه بعد، فیل نویل، رودی گارسیا و بقیه چهره‌های سرشناسی که در ورزشگاه بودند، اولین گل خورده مدافع عنوان قهرمانی را برای شبکه‌های تلویزیونی معتبر دنیا تحلیل می‌کردند.

دقایق سپری شد و آلمانی‌ها نه توانستند در زمین بازی را در دست بگیرند و نه روی سکوها، حریف مکزیکی‌ها شدند. پس مانند آرژانتین ۱۹۹۰ و فرانسه ۲۰۰۲، مدافع عنوان قهرمانی جام را با شکست آغاز کرد. جشن مکزیکی‌ها هم مانند مواد مذاب یک آتشفشان فعال، از لوژنیکی خارج شد و از طریق شبکه مترو، به سایر مناطق مسکو راه پیدا کرد. برای مردمی که شادی گل شان می‌تواند زلزله ایجاد کند، شاید این فقط یک شروع معمولی باشد!