.svg)
برای کیروش خوب است، برای عبدالله ویسی بد؟
پارسینه: برای عبدالله ویسی لیگ برتر فوتبال ایران، جام جهانی کیروش است، نان و شهرتش به آن گره خورده، برای او پرسپولیس همان پرتغال و اسپانیاست و حق دارد تلاش کند امتیاز بگیرد.
احسان محمدی در فرهنگستان فوتبال نوشت: «می‌گویند برخی ایرانی‌ها به صورت دست‌چین شده (Selective) با هر پدیده‌ای برخورد می‌کنند. هر چیزی از هر فرهنگ، ایدئولوژی، ساختار و… که به سودشان باشد، برمی‌دارند و با باقی‌اش مخالفند! برای همین از فرهنگ چهل تیکه‌ای برخوردار شده‌اند....
به این که آیا چنین چیزی خوب است یا بد کاری ندارم. خلایق حق دارند از هر چیزی که می‌خواهند لذت ببرند، اما بعد از بازی پرسپولیس - نفت مسجد سلیمان واکنش‌هایی دیدم که به نظرم ما تکلیفمان حتی با خودمان روشن نیست چه رسد با دیگران!
نفت مسجد سلیمان در تهران به تساوی صفر - صفر مقابل پرسپولیس دست یافت. نتیجه‌ای خوشحال‌کننده برای تیمی که تازه به لیگ برتر صعود کرده مقابل قهرمان دو دوره گذشته و کامل‌ترین تیم چند سال اخیر فوتبال ایران، اما نمایش این تیم به شدت مورد نقد قرار گرفت.
در نمای دورتر نفت مسجد سلیمان با دفاع اتوبوسی، بازی تأخیری، چشم دوختن به ضد حملات، مهار بازیکنان کلیدی حریف با سلب فضا و گاه اعمال خشونت، تلف کردن زمان بازی با تمارض به مصدومیت و… این امتیاز را به دست آورد. عده‌ای به عبدالله ویسی حمله کردند که فوتبال چرک به نمایش گذاشته و این سبک بازی همان ضد فوتبالی است که مردم نمی‌پسندند.
پیش از این هم چند سرمربی لیگ برتر به همین دلایل از سوی برخی هواداران و منتقدان نقره‌داغ شده بودند. این که مقابل پرسپولیس دست به تجمع در زمین خودی می‌زنند و روح فوتبال را می‌کُشند. این پرسش همیشگی، اما بی‌پاسخ می‌ماند که اگر شما جای عبدالله ویسی با بضاعت اندک بازیکن باشید این سبک را دنبال می‌کنید یا ترجیح می‌دهید با بازی باز و تهاجمی دست به خودزنی بزنید و چند گل زیبا دریافت کنید تا تماشاگر لذت ببرد؟
جالب است که در میان منتقدان این سبک بازی کسانی هستند که ستایشگر سبک کارلوس کی‌روش‌اند. آن‌ها کیروش را تحسین می‌کنند که با این سبک بازی از حریفان امتیاز می‌گیرد، اما عبدالله ویسی را با اصطلاحاتی مثل فوتبال چرک و ضدفوتبال تحقیر می‌کنند!
- آقا! فوتبال ملی فرق می‌کنه با باشگاه!
- شما انتظار دارید مقابل پرتغال و اسپانیا حمله کنیم؟!
- ...
این پاسخ‌های دم دستی را زیاد می‌شنویم، اما «فوتبال، فوتبال است». برای عبدالله ویسی لیگ برتر فوتبال ایران، جام جهانی کیروش است، نان و شهرتش به آن گره خورده، برای او پرسپولیس همان پرتغال و اسپانیاست و حق دارد تلاش کند امتیاز بگیرد.
همان طور که کیروش هم با دفاع اتوبوسی، بازی تأخیری، چشم دوختن به ضد حملات، مهار بازیکنان کلیدی حریف با سلب فضا و گاه اعمال خشونت، تلف کردن زمان بازی با تمارض به مصدومیت و … از حریفان امتیاز می‌گیرد.
من هم شیفته فوتبال تهاجمی و پر گل هستم، اما مثل همه علاقمندان به فوتبال وقتی این سبک را دوست دارم که تیم محبوبم گل بزند نه این که کیسه گل شود! اما این شیوه نقد کردنِ دست‌چین شده آدم‌ها را نمی‌پسندم. اگر سبک بازی کیروش را می‌پسندید، به عبدالله ویسی خرده نگیرید. او به سبک کیروش مقابل پرسپولیس بازی کرد و امتیاز گرفت.»
به این که آیا چنین چیزی خوب است یا بد کاری ندارم. خلایق حق دارند از هر چیزی که می‌خواهند لذت ببرند، اما بعد از بازی پرسپولیس - نفت مسجد سلیمان واکنش‌هایی دیدم که به نظرم ما تکلیفمان حتی با خودمان روشن نیست چه رسد با دیگران!
نفت مسجد سلیمان در تهران به تساوی صفر - صفر مقابل پرسپولیس دست یافت. نتیجه‌ای خوشحال‌کننده برای تیمی که تازه به لیگ برتر صعود کرده مقابل قهرمان دو دوره گذشته و کامل‌ترین تیم چند سال اخیر فوتبال ایران، اما نمایش این تیم به شدت مورد نقد قرار گرفت.
در نمای دورتر نفت مسجد سلیمان با دفاع اتوبوسی، بازی تأخیری، چشم دوختن به ضد حملات، مهار بازیکنان کلیدی حریف با سلب فضا و گاه اعمال خشونت، تلف کردن زمان بازی با تمارض به مصدومیت و… این امتیاز را به دست آورد. عده‌ای به عبدالله ویسی حمله کردند که فوتبال چرک به نمایش گذاشته و این سبک بازی همان ضد فوتبالی است که مردم نمی‌پسندند.
پیش از این هم چند سرمربی لیگ برتر به همین دلایل از سوی برخی هواداران و منتقدان نقره‌داغ شده بودند. این که مقابل پرسپولیس دست به تجمع در زمین خودی می‌زنند و روح فوتبال را می‌کُشند. این پرسش همیشگی، اما بی‌پاسخ می‌ماند که اگر شما جای عبدالله ویسی با بضاعت اندک بازیکن باشید این سبک را دنبال می‌کنید یا ترجیح می‌دهید با بازی باز و تهاجمی دست به خودزنی بزنید و چند گل زیبا دریافت کنید تا تماشاگر لذت ببرد؟
جالب است که در میان منتقدان این سبک بازی کسانی هستند که ستایشگر سبک کارلوس کی‌روش‌اند. آن‌ها کیروش را تحسین می‌کنند که با این سبک بازی از حریفان امتیاز می‌گیرد، اما عبدالله ویسی را با اصطلاحاتی مثل فوتبال چرک و ضدفوتبال تحقیر می‌کنند!
- آقا! فوتبال ملی فرق می‌کنه با باشگاه!
- شما انتظار دارید مقابل پرتغال و اسپانیا حمله کنیم؟!
- ...
این پاسخ‌های دم دستی را زیاد می‌شنویم، اما «فوتبال، فوتبال است». برای عبدالله ویسی لیگ برتر فوتبال ایران، جام جهانی کیروش است، نان و شهرتش به آن گره خورده، برای او پرسپولیس همان پرتغال و اسپانیاست و حق دارد تلاش کند امتیاز بگیرد.
همان طور که کیروش هم با دفاع اتوبوسی، بازی تأخیری، چشم دوختن به ضد حملات، مهار بازیکنان کلیدی حریف با سلب فضا و گاه اعمال خشونت، تلف کردن زمان بازی با تمارض به مصدومیت و … از حریفان امتیاز می‌گیرد.
من هم شیفته فوتبال تهاجمی و پر گل هستم، اما مثل همه علاقمندان به فوتبال وقتی این سبک را دوست دارم که تیم محبوبم گل بزند نه این که کیسه گل شود! اما این شیوه نقد کردنِ دست‌چین شده آدم‌ها را نمی‌پسندم. اگر سبک بازی کیروش را می‌پسندید، به عبدالله ویسی خرده نگیرید. او به سبک کیروش مقابل پرسپولیس بازی کرد و امتیاز گرفت.»
منبع:
خبرگزاری ایسنا
اخه همه مثل کیروش پولدار و رسانه دار نیستن...