چوپانی در آفریقای جنوبی گورستان دایناسور‌ها را کشف کرد

دومانگوی تیوبیکا (چوپان) اتفاقی به گورستانی برخورد که فسیل‌های یافت شده در آن تا حدود دویست میلیون سال قدمت دارند. او زمانی که برای بازدید از محل دفن خانواده‌اش در منطقه قیمیگا در استان کیپ شرقی رفته بود، این گورستان دایناسور‌ها را پیدا کرد.

این مرد ۵۴ ساله که حالا در محله‌اش به او به چشم یک قهرمان نگاه می‌کنند، به من گفت: "اجداد من در این زمین دفن هستند و یکی از مسئولیت‌های من نگهداری و تمیز کردن گور‌های آنهاست. "

"روزی وقتی آن‌ها را تمیز می‌کردم، به استخوان بزرگی برخوردم، چیزی که نظیرش را قبلا ندیده بودم و می‌دانستم که باید این استخوان را به کسی نشان بدهم. "

فردی که دومانگوی این استخوان بزرگ را به او نشان داد جیمز رالین بود، مردی بازنشسته که به خاطر علاقه فراوانش به دایناسور‌ها در روستا معروف بوده است.

جیمز می‌گوید:"وقتی بزرگ می‌شدیم به ما گفته می‌شد دایناسور‌ها افسانه هستند، فکر می‌کردم آن‌ها فقط در قصه‌هایی هستند که مادربزرگ و پدربزرگ‌های ما وقتی در زمان قصه‌گویی دور آتش جمع می‌شویم، برای ما تعریف می‌کنند. "

"تا زمانی که چند کتاب نخوانده بودم، باور نمی‌کردم که آن‌ها [دایناسور‌ها]ممکن است واقعی باشند. از ۱۹۸۲ به این طرف درباره وجود دایناسور‌ها مطالعه می‌کنم. "

"هیجانم را از این که در این اکتشاف سهم داشته‌ام، می‌توانید حدس بزنید. از این که آن‌ها را در حیاط پشت منزل خودم کشف کردم. خیلی افتخار می‌کنم. "

"درباره روستای کوچک ما کتاب‌ها نوشته خواهد شد. از طریق این اکتشاف بالاخره جهان ما را خواهد شناخت. "

او که به سختی می‌توانست جلو شادمانی‌اش را بگیرد، اضافه کرد: "این برای توسعه اینجا خوب خواهد بود. "

تیمبا جیکاجیکا، سومین عضو این گروه شکارچیان فسیل است. او معلم جغرافیا در یکی از مدارس ابتدایی در این محله است.

او گفت: "آن‌ها تصمیم گرفتند که استخوان‌ها را نزد من بیاورند و وقتی به آن‌ها نگاه کردم، بر اساس شکل ظاهری شان گفتم که به گمان من این‌ها فسیل هستند. "

"به عنوان یک معلم جغرافیا که درباره فسیل‌ها در کلاس درس داده‌ام. وقتی استخوان‌ها را دیدم، بلافاصله فکر کردم که این بقایای حیواناتی است که مدت‌ها قبل مرده‌اند، اما مطمئن نبودم، به همین خاطر آن را به کارشناسانی از دانشگاه ویتز نشان دادیم و آن‌ها گمانه‌زنی ما را تایید کردند. "
'دایناسور‌ها همه جا بودند'

در اوایل سال جاری، گروهی از دیرینه‌شناسان از دانشگاه‌های مختلف از جمله دانشگاه ژوهانسبورگ، دانشگاه‌های آکسفورد و بیرمنگام بریتانیا و دانشگاه زوریخ سوئیس هفته‌ها را در اینجا گذراندند و فسیل‌هایی را از زیر خاک درآوردند.

هدایت این ماموریت را پروفسور جونا چوینیر که در انستیتوی مطالعات تکاملی دانشگاه ویتز کار می‌کند، به عهده داشته است.

او می‌گوید: "نخستین بار که برای دیدن این منطقه رفتیم، به شدت حیرت‌انگیز بود. دایناسور‌ها همه جا بودند. "

"ما به تازگی کار این مرحله را تمام کردیم و فقط ده و یا پنج درصد کار را انجام داده‌ایم. "

"سال آینده دوباره به آنجا می‌رویم و درنظر داریم که کامیونی را برای منتقل کردن فسیل‌ها به ژوهانسبورگ کرایه کنیم. در همین حال ما توانستیم که چند استخوان پا را [از زیر خاک]بیرون بیاوریم. "

این محل زمینی غیر قابل کشت است و از وجود علف هرز پاک شده و گفته می‌شود پهنای آن به بیست کیلومتر می‌رسد.

گفته می‌شود که این منطقه دارای صد‌ها فسیل از دوازده گونه دایناسور‌های گیاهخوار از نوع سوسمارپایان (Sauropodomorpha) است.

هنگامی که با این سه مرد اهل همین محل قدم می‌زدیم به یک استخوان لگن مربوط به یک جانور برخوردیم که به باور کارشناسان هشت متر طول و یک تن وزن دارد. این استخوان را پژوهشگران با پلاستیک بسته‌بندی کرده بودند و در همان جا گذاشته بودند تا دوباره برگردند و آن را به یک آزمایشگاه منتقل کنند.

تصور می‌شود که این استخوان مربوط به جانوری با بدن بسیار بزرگ و گردن بلند باشد که در دوران ژوراسیک (حدود ۱۴۵-۲۰۰ میلیون سال پیش) زندگی می‌کرده است.

امید می‌رود که این، اطلاعات جدیدی درباره گونه‌هایی از دایناسور‌ها به دست بدهد و همچنین درباره این که چرا بسیاری از آن در این منطقه از بین رفتند، اطلاعاتی به دست آید.

تحقیقات در این مورد ممکن است سال‌ها طول بکشد، اما حتی همین حالا بر کار یکی از پژوهشگران جوان اثرگذار بوده است.

سیبیسا امدیکازی، دانشجوی دوره فوق لیسانس در رشته دیرینه‌شناسی در دانشگاه ویتز می‌گوید:"اولین بار بود که نمونه‌ای به این بزرگی را می‌دیدم. خیلی هیجان‌انگیز بود. "

"وقتی با مردم قیمیگا کار می‌کردیم، از این که ما در زمین آن‌ها چنین چیز بزرگی را پیدا کرده‌ایم، یک نوع احساس غرور و وقار در میان آن‌ها احساس می‌شد. "
جاذبه گردشگری

در حالیکه از میان بستر یک رودخانه که بر بالای "گنج پنهان" این منطقه قرار گرفته، قدم می‌زدیم، این سه مرد به من گفتند که برای این مکان رویا‌های بزرگی در سر دارند.

آن‌ها می‌خواهند این محل در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شود، کاری که می‌تواند پژوهشگران و بازدیدکنندگان بیشتری را به آنجا جلب کند و باعث رونق اقتصاد این منطقه شود.

اما از نظر آقای تیوبیکا، این می‌تواند در زندگی جوانانی که در این منطقه زندگی می‌کنند، تغییر ایجاد کند.

او می‌گوید:"من نتوانستم درس بخوانم، ولی امیدوارم وجود این دایناسور‌ها در اینجا موجب شود که کودکان ما به آموزش علوم در مدرسه علاقمند شوند و بتوانند از اوایل زندگی خود با چنین چیز‌هایی آشنا شوند. "