.svg)
عکاس این عکس بعد‌ها خودکشی کرد!
پارسینه: عکاسی بحران یا عکاسی از حوادث شاخه‌ای بحث‌برانگیز در عکاسی است؛ گاهی در عکاسی بحران این سوال مطرح می‌شود که آیا می‌توان در صورت دیدن افرادی که به کمک نیاز دارند یا جانشان در خطر است، عکاسی را رها کرد و به فرد نیازمند یاری داد؟
برخی از عکاسان معتقدند که رسالت عکاس همان عکاسی است و باید به کار خود ادامه دهد چراکه عکس او بعد‌ها می‌تواند خیلی ارزشمندتر از کمکش واقع شود. برخی نیز می‌گویند عکاس در شرایطی خاص می‌تواند کارش را رها کند. برای شفاف شدن این موضوع تصمیم گرفتیم نظر یک عکاس خبری به نام عطاالله طاهر کناره را جویا شویم.
کناره بیان کرد: «این یک سوال بی‌جواب است که همیشه در عکاسی خبری مطرح بوده است. خیلی وقت‌ها عکس‌هایی گرفته می‌شود که به دلیل محتوای دلخراشی که دارند جنجال به پا می‌کنند و تأثیر مثبتی که بعد‌ها می‌گذارند خیلی بیشتر است.»
او در ادامه به عکس معروف «کودک و لاشخور» که توسط کوین کارتر عکاس خبری سرشناس در سال ۱۹۹۳ در نشریه نیویورک تایمز منتشر شد، اشاره کرد و گفت: «این عکس در آن سال واکنش‌های منفی زیادی را به همراه داشت و سرو صدای زیادی کرد. عده زیادی معتقد بودند که عکاس باید لاشخور را از صحنه دور میکرد تا جان آن کودک را نجات دهد. ولی همین عکس بعد‌ها باعث شد تا توجه جهانی به کودکان گرسنه دنیا جلب شود؛ البته گفته می‌شود که عکاس بعد‌ها به دلیل واکنش‌های منفی مخاطبان خودکشی کرد.»
این عکاس افزود: «شاید آن لحظه عکاس می‌توانست کودک را نجات دهد، ولی دیگر تأثیر الآن را نداشت. به نظر من نجات یک فرد آسیب دیده بهتر است به متخصصان آن کار واگذار شود، چون ممکن است با دخالت عکاس یا افراد دیگر مجروح آسیبی جدی مانند قطع شدن نخاع پیدا کند.»
او با بیان اینکه خودش بار‌ها در چنین شرایطی قرار گرفته، می‌گوید: «گاهی اوقات همذات‌پنداری عکاس با سوژه لزوماً منحصر به یک شخص نیست؛ مثلاً عکاس در زلزله با جمعیتی زیاد روبه‌رو است. البته در این موارد ایرادی ندارد که عکاس با افراد آسیب دیده همذات پنداری کند و زمانی که لزومی به عکاسی نیست دوربین خود را کنار بگذارد و به دیگران کمک کند. حتی اینگونه می‌تواند بخش دیگری از صحنه را به تصویر بکشد.»
کناره ادامه داد: «در واقع اگر عکاس در چنین شرایطی هیچ کاری نکند خود به خود طرد می‌شود؛ البته همه این‌ها به فضای سوژه عکاسی مربوط است و باید دید که عکاس برای خود چه چیزی را متصور می‌شود. یک زمان فردی را می‌بینیم که در حال جان دادن است و با کمک به او، شانس زنده بودن خواهد داشت. در چنین شرایطی دوربین دیگر معنایی ندارد، اما بعضی چیز‌ها عمومیت دارد و افراد زیادی برای کمک کردن وجود دارند و نیازی به کمک عکاس نیست.»
از این نمونه عکسا باید بیان ایران بگیرن عنقریب
اگه الان خدا بیامرز زنده بود با به تصویر کشیدن گرانی های ما چه میکرد !!!!! خودسوزی !!! زیبا ترین عکس این ، ! اگه اینجور گرانی پیش بره ما هم همینطور میشیم !!!!! منتها عکاس ما شاهد در آسمان است !!!!
مگه عکس گرفتن چقدر طول میکشه؟ خب هم عکسشو میگرفت هم میومد کودک رو نجات میداد!!!
شاید اون لحظه عکس گرفته بعد کمک کرده احتمالا وا نستاده تا لاشخوری اون لاشخور رو ببینه بیشتر کاش توضیح داده میشد هر چی سرچ کردم پیدا نکردم
کودکان زیادی اونجا چنین وضعیتی داشتن عکاس ینفره کاری از دستش برنمی آمد و هیچ کمک نکرده چون عکاس با یک گروه امدادی همراه بود و باید سریع پرواز میکردن که گرفتار چریک های مبارز نشوند والدین این کودک بلافاصله با ذرتهای اهدایی سازمان ملل برگشتند و مشخص نیست که نجاتش دادن یا نه البته لاشخورها تا وقتی موجودی زنده باشد بهش نوک نمیزنند امیدوارم این کودک نجات یافته و زنده باشد و روزی خودش را معرفی کند شاید هم والدینش بر اثر قحطی جان دادند