دختران روزه اولی که توان روزه گرفتن ندارند
پارسینه: دخترى که به حد بلوغ رسیده، ولى به واسطه ضعف جسمی، نمى تواند روزه بگیرد و قضاى آن را تا دو سه سال به جا آورد، تکلیف او چیست؟
دخترى که به حد بلوغ رسیده، ولى به واسطه ضعف جسمی، نمى تواند روزه بگیرد و قضاى آن را تا دو سه سال به جا آورد، تکلیف او چیست؟
همه مراجع (به جز مکارم و تبریزى): اگر گرفتن روزه براى او ضرر دارد، یا تحمل آن برایش زحمت و مشقّت زیاد دارد، روزه بر او واجب نیست؛ ولى ترک آن به صرف برخى عذرها، جایز نیست و هر زمان توانست باید قضاى آن را به جا آورد.
آیت الله مکارم: در فرض یاد شده، روزه بر او واجب نیست و باید براى هر روز یک مد طعام بدهد و قضاى این روزهها هم بر او واجب نیست.
آیت الله تبریزى: اگر گرفتن روزه براى او ضرر دارد، یا تحمل آن برایش زحمت و مشقت زیاد دارد، روزه واجب نیست و اگر تا ماه رمضان سال بعد، ضعف او برطرف شد، باید قضاى آن را به جا آورد و اگر نتوانست، باید براى هر روز یک مد طعام (تقریبا ده سیر)، به فقیر بدهد و قضاى روزه لازم نیست؛ ولى اگر فدیه ممکن نبود، باید هرزمان که توانست روزهها را قضا کند.
منبع:
امام، استفتاءات، ج. ۱، روزه، س. ۷۶ و ۸۸؛ آیت الله خامنه اى، اجوبة الاستفتاءات، س. ۷۳۱، ۷۳۲؛ آیت الله فاضل، جامع المسائل، ج. ۱، س. ۵۶۸؛ آیت الله صافى، جامع الاحکام، ج. ۱، س. ۴۹۱، ۴۹۸؛ آیت الله مکارم، استفتاءات، ج. ۲، س. ۴۳۹. آیت الله تبریزى، صراط النجاة، ج. ۲، س. ۴۵۸ و ۱۵۱۹. دفتر:آیات عظام نورى، بهجت و وحید.
همه مراجع (به جز مکارم و تبریزى): اگر گرفتن روزه براى او ضرر دارد، یا تحمل آن برایش زحمت و مشقّت زیاد دارد، روزه بر او واجب نیست؛ ولى ترک آن به صرف برخى عذرها، جایز نیست و هر زمان توانست باید قضاى آن را به جا آورد.
آیت الله مکارم: در فرض یاد شده، روزه بر او واجب نیست و باید براى هر روز یک مد طعام بدهد و قضاى این روزهها هم بر او واجب نیست.
آیت الله تبریزى: اگر گرفتن روزه براى او ضرر دارد، یا تحمل آن برایش زحمت و مشقت زیاد دارد، روزه واجب نیست و اگر تا ماه رمضان سال بعد، ضعف او برطرف شد، باید قضاى آن را به جا آورد و اگر نتوانست، باید براى هر روز یک مد طعام (تقریبا ده سیر)، به فقیر بدهد و قضاى روزه لازم نیست؛ ولى اگر فدیه ممکن نبود، باید هرزمان که توانست روزهها را قضا کند.
منبع:
امام، استفتاءات، ج. ۱، روزه، س. ۷۶ و ۸۸؛ آیت الله خامنه اى، اجوبة الاستفتاءات، س. ۷۳۱، ۷۳۲؛ آیت الله فاضل، جامع المسائل، ج. ۱، س. ۵۶۸؛ آیت الله صافى، جامع الاحکام، ج. ۱، س. ۴۹۱، ۴۹۸؛ آیت الله مکارم، استفتاءات، ج. ۲، س. ۴۳۹. آیت الله تبریزى، صراط النجاة، ج. ۲، س. ۴۵۸ و ۱۵۱۹. دفتر:آیات عظام نورى، بهجت و وحید.
ارسال نظر