.svg)
تبعات خطرناک مرگ محمد مرسی در مصر
پارسینه: مرگ محمد مرسی سبب بروز چالش‌های زیادی در رژیم مصر و گروه‌های مختلف این کشور شده است.
به نقل از پایگاه خبری العهد، مرگ ناگهانی محمد مرسی رئیس جمهور سابق مصر، بسیاری از نقاط ضعف مصر را نشان داد. مصر هم چنان از صحنه کنترل و تثبیت معادلات منطقه‌ای غایب است و بازگشت آن مانند یک دریچه امنیتی است که مانع فرو رفتن آن در هرج و مرج و آشوب می‌شود. اگر مصر بتواند به نقش متعادل و اردوگاه طبیعی خود بازگردد در محدوده توجهات قبل از کمپ دیوید و معاهده شوم قرار می‌گیرد.
این خلل ممکن است مظاهر مختلفی داشته باشد که در اینجا چند مورد را بررسی می‌کنیم:
۱-عدم احترام به لحظه مرگ ناگهانی محمد مرسی و درگیری فوری میان طرفین درگیری چه حامیان و چه مخالفان وی.
۲- این درگیری همچنین میزان بحران سیاسی در مصر و قطب بندی شدید در آن را نشان داد و ثابت کرد که این اختلاف فقط در میان وفاداران رژیم و گروه اخوان المسلمین نیست، بلکه در میان اردوگاه‌های سیاسی مختلف است. برخی از آن‌ها خواستار احترام به لحظه مرگ رئیس جمهمور سابق شدند، برخی اعلام کردند که این اختلافات سبب نفی همدردی نمی‌شود و برخی هم معتقد بودند که همدردی عمومی باید انجام شود. این تفاوت‌ها فقط در چارچوب اختلافات باقی نماند و به درگیری کشیده شد. همه این‌ها نشان می‌دهد که حتی کمترین حد از تفاهم نیز میان این گروه‌ها دیده نمی‌شود.
۳-این اتفاقات یک حقیقت دیگر را نیز روشن کرد، اینکه نقش رسانه‌های اجتماعی فقط در بالابردن افکار عمومی نیست، بلکه آن‌ها در درگیری‌ها و گسترش و بزرگ کردن تناقضات و تنش‌ها نیز شرکت دارند.
۴- پوشش بد رسانه‌ای که گویی با حالت آشفته منتظر توجیه این اتفاقات بودند.
۵- از سوی دیگر شبکه‌های وفادار به اخوان المسلمین و نیز کشور‌های حامی آن‌ها تلاش کردند که از این اتفاق سیاسی برای توجیه اتهاماتی که به رژیم السیسی سو استفاده کنند که این نیز یک ارزیابی اشتباه است و همدردی گروه‌های مختلف در این مصیبت را از بین می‌برد.
در اینجا از اختلاف میان گروه‌های سازمانی می‌گذریم و به اشتباه جدی و بزرگی که محمد مرسی مرتکب شد می‌پردازیم که قطع روابط با سوریه و دشمنی با مقاومت و کمک به گروه‌های تکفیری و حوادث خونین پس از آن‌ها در صدر این اشتباهات است که مسئولیت آن متوجه اوست.
عملکرد رسانه‌ها موجب بی‌نظمی و عمیق‌تر کردن دشمنی‌ها و در مواردی منجر به خشونت و انتقام می‌شود، گروه‌های ملی در مصر به طرفداران رئیس جمهور درگذشته و مخالفان او تقسیم می‌شوند، اما اکثر این گروه‌ها معتقدند که مرگ مرسی اتفاق و ضربه بزرگی به حاکمیت مصر است.
اشتباهات بزرگی که رژیم کنونی مرتکب آن شد، در درجه اول محاکمه‌های طولانی بود که اکثر آن‌ها بیهوده بودند.
این خلل ممکن است مظاهر مختلفی داشته باشد که در اینجا چند مورد را بررسی می‌کنیم:
۱-عدم احترام به لحظه مرگ ناگهانی محمد مرسی و درگیری فوری میان طرفین درگیری چه حامیان و چه مخالفان وی.
۲- این درگیری همچنین میزان بحران سیاسی در مصر و قطب بندی شدید در آن را نشان داد و ثابت کرد که این اختلاف فقط در میان وفاداران رژیم و گروه اخوان المسلمین نیست، بلکه در میان اردوگاه‌های سیاسی مختلف است. برخی از آن‌ها خواستار احترام به لحظه مرگ رئیس جمهمور سابق شدند، برخی اعلام کردند که این اختلافات سبب نفی همدردی نمی‌شود و برخی هم معتقد بودند که همدردی عمومی باید انجام شود. این تفاوت‌ها فقط در چارچوب اختلافات باقی نماند و به درگیری کشیده شد. همه این‌ها نشان می‌دهد که حتی کمترین حد از تفاهم نیز میان این گروه‌ها دیده نمی‌شود.
۳-این اتفاقات یک حقیقت دیگر را نیز روشن کرد، اینکه نقش رسانه‌های اجتماعی فقط در بالابردن افکار عمومی نیست، بلکه آن‌ها در درگیری‌ها و گسترش و بزرگ کردن تناقضات و تنش‌ها نیز شرکت دارند.
۴- پوشش بد رسانه‌ای که گویی با حالت آشفته منتظر توجیه این اتفاقات بودند.
۵- از سوی دیگر شبکه‌های وفادار به اخوان المسلمین و نیز کشور‌های حامی آن‌ها تلاش کردند که از این اتفاق سیاسی برای توجیه اتهاماتی که به رژیم السیسی سو استفاده کنند که این نیز یک ارزیابی اشتباه است و همدردی گروه‌های مختلف در این مصیبت را از بین می‌برد.
در اینجا از اختلاف میان گروه‌های سازمانی می‌گذریم و به اشتباه جدی و بزرگی که محمد مرسی مرتکب شد می‌پردازیم که قطع روابط با سوریه و دشمنی با مقاومت و کمک به گروه‌های تکفیری و حوادث خونین پس از آن‌ها در صدر این اشتباهات است که مسئولیت آن متوجه اوست.
عملکرد رسانه‌ها موجب بی‌نظمی و عمیق‌تر کردن دشمنی‌ها و در مواردی منجر به خشونت و انتقام می‌شود، گروه‌های ملی در مصر به طرفداران رئیس جمهور درگذشته و مخالفان او تقسیم می‌شوند، اما اکثر این گروه‌ها معتقدند که مرگ مرسی اتفاق و ضربه بزرگی به حاکمیت مصر است.
اشتباهات بزرگی که رژیم کنونی مرتکب آن شد، در درجه اول محاکمه‌های طولانی بود که اکثر آن‌ها بیهوده بودند.
منبع:
خبرگزاری تسنیم
ارسال نظر