١٧ احساس کاملاً طبیعی که ممکن است در این روزها داشته باشید

از زمانی که بحران کروناویروس زندگی‌ام را تغییر داده است، در هر جلسه‌ درمان مجازی که داشته‌ام، شروع جلسه به نوعی با تکراری از این مفهوم بوده است که، «حتی نمی‌دانم امروز در مورد چه چیزی حرف بزنم. میلیون‌ها حس مختلف دارم.» هر جلسه، کوله‌باری از هفته را با خود می‌آورم که اندازه‌ یک سال سنگینی می‌کند. چگونه می‌توانم تصمیم بگیرم که در مورد چه چیزی حرف بزنم. از احساس تنهایی که در جداسازی (ایزولاسیون) دارم حرف بزنم یا از نگرانی‌ام در مورد خانواده‌ یا احساس گناهی که به دلیل عقب‌افتادن از کارم دارم و یا از ناامیدی‌ای که در مورد سیاست‌های امریکا حس می‌کنم و ... . فکر کنم متوجه منظورم شدید.

در رأس حس‌های زیاد من، اغلب خودم را مشغول واکاوی آنها می‌بینم: آیا طبیعی است که فلان حس را داشته باشم؟ آیا اگر فلان‌جور فکر کنم آدم بدی هستم؟ خوشبختانه، درمانگرم همیشه به من این اطمینان خاطر را می‌دهد که نه تنها حس‌های من به‌جا هستند، بلکه او از سایر مراجعانش هم حس‌های مشابهی را می‌شنود. و گرچه دانستن این موضوع که حس‌های من به نوعی فراگیر هستند مشکلاتم را حل نمی‌کند، ولی دانستن اینکه دیگران هم تجربیات مشابهی دارند کمی احساس راحتی به من می‌دهد.

از آن‌جایی که نمی‌خواهم بیان این حس‌ها را محدود به جلسات درمان نگه دارم از درمانگرم و سایر حرفه‌مندان سلامت روان (تلفنی یا از طریق ایمیل) پرسیدم که در حال حاضر چه احساسات و نگرانی‌هایی در جلسات آن‌ها با مراجعان‌شان زیاد مطرح می‌شود. چنانچه هر کدام از تجربیات هیجانی زیر را دارید، افراد زیاد دیگری حس‌های مشابه شما دارند و این حس‌ها ۱۰۰درصد به‌جا هستند.

۱- احساس فرسودگی می‌کنید

اگر در حال حاضر جایی پناه گرفته‌اید و کار حیاتی‌ و طاقت‌فرسایی انجام نمی‌دهید، ممکن است به فرسوده‌ شدن فکر نکرده باشید. ولی حتی برای عده‌ای از ما که موقعیت نسبتن امنی داریم، فرسودگی پیامد طبیعی همه‌گیری جهانی (پاندمی) است. رایان هاوز می‌گوید «فرسودگی زمانی اتفاق می‌افتد که میزان انرژی که از دست می‌دهیم بیش‌تر از انرژی‌ است که دریافت می‌کنیم.» به این فکر کنید که: هر جنبه‌ای از تطابق با نیازهای «جدید طبیعی» از شما انرژی می‌گیرد، می‌خواهد پهنای باند مصرفی برای اطلاع از خبرها باشد یا سرعت یادگیری این که چه طور از راه دور کار کنید. همین‌طور، بسیاری روش‌هایی که به طور معمول با استفاده از آن‌ها دوباره انرژی خود را به دست می‌آوردیم اکنون امکان‌پذیر نیستند: دیدن دوستان، ورزش کردن، یا هر نوع فعالیت خودمراقبتی که این همه‌گیری جهانی امکان آن را از ما گرفته است. هاوز می‌گوید «در حال حاضر آن‌چه که از ما گرفته شده‌ است بیش‌تر از آن‌ چیزی است که به دست آورده‌ایم.» «این همان شرایطی است که منجر به فرسودگی می‌شود.»

۲- عصبانی هستید

احتمالا لازم نیست که من به شما یادآوری کنم چیزهای زیادی وجود دارند که می‌توانید از آن‌ها عصبانی باشید. چه از افرادی که موضوع را زیاد جدی نمی‌گیرند و چه از احساسات زیادی که نسبت به چگونگی مدیریت همه‌گیری جهانی در سطح ساختاری دارید. درمانگران همه‌ این‌ها و حتی بیشتر از این را هم می‌شنوند، به‌ویژه از افرادی که شغل‌های ضروری دارند و در این شرایط گیر افتاده‌اند و حمایت لازم را هم نمی‌گیرند. شانته گمبی می‌گوید «در حالی که بسیاری کارکنان مراقبت‌های بهداشتی می‌دانند که به خدمات آن‌ها نیاز است، ممکن است احساس خشم هم داشته باشند چرا که تجهیزات ایمنی ِ کارِ لازم یا منابع لازم برای مراجعان‌شان را در اختیار ندارند.»

۳- شما ... به گونه‌ای حیرت‌انگیز آرام هستید

با تمام تمرکزی که بر مراقبت از سلامت روان‌تان و کنارآمدن با اضطراب این همه‌گیری جهانی دارید، عجیب به نظر می‌رسد که خوب باشید. اما در صحبت‌هایی که من با چند درمانگر داشته‌ام، احساس آرامش واکنش نسبتن شایعی است. ممکن است ناشی از اجتناب باشد یا فکر نکردن به کروناویروسِ جدیدی به دلیل قابلِ رؤیت نبودن آن، اما این امکان هم وجود دارد که ما بیش از آن‌که انتظار داشته‌ایم برای چنین شرایطی مجهز هستیم. لاکیستا اِرینا می‌گوید «متوجه شده‌ام مراجعانی که قبلا استرسورهای بزرگی داشته‌اند یا به دلیل اختلالات مرتبط با اضطراب درمان می‌شده‌اند از مهارت‌هایی که آموخته‌اند برای کنارآمدن با تغییرات استفاده می‌کنند.» هم‌چنین، تجربیات قبلی‌تان ممکن است به شما آموخته باشد که چه‌گونه در بحران‌ها آرام باشید. شِوان د. فلاورز می‌گوید «بعضی مراجعان من «آرامش» غیرقابل انتظاری را در میان این آشفتگی تجربه می‌کنند، که گاهی نتیجه‌ی تجربیات ناخوشایند دوران کودکی‌شان است که باعث شده با محیط‌های بی‌ثبات خو گرفته باشند.»

۴- سردرگم هستید که چه اتفاقی ممکن است بیافتد

عدم قطعیت در همه‌گیری جهانی و اثر درازمدت آن در سطح شخصی و در مقیاس وسیع‌تر از موضوعات شایعی است که درمانگران بیلن می‌کردند در کارشان با آن برخورد داشته‌اند. تجربه‌ میزان زیاد اضطراب در شرایط فعلی تعجب‌آور نیست؛ خیلی چیزها هست که برای‌مان قابل پیش‌بینی نیست. میشا جکسون در این مورد می‌گوید «اضطراب به دلیل ترس از نادانسته‌ها افزایش پیدا می‌کند، و در حال حاضر، بسیاری چیزها را نمی‌دانیم.» «می‌شنوم که مردم نگران تمام شدن غذا یا ذخایرشان هستند. مردم می‌ترسند که ماشین یا خانه‌شان را به دلیل بی‌کار شدن از دست بدهند.» و بسیاری موارد دیگر. مهم است به یاد داشته باشیم اغلب مردم اکنون با عدم قطعیت دست‌وپنجه نرم می‌کنند، طبیعی است که وحشت‌زده شده باشند. فلاورز می‌گوید «ممکن است اثرات درازمدت کووید-۱۹ را تا مدتی حس نکنیم چرا که برنامه‌ مشخصی نداریم که بگوییم طبق آن برنامه چه‌طور پیش خواهد رفت.»

۵- تلاش می‌کنید که با دورکاری کنار بیایید

اگر کارفرمای شما کار بیشتری به شما می‌دهد و جلسات بیشتری می‌گذارد، به گونه‌ای که هیچ‌جایی از کار رهایی ندارید، بدانید که تنها نیستید. تغییر وضعیت معمول کاری به دورکاری برای عده‌ی بسیاری استرس، وحشت و فرسودگی زیادی ایجاد کرده است. جینا گلدن می‌گوید «اکنون بیش از هر زمان دیگری افراد به کامپیوترشان چسبیده‌اند، حواس‌شان به صدای نوتیفیکیشن ایمیل‌شان است و خیلی سریع به هر سؤال، درخواست، یا ارزیابی‌ای پاسخ می‌دهند.» «بعضی برای وقفه‌ای کوتاه برای غذاخوردن یا دست‌شویی رفتن، ترس و اضطراب پیدا می‌کنند که نکند ناظر آن‌ها در آن زمان کاری داشته باشد و آن‌ها در دست‌رس نباشند که در عرض چند دقیقه بتوانند پاسخ‌ دهند.»

۶- سوگوارِ مناسبت‌هایی هستید که لغو شده‌اند

نمی‌توان انکار کرد که همه‌گیری جهانی باعث شده که افراد بسیاری به اجبار تجربیاتی را که مدت‌های طولانی منتظر آن بوده‌اند را از دست بدهند و هم‌چنین زندگی به آن معنایی که می‌شناختیم را مختل کرده است. اِرینا می‌گوید «مراجعان سوگوار مناسبت‌های مهمی مانند تولد، بازنشستگی‌ِ پیشِ رو، برنامه‌ عروسی، و فارغ‌التحصیلی فرزندان‌شان هستند.»
مناسبت‌های مهم کاری هم وضعیت مشابهی دارند به عنوان مثال تعطیلات، سالگرد‌ها، یا هر چیز دیگری که کروناویروس جدید در مسیر خود تخریب کرده است. بسیاری احساس گناه دارند از این‌که به چیزهای کوچکی اهمیت می‌دهند که در مقایسه با بسیاری پی‌آمدهای دیگر کووید-۱۹کوچک هستند، اما خود را سرزنش نکنید. کاملا طبیعی است که غمگین، خشمگین، آزرده، و ناامید باشید، صرف‌نظر از هر چیزی دیگری که در جریان است.

۷- بین امیدواری و ناامیدی در نوسان هستید

در دوران کووید-۱۹، به دلیل اطلاعات به‌روز، آمار، و داستان‌هایی که هر روز با آن‌ها مواجه می‌شویم، ممکن است هر روز به اندازه‌ی یک هفته به نظر برسد. بسیاری بی‌ثباتی در عواطف‌شان را تجربه می‌کنند. هاوز می‌گوید «مردم سردرگم هستند؛ باید حس خوبی داشته باشم یا حس بد؟ باید امیدوار باشم یا ناامید؟» واضح است که پاسخ درستی برای این پرسش‌ها وجود ندارد به‌ ویژه وقتی که اتفاقات زیادی در حال رخ‌‌ دادن است تجربه‌ هم‌زمان یا دوره‌ایِ حس‌های مختلف طبیعی است. اما شاید اکنون زمان خوبی باشد که بدانید دنبال کردن زیاد خبرها می‌تواند این پاسخ را تشدید کند (و بسیاری چیزهای دیگر در این لیست، ....)، بنابراین شاید باید به خودتان آسان بگیرید و کم‌ترپی‌گیر اخبار باشید.

۸- تمایل شدیدی دارید که کسی را در آغوش بگیرید

اگر چنین حسی دارید، اشکالی ندارد، شما تنها کسی نیستید که نبودن تماس جسمی شما را به هم ریخته است. بیانکا واکر می‌گوید که از مراجعان‌اش در مورد اهمیت لمس شدن زیاد می‌شنود. «بله، می‌شود از زوم یا فیس‌تایم استفاده کرد، اما آیا چیزی جای آغوش و بوسیدن، یا حتی برای تماس نزدیک با دیگران وجود دارد.» «شاهد اهمیت جامعه و قدرت تعاملات فیریکی در نبود آن‌ها هستیم.»

۹- گیر افتاده‌اید و نامطمئن هستید

همه‌گیری جهانی به روش‌های مختلف شما را وادار می‌کند تا در زمان ثابت شوید. اگر مجبور شده‌اید که بعضی جنبه‌های زندگی خود را متوقف کنید-چه جست‌وجوی کار بوده باشد، چه یک رابطه‌ جدید، یا هدفی درازمدت حالا متعجب مانده‌اید که چه کنید. حتی اگر همه‌گیری جهانی هیچ چیز مهمی را هم خراب نکرده باشد، باعث شده نتوان برای آینده برنامه‌ریزی کرد. ونسا رابرتز می‌گوید «بسیاری از ما تصمیم داشتیم که برای تابستان، تولد، عروسی و غیره برنامه‌ریزی کنیم، اما الآن گیر کرده‌ایم و نمی‌دانیم قرار است چه پیش آید.» «درنتیجه احساس ترسناکی داریم و چون با قطعیت نمی‌توانیم بگوییم چه پیش خواهد آمد نمی‌دانیم منتظر چه باشیم.»

۱۰- در مورد ایمنی، امنیت و امکانات بستگان خود احساس گناه می‌کنید

بسیاری درمانگران از بیماران خود می‌شنوند که در مورد چگونگی تجربه‌ها و نگرانی‌های خود در مقایسه با کسانی که نسبت به تبعات منفی همه‌گیری جهانی آسیب‌پذیرتر هستند احساس گناه می‌کنند. سیسیلی هورشِم-بِرثْویت می‌گوید «بازماندگانی را دیده‌ام که احساس گناه می‌کنند به این دلیل که ابزارها و نقش‌های شغلی‌ای دارند که به آن‌ها این اجازه را می‌دهد که بتوانند دورکاری کنند در حالی‌که دیگر اعضای خانواده، دوستان، یا حتی مردمی که در خبرها می‌بینند این امکان را ندارند.» طبیعی است که قدردانی شما برای چیزهایی مانند ثبات مالی، همراهی خانواده یا شریک زندگی‌تان در دوران جداسازی، یا وضعیت سلامتی خوبی که شما را کم‌تر در معرض عوارض خطرناک بیماری قرار می‌دهد با دانستن این‌که همه شرایطی مشابه شما ندارند تحت‌الشعاع قرار گیرد.

برای آن‌چه دارید احساس گناه نکنید، و ببینید آیا در موقعیتی هستید که بتوانید به دیگران کمک کنید (که این امتیاز اضافی را هم به شما می‌دهد که حس بهتری داشته باشید). هورشِم-برثویت می‌گوید «به افراد مشاوره می‌دهم تا بتوانند در واقعیت و بافتاری که در آن قرار دارند از عهده‌ شرایط برآیند و همین‌طور به آن‌ها کمک می‌کنم تا شیوه‌های ممکن برای خدمت به دیگران را هم بررسی کنند.» «اگر آمادگی این کار را داشته باشند، به این معنی که بتوانند پولی هزینه کنند، داوطلبانه کاری انجام دهند، برای خود و دیگران دعا کنند، و هم‌چنین اضطراب خود را مدیریت کنند تا نیک‌زیستی آن‌ها تأمین شده و همین‌طور منبع حمایت عاطفی برای دیگران باشند.»

۱۱- عمیقا احساس پشیمانی وجودی می‌کنید

بحران در مقیاس وسیع مانند آن‌چه ما اکنون با آن روبه‌رو‌ هستیم پرسش‌های بزرگ‌تری را پیش روی ما قرار می‌دهد که ممکن است باعث ‌شود به انتخاب‌های قبلی خود، تجربیات، و ارزش‌ها فکر کنیم. گلدن می‌گوید «بعضی مردم درمی‌یابند که چگونه وقت خود را به رنجش و نشخوار ذهنی در مورد چیزهای کم‌ارزش تلف کرده‌اند.» گلدن جنبه‌ مثبتی را برای این مسأله بیان می‌کند، «افراد معانی جدیدی را در پیوندهای رابطه‌‌ای، ارتباط اجتماعی، خانواده، و سلامتی مشاهده می‌کنند.»

۱۲- سوگواری می‌کنید

سوگواری می‌کنید اما این سوگواری به شیوه‌ سنتی و معمول آن نیست. گرچه بدون شک عده‌ای در سوگ از دست‌دادن عزیزان‌شان به دلیل ابتلا به کووید-۱۹ هستند، درمانگران شاهد سوگواری به شیوه‌ای دیگر هم هستند. هاوز می‌گوید که اغلب افراد با نوعی از دست‌ دادن دست و پنجه نرم می‌کنند، این از دست دادن می‌تواند شغل شما باشد، آزادی‌تان، احساس امنیت، یا تصوری از چگونگی ادامه‌ زندگی. تمام این‌ها می‌تواند احساس عمیقی از سوگ را به‌ جریان بیاندازد، گرچه بسیاری به درستی نمی‌دانند که علت آن چیست.

هاوز می‌گوید « مردم با مراحل مختلف سوگ در کشمکش هستند و نمی‌دانند چرا چنین حسی دارند.» وی هم‌چنین می‌گوید «اما ممکن است اکنون سوگوار چیزهای بسیاری در زندگی‌تان باشید.» هم‌چنین ممکن است سوگوار از دست رفتن افراد زیادی در مقیاس وسیع‌تر باشید، حتی اگر هیچ‌یک از آن‌ها را شخصن نشناسید. این مسأله ممکن است در مورد هر کسی اتفاق بیافتد، اما به ویژه در جوامعی که زیاد تحت تأثیر کووید-۱۹ قرار گرفته‌اند احتمال دارد اتفاق بیافتد. هورشِم-بتورث می‌گوید «در بین بیماران رنگین‌پوستِ من، به ویژه آن‌ها که سیاه‌پوست‌ هستند یا گندمگون، حس سوگی انفرادی و جمعی وجود دارد که ثانوی به گزارشات اخیر مبنی بر این‌ است که این گروه‌ها به دلیل نابرابری‌های ساختاری و تبعیض‌ها بیش‌تر تحت تأثیر کووید-۱۹ قرار گرفته‌اند.»

۱۳- احساس می‌کنید بهره‌وری‌تان ناکافی است

کیتی رودریگز در این باره می‌گوید«یکی از مسایلی که مشاهده می‌کنم احساس گناهی است که افراد دارند از این‌که نمی‌توانند به میزان کافی در زمان جداسازی (ایزولاسیون) در خانه بهره‌وری داشته باشند.» «از روز اول بعد از مقررات منع رفت‌وآمد بسیاری مراجعان احساس می‌کردند که وقت‌شان دارد تلف می‌شود و در دوره‌ گذر کار از محل کار به خانه، احساس بدبختی داشتند. هم‌چنین فشارهایی وجود دارد برای یادگیری زبان، گذراندن دوره‌ها، مدیریت مالی، و انجام همه‌ی کارها. این‌روزها تمایل زیادی برای بهره‌وری وجود دارد.»

به سختی می‌توان این تمایل به بهره‌وری را سرکوب کرد، بنابراین اگر با چنین چیزی دست‌وپنجه نرم می‌کنید حس بد نداشته باشید. رودریگز می‌گوید «در کشوری زندگی می‌کنیم که بسیاری از ما به درگیر شدن در کارهایی خو گرفته‌ایم که حول محور پیش‌رفت می‌چرخد.» «متأسفانه قسمت زیادی از آن تمرکز در حال حاضر باید به سمت بقا تغییر یابد. در جریان این تغییر نسبت به خود مهربان باشید و از بهره‌ور نبودن خود احساس گناه نکنید.»

۱۴- با بچه‌های‌تان در خانه گیرافتاده‌اید

با بسته شدن مدارس و خدماتی مثل مهدکودک‌ها، بسیاری والدین در تلاش برای کنار آمدن با ماندن تمام‌وقت بچه‌ها در خانه هستند به ویژه اگر والدین هم‌چنان مجبور باشند کار هم بکنند. نه تنها این شرایط میزان زیادی استرس را در عمل به هم‌راه دارد، بل‌که احتمال زیادی وجود دارد که این هیجانات برای شما قابل چشم‌پوشی نباشد. لی-اُکُنُیا می‌گوید «آن‌ها فکر می‌کنند که به اندازه‌ کافی برای بچه‌های‌شان کاری نمی‌کنند و عملکرد خوبی در مورد بچه‌ها و شغل‌شان ندارند و نمی‌توانند بین آن‌ها تعادل برقرار کنند.»

۱۵- با بازگشت مجدد آسیب‌های غیرمرتبطِ گذشته مواجه هستید

رایان م. شید می‌گوید که اگر به طور ناگهانی می‌بینید که افکار و احساساتی از گذشته ذهن‌تان را مشغول کرده است، ممکن است حیران شوید. ولی مغز ما همان‌طور که طراحی شده کار می‌کند. «از آن‌جا که مغز ما، و به ویژه پاسخ جنگ و گریز، به گونه‌ای تنظیم شده که یادآور خطر باشد تا ایمن بمانیم، همه‌گیری جهانی آسیب‌های قبلیِ هر کسی را یادآوری می‌کند.»

این موضوع می‌تواند در مورد تعداد متفاوتی از تجربه‌های گذشته صدق کند، چه شما آن را آسیب بدانید و چه ندانید. شید هم‌چنین می‌گوید «همه آسیب‌هایی داشته‌اند، ممکن است این آسیب یک واقعه‌ بزرگ منفرد بوده باشد یا آسیب‌های کوچک در کودکی که مداوم یادآوری کنند که به اندازه‌ کافی خوب نبوده‌ایم، یا ارزش دوست‌داشته‌شدن نداشته‌ایم، یا ناچیز و بی‌اهمیت بوده‌ایم.» بنابراین فارغ از هر چیزی که اکنون به یاد می‌آورید، با خودتان مهربان باشید.

۱۶- بی‌حس و کرخت شده‌اید

همه‌ آن‌چه بر شما گذشته است، می‌تواند هشداری باشد که شاید روزی از خواب بیدار شده و هیچ حسی نداشته باشید. انتظار چنین چیزی را هم داریم. حتی در آشفته‌ترین اوضاع هم غیرممکن است که بتوان در تمام مدت روز در طول هفته در وضعیت هشدار بالای هیجانی بود. هاوز می‌گوید «می‌خواهم این موضوع را با توجه به ترشح آدرنالین توضیح دهم.» «آدرنالین تنها تا زمانی در وریدهای شما می‌ماند که بدن‌تان مجدد شروع به کار کند و آرام شود.» در مورد عواطف هم، به ویژه وقتی شرایط به مدت طولانی ادامه پیدا می‌کند وضعیت مشابهی وجود دارد.

۱۷- شما کاملا طور متفاوتی حس می‌کنید

اگر بخواهیم واقعیت را بگوییم این‌ها که گفته شد تنها قله‌ کوه یخی است از آن‌چه درمانگران این روزها می‌شنوند و به طور وسیع‌تر، آن‌چه که مردم حس می‌کنند. اگر می‌خواستم تمام موارد را پوشش بدهم، این مقاله حداقل ۱۰برابر طولانی‌تر می‌شد. افراد طیفی وسیع از عواطف را تجربه می‌کنند؛ از افسردگی گرفته تا خستگی تا صمیمیت تا بی‌کفایتی تا هیجان‌زدگی. نکته‌ی مهم این که، حس‌هایی که هر روز تجربه می‌کنید، پاسخِ به‌جایی به این تجربه‌ بی‌رحمی‌ است که داریم آن را زندگی می‌کنیم. رابرتز می‌گوید «مهم است بدانیم که گرچه همه‌ی ما به عنوان یک واحد با این شرایط مواجه هستیم، ولی اثری که بر این واحد گذاشته می‌شود متفاوت است.»

«به یاد داشته باشید هر اثری که این شرایط بر شما دارد به‌جا و واقعی است. انتخاب شما برای این‌که چه‌گونه این زمان را بگذرانید به خودتان بستگی دارد و لازم نیست آن را با چه‌گونگی وقت‌گذراندن دیگران مقایسه کنید. باشد که به یاد داشته باشیم احساسات و تلاش‌های خودمان را بپذیریم و با احساسات و تلاش‌های دیگران هم دلسوزانه برخورد کنیم.»

منبع:بهداشت نیوز