.svg)
ناگفته‌هایی از مخوف‌ترین زندان‌های جهان
پارسینه: محبس، زندان، ندامتگاه یا بندی‌خانه از ابتدای بشریت در اشکال مختلف وجود داشتند. جایی که شخص مجرم را برای مدتی به طور موقت یا دایم در یک چهاردیواری مشخص محدود و او را از حضور در جامعه محروم می‌کردند.
فلسفه وجود زندان اصلاح آدم‌ها و هدایت‌شان به سمت یک زندگی مثبت و مفید است، اما در کمال تاسف امروزه بعضی از زندان‌ها در گوشه و کنار دنیا تبدیل به مکانی برای پرورش فساد و ترویج تباهی شده‌اند. زندان‌هایی که در آن‌ها انواع جنایات رخ می‌دهد و هیچ فردی مسئول حفاظت از جان و حقوق انسانی زندانیان نیست. زندانیان جوان‌تر مورد زورگویی و تعرض قرار می‌گیرند و نگهبانان در حمایت از زندانیان مداخله نمی‌کنند، اما با دریافت مبالغ قابل توجهی، سلول یک زندانی را به خواست دیگری تغییر می‌دهند. در ادامه این پرونده به معرفی مخوف‌ترین زندان‌های ساخته شده در سراسر جهان خواهیم پرداخت و از شرایط حاکم بر این ندامتگاه‌های هولناک خواهیم گفت.
نگهبانان زندان رایکرز نیویورک برای سرگرمی و خوش‌گذرانی شرط بندی می‌کنند و باشگاه‌های مبارزه تشکیل می‌دهند و زندانی‌ها را وادار به کتک زدن یکدیگر می‌کنند. زندانی‌ها یا در باشگاه‌های مشت‌زنی مشغول زد و خورد هستند یا توسط نگهبان‌ها شکنجه می‌شوند یا از سمت دیگر زندانی‌ها هدف حمله و بدرفتاری قرار می‌گیرند. جزیره رایکرز با ۱۰ زندان مجزا، ظرفیت ۱۷ هزار زندانی را دارد. «سن کوئنتین» هم یکی از قدیمی‌ترین زندان‌های کالیفرنیاست که در سال ۱۸۵۲ میلادی تأسیس شد و از آن زمان تا به حال شاهد هزاران آشوب و درگیری خشونت آمیز بوده است. آشوب‌هایی که تا چند روز ادامه پیدا می‌کنند و به قتل و مجروح شدن زندانیان منجر می‌شوند. در ضمن آمریکا زندان‌های مخوف دیگری همچون آلکاتراز و گوانتانامو هم دارد. آلکاتراز در سال ۱۹۶۳ به دلیل بدنامی و هزینه‌های سنگینی که برای آمریکا داشت، بسته و به یک جاذبه گردشگری در آمریکا تبدیل شد. زندانیان زندان «گوانتانامو» هم که «جرج بوش» آن را در جنگ عراق و افغانستان و پس از حملات ۱۱ سپتامبر بنا کرد، تابعیت آمریکایی ندارند و از سراسر جهان به این زندان فرستاده می‌شوند.
شکنجه ذهنی به همراه شکنجه فیزیکی
زندان بنگ کوانگ
تایلند
بیشترین زندانیان خارجی در این زندان پرازدحام گرفتار هستند. هر زندانی تا سه ماه مجبور به تحمل پابندی است که به پاهایش جوش داده شده، اما آن‌هایی که محکوم به اعدام هستند، هرگز از پابند‌ها خلاصی پیدا نخواهند کرد. سیستم‌های لوله کشی و فاضلاب این زندان معیوب است و اغلب زندانی‌ها به خاطر کمبود غذا از زخم معده و سوءتغذیه رنج می‌برند. زندان «بانگ کوانگ» معروف به «هیلتون بانکوک» به شکنجه فیزیکی و ذهنی زندانیان شهرت دارد. به طور مثال، ماموران زندان با نشان دادن عکس‌هایی از خانواده و فرزندان زندانیان به آن‌ها، به شدت اعصاب افراد محبوس شده را به هم می‌ریزند تا آن‌ها دست به رفتار‌های وحشیانه‌ای بزنند. فضای زندان نسبت به تعداد زندانی‌ها بسیار کوچک است به طوری که ده‌ها زندانی در یک سلول تنگ عمر خود را می‌گذرانند.
زندانی‌هایی که موش‌آزمایشگاهی هستند
زندان کمپ ۲۲
کره‌شمالی
یکی از مخوف‌ترین زندان‌های دنیا متعلق به کره‌شمالی است. در این زندان افراد بسیار زیادی به اسارت گرفته شده‌اند آن‌هم نه به خاطر دزدی یا قتل و… فقط به جرم انتقاد از رژیم یا تعریف از کره‌جنوبی؛ بعضی از آن‌ها هم به این دلیل زندانی شده‌اند که قصد فرار از کشور را داشته‌اند. اغلب زندانیان نگون‌بخت این زندان بدون برگزاری هیچ محکمه و تفهیم اتهامی به حبس ابد محکوم می‌شوند. علاوه بر حبس شدن محکوم، گاهی ممکن است حکومت دست از سر خانواده‌های آن‌ها هم برندارد و تا سه نسل بعدی در اردوگاه‌های وسیع این زندان، اسیر نگه دارد. کمپ ۲۲ کره‌شمالی را با عنوان «کوان‌لی‌سو ۲۲» هم می‌شناسند، زندانی کاملا جدا افتاده از دنیای بیرون، مخفی و ایزوله. کره‌شمالی با جرایم کوچک مردم را به زندان می‌اندازد و بدون فراهم کردن شرایط اولیه زندگی، آن‌ها را در این چهار دیواری رها می‌کند. مردم اسیر در این کمپ‌ها گاهی برای زنده ماندن از موش‌ها تغذیه می‌کنند. این کمپ مخوف ۲۲۵ کیلومتر مربع وسعت دارد و با شدیدترین شرایط امنیتی حفاظت می‌شود. این اردوگاه با برق ولتاژ ۳۳۰۰ ولت، سیم خاردار و انواع تله‌های امنیتی اجازه نمی‌دهد حتی یک نفر از آن جهنم جان سالم به در ببرد. طبق آخرین آمار‌ها که دقیق هم به نظر نمی‌رسد، در کمپ ۲۲ بیش از پنج هزار انسان زندانی هستند و در اردوگاه‌های کار اجباری کار می‌کنند. انسان‌هایی که به عنوان موش آزمایشگاهی برای تست انواع اکتشافات بشری استفاده می‌شوند؛ اکتشافاتی از جمله سلاح‌های نظامی و بیولوژیکی که بدترین حالت ممکن و غیرقابل تصور است. کره شمالی تمام این گفته‌ها را شایعه و دروغ می‌خواند، اما طبق گفته کسانی که شانس یارشان بوده و از کمپ سالم بیرون آمده‌اند یا آن‌هایی که توانسته‌اند از کره‌شمالی فرار کنند، شرایط در زندان مخوف کمپ ۲۲ وحشتناک‌تر از توصیفات است. کمپی که به جز تصاویر هوایی ثبت شده به وسیله گوگل مپ، تصویر دیگری از آن موجود نیست.
خونبارترین مکان جهان
زندان لاسابانتا
ونزوئلا
یک زندان فوق امنیتی شلوغ که به علت کمبود بودجه، کارکنان اندکی دارد. شورش، تجاوز و قتل در این زندان همیشه به راه است و مرگ‌های زیادی در آن‌جا اتفاق افتاده است. در سال ۲۰۱۳ طی یک شورش، حجم زیادی سلاح، حدود ۲۲ هزار گلوله و انبوهی از مواد مخدر کشف شد. زندانیان نه برای فرار که برای ذخیره ماریجوانا، کوکائین و سلاح در زندان تونل حفر کرده بودند. زندان لاسابانتا یکی از خونبارترین مکان‌های دنیاست، زیرا در طول دهه‌های مختلف شاهد خشونت‌های فراوان بوده است. تنها در سال ۲۰۰۰ بیش از ۲۰۰ نفر کشته و ۶۲۵ نفر در این زندان زخمی شدند. لاسابانتا تنها گنجایش ۱۵ هزار زندانی را دارد، اما بیش از ۲۵ هزار نفر در آن زندانی هستند. زندان بدنام لاسابانتا به دلیل تعداد زیاد زندانیان، کمبود امکانات و نبود نیروی مراقبتی، یکی از ناخوشایندترین زندان‌های آمریکای جنوبی است.
زندانی‌هایی که یکدیگر را می‌خورند!
زندان مرکزی گیتاراما
آفریقای جنوبی
در این کره خاکی، زندانی وجود دارد که زندانیانش از فشار گرسنگی به کشتن و خوردن گوشت یکدیگر راضی شده‌اند. کمبود مالی و جمعیت زیاد، انسانیت را در زندان مرکزی گیتاراما از بین برده است. ظرفیت این زندان ۵۰۰ نفر است، اما شش هزار نفر در این مکان زندانی هستند. در زندان گیتاراما با تنگی فضا آدم‌ها را شکنجه می‌دهند. زندانیان روی زمین نمناک می‌خوابند و بسیاری از آن‌ها به علت ازدیاد جمعیت و نرسیدن اکسیژن خفه می‌شوند. گیتاراما تداعی یک جهنم واقعی است. فضا به قدری کم است که زندانی‌ها مدام مجبورند در حالت ایستاده قرار بگیرند و نوبتی استراحت کنند. وضعیت بهداشت در این دخمه وخیم است و بسیاری از خستگی، التهاب و عفونت، پا‌های خسته خود را از دست می‌دهند.
۲۰ ساعت در سلول انفرادی
زندان جزیره پتک
روسیه
دلفین سیاه، بوتیرکا، والدیمر و جزیره پتک از بدترین زندان‌های روسیه هستند، اما در میان بدترین‌ها جزیره پتک سرآمد است. زندانیان این جغرافیا ۲۰ ساعت از شبانه روز را در سلول‌های انفرادی به سر می‌برند و هر زندانی در طول سال فقط حق دو ملاقاتی را دارد. سلول‌های این زندان از هیچ گونه وسیله گرمایشی برخوردار نیست، به همین علت گاهی دمای هوا در داخل زندان در زمستان به منفی ۱۲ تا ۴۰ درجه می‌رسد. همچنین روسیه در زندان دلفین سیاه قاتلان سریالی و متجاوزان را نگهداری می‌کند. آمار این زندانیان ۷۰۰ نفر است، ۷۰۰ نفری که به طور میانگین هر کدام آن‌ها حداقل پنج نفر را کشته‌اند. زندانیان تازه وارد مجبورند با چشم‌های بسته و در حالی که دست شان به دست شخص دیگری دستبند زده شده است در راهرو‌ها تردد کنند. به تازه وارد‌ها اجازه استراحت داده نمی‌شود و غذایی به جز یک کاسه سوپ و تکه‌ای نان به آن‌ها نمی‌دهند. در زندان بوتیرکا هزاران نفر با عنوان «پاک‌سازی» کشته شده‌اند، علاوه بر این بیماری سل و ایدز به شدت در این زندان رایج است.
ترس و احساس ناامنی در زندانی عذاب‌آور
زندان لاسانته
فرانسه
قتل، تجاوز و ضرب و شتم، سه اصل جدایی‌ناپذیر از زندان عذاب‌آور لاسانته هستند. شرایط در این زندان به قدری وخیم است که سالانه بیش از ۱۰۰ نفر به کمک مرگ موش، خوردن اشیا و مواد ضدعفونی کننده خودکشی می‌کنند. داخل این زندان هرم‌های قدرت بین تبهکاران مختلف وجود دارد و ضعیف‌هایی که در پایین هرم قرار می‌گیرند، همیشه در خوف و ناامنی به سرمی‌برند. زندان لاسانته درست در شهر پاریس و کشوری که با عناوین رمانتیک و عاشقانه شهرت دارد، قرار گرفته است، اما زندانیان آن از وجود موش‌های بزرگ خواب به چشم‌شان نمی‌آید. زندانیان لاسانته تنها چهار ساعت از شبانه روز را بیرون سلول خود می‌گذرانند و مدیریت زندان به دلیل شرایط حاکم اجازه آزادی بیشتر به آن‌ها نمی‌دهد.
آن روی سکه زندان‌ها!
ندامتگاه‌هایی در دنیا هستند که با عناوین «هتل» یا «زندان لاکچری» شناخته می‌شوند و امکانات عجیب و غریبی دارند
شرایط زندگی در هر زندان با زندانی دیگر زمین تا آسمان تفاوت دارد. در کنار بی‌شمار زندان‌هایی که در آن‌ها به حداقل نیاز انسان‌ها هم توجهی نمی‌شود، زندان‌های بسیاری وجود دارند که شخص زندانی در آن جغرافیا در اشرافی‌ترین حالت ممکن زندگی می‌کند و تنها تفاوتش با انسان آزاد، خارج نشدن از منطقه مشخص شده است. برخی از این زندان‌ها سفارشی ساز هستند و مخصوصِ مجرمان سیاسی، آقازاده‌ها و مفسدانی که پول‌های درشت در حساب‌های بانکی‌شان دارند برپا شده‌اند. برخی هم قبلا ساختمان‌های مجللی بوده‌اند که با تغییر کاربری عنوان ندامتگاه را روی آن‌ها چسبانده‌اند. در این ندامتگاه‌ها بالاترین امکانات رفاهی در دسترس اشخاص زندانی قرار می‌گیرد؛ زندان‌هایی که با عناوین «هتل» یا «زندان لاکچری» شناخته می‌شوند. هتل «ریتز کارلتون» در شهر ریاض، پایتخت عربستان یک هتل پنج ستاره است که از سال ۲۰۱۷ به محل نگهداری شاهزادگان مفسد عرب اختصاص داده شده. در همان سال محمد بن سلمان ۴۰۰ نفر از شاهزادگان و میلیاردر‌های سعودی را در این هتل جای داد. هتلی که میان یک باغ سرسبز و بزرگ بنا شده و یک روز محل اقامت رئیس جمهوران آمریکا (از اوباما گرفته تا ترامپ) بوده است. «کتدرال» یکی دیگر از زندان‌های ویژه و با امکاناتِ ساخته شده تاکنون است که در کلمبیا قرار دارد. «پابلو اسکوبار» بزرگ‌ترین قاچاقچی تمام تاریخ در ازای پرداخت بدهی ۱۰ میلیارد دلاری دولت توانست در کلمبیا یک زندان اختصاصی برای خود بسازد و در آن زندگی کند. در این زندان یک زمین فوتبال، جکوزی، آبشار مصنوعی، استخر، بار و هر آن چه در یک خانه اشرافی و مجلل وجود دارد، مهیا شده بود. در سراسر دنیا زندان‌هایی مشخص برای زندانیان ثروتمند وجود دارند، زندانی‌هایی که در قبال پرداخت پول، امکانات دریافت می‌کنند و حتی می‌توانند نگهبانان خود را تغییر بدهند و از داخل زندان به راحتی با دنیای بیرون ارتباط بگیرند. در برخی کشور‌های دیگر هم بخشی از زندان‌ها را به اتاق‌های VIP اختصاص داده‌اند و مجرمان ثروتمند می‌توانند دوران حبس خود را در شرایطی بسیار بهتر از دیگر زندانیان پشت سر بگذارند.
نگهبانان زندان رایکرز نیویورک برای سرگرمی و خوش‌گذرانی شرط بندی می‌کنند و باشگاه‌های مبارزه تشکیل می‌دهند و زندانی‌ها را وادار به کتک زدن یکدیگر می‌کنند. زندانی‌ها یا در باشگاه‌های مشت‌زنی مشغول زد و خورد هستند یا توسط نگهبان‌ها شکنجه می‌شوند یا از سمت دیگر زندانی‌ها هدف حمله و بدرفتاری قرار می‌گیرند. جزیره رایکرز با ۱۰ زندان مجزا، ظرفیت ۱۷ هزار زندانی را دارد. «سن کوئنتین» هم یکی از قدیمی‌ترین زندان‌های کالیفرنیاست که در سال ۱۸۵۲ میلادی تأسیس شد و از آن زمان تا به حال شاهد هزاران آشوب و درگیری خشونت آمیز بوده است. آشوب‌هایی که تا چند روز ادامه پیدا می‌کنند و به قتل و مجروح شدن زندانیان منجر می‌شوند. در ضمن آمریکا زندان‌های مخوف دیگری همچون آلکاتراز و گوانتانامو هم دارد. آلکاتراز در سال ۱۹۶۳ به دلیل بدنامی و هزینه‌های سنگینی که برای آمریکا داشت، بسته و به یک جاذبه گردشگری در آمریکا تبدیل شد. زندانیان زندان «گوانتانامو» هم که «جرج بوش» آن را در جنگ عراق و افغانستان و پس از حملات ۱۱ سپتامبر بنا کرد، تابعیت آمریکایی ندارند و از سراسر جهان به این زندان فرستاده می‌شوند.
شکنجه ذهنی به همراه شکنجه فیزیکی
زندان بنگ کوانگ
تایلند
بیشترین زندانیان خارجی در این زندان پرازدحام گرفتار هستند. هر زندانی تا سه ماه مجبور به تحمل پابندی است که به پاهایش جوش داده شده، اما آن‌هایی که محکوم به اعدام هستند، هرگز از پابند‌ها خلاصی پیدا نخواهند کرد. سیستم‌های لوله کشی و فاضلاب این زندان معیوب است و اغلب زندانی‌ها به خاطر کمبود غذا از زخم معده و سوءتغذیه رنج می‌برند. زندان «بانگ کوانگ» معروف به «هیلتون بانکوک» به شکنجه فیزیکی و ذهنی زندانیان شهرت دارد. به طور مثال، ماموران زندان با نشان دادن عکس‌هایی از خانواده و فرزندان زندانیان به آن‌ها، به شدت اعصاب افراد محبوس شده را به هم می‌ریزند تا آن‌ها دست به رفتار‌های وحشیانه‌ای بزنند. فضای زندان نسبت به تعداد زندانی‌ها بسیار کوچک است به طوری که ده‌ها زندانی در یک سلول تنگ عمر خود را می‌گذرانند.
زندانی‌هایی که موش‌آزمایشگاهی هستند
زندان کمپ ۲۲
کره‌شمالی
یکی از مخوف‌ترین زندان‌های دنیا متعلق به کره‌شمالی است. در این زندان افراد بسیار زیادی به اسارت گرفته شده‌اند آن‌هم نه به خاطر دزدی یا قتل و… فقط به جرم انتقاد از رژیم یا تعریف از کره‌جنوبی؛ بعضی از آن‌ها هم به این دلیل زندانی شده‌اند که قصد فرار از کشور را داشته‌اند. اغلب زندانیان نگون‌بخت این زندان بدون برگزاری هیچ محکمه و تفهیم اتهامی به حبس ابد محکوم می‌شوند. علاوه بر حبس شدن محکوم، گاهی ممکن است حکومت دست از سر خانواده‌های آن‌ها هم برندارد و تا سه نسل بعدی در اردوگاه‌های وسیع این زندان، اسیر نگه دارد. کمپ ۲۲ کره‌شمالی را با عنوان «کوان‌لی‌سو ۲۲» هم می‌شناسند، زندانی کاملا جدا افتاده از دنیای بیرون، مخفی و ایزوله. کره‌شمالی با جرایم کوچک مردم را به زندان می‌اندازد و بدون فراهم کردن شرایط اولیه زندگی، آن‌ها را در این چهار دیواری رها می‌کند. مردم اسیر در این کمپ‌ها گاهی برای زنده ماندن از موش‌ها تغذیه می‌کنند. این کمپ مخوف ۲۲۵ کیلومتر مربع وسعت دارد و با شدیدترین شرایط امنیتی حفاظت می‌شود. این اردوگاه با برق ولتاژ ۳۳۰۰ ولت، سیم خاردار و انواع تله‌های امنیتی اجازه نمی‌دهد حتی یک نفر از آن جهنم جان سالم به در ببرد. طبق آخرین آمار‌ها که دقیق هم به نظر نمی‌رسد، در کمپ ۲۲ بیش از پنج هزار انسان زندانی هستند و در اردوگاه‌های کار اجباری کار می‌کنند. انسان‌هایی که به عنوان موش آزمایشگاهی برای تست انواع اکتشافات بشری استفاده می‌شوند؛ اکتشافاتی از جمله سلاح‌های نظامی و بیولوژیکی که بدترین حالت ممکن و غیرقابل تصور است. کره شمالی تمام این گفته‌ها را شایعه و دروغ می‌خواند، اما طبق گفته کسانی که شانس یارشان بوده و از کمپ سالم بیرون آمده‌اند یا آن‌هایی که توانسته‌اند از کره‌شمالی فرار کنند، شرایط در زندان مخوف کمپ ۲۲ وحشتناک‌تر از توصیفات است. کمپی که به جز تصاویر هوایی ثبت شده به وسیله گوگل مپ، تصویر دیگری از آن موجود نیست.
خونبارترین مکان جهان
زندان لاسابانتا
ونزوئلا
یک زندان فوق امنیتی شلوغ که به علت کمبود بودجه، کارکنان اندکی دارد. شورش، تجاوز و قتل در این زندان همیشه به راه است و مرگ‌های زیادی در آن‌جا اتفاق افتاده است. در سال ۲۰۱۳ طی یک شورش، حجم زیادی سلاح، حدود ۲۲ هزار گلوله و انبوهی از مواد مخدر کشف شد. زندانیان نه برای فرار که برای ذخیره ماریجوانا، کوکائین و سلاح در زندان تونل حفر کرده بودند. زندان لاسابانتا یکی از خونبارترین مکان‌های دنیاست، زیرا در طول دهه‌های مختلف شاهد خشونت‌های فراوان بوده است. تنها در سال ۲۰۰۰ بیش از ۲۰۰ نفر کشته و ۶۲۵ نفر در این زندان زخمی شدند. لاسابانتا تنها گنجایش ۱۵ هزار زندانی را دارد، اما بیش از ۲۵ هزار نفر در آن زندانی هستند. زندان بدنام لاسابانتا به دلیل تعداد زیاد زندانیان، کمبود امکانات و نبود نیروی مراقبتی، یکی از ناخوشایندترین زندان‌های آمریکای جنوبی است.
زندانی‌هایی که یکدیگر را می‌خورند!
زندان مرکزی گیتاراما
آفریقای جنوبی
در این کره خاکی، زندانی وجود دارد که زندانیانش از فشار گرسنگی به کشتن و خوردن گوشت یکدیگر راضی شده‌اند. کمبود مالی و جمعیت زیاد، انسانیت را در زندان مرکزی گیتاراما از بین برده است. ظرفیت این زندان ۵۰۰ نفر است، اما شش هزار نفر در این مکان زندانی هستند. در زندان گیتاراما با تنگی فضا آدم‌ها را شکنجه می‌دهند. زندانیان روی زمین نمناک می‌خوابند و بسیاری از آن‌ها به علت ازدیاد جمعیت و نرسیدن اکسیژن خفه می‌شوند. گیتاراما تداعی یک جهنم واقعی است. فضا به قدری کم است که زندانی‌ها مدام مجبورند در حالت ایستاده قرار بگیرند و نوبتی استراحت کنند. وضعیت بهداشت در این دخمه وخیم است و بسیاری از خستگی، التهاب و عفونت، پا‌های خسته خود را از دست می‌دهند.
۲۰ ساعت در سلول انفرادی
زندان جزیره پتک
روسیه
دلفین سیاه، بوتیرکا، والدیمر و جزیره پتک از بدترین زندان‌های روسیه هستند، اما در میان بدترین‌ها جزیره پتک سرآمد است. زندانیان این جغرافیا ۲۰ ساعت از شبانه روز را در سلول‌های انفرادی به سر می‌برند و هر زندانی در طول سال فقط حق دو ملاقاتی را دارد. سلول‌های این زندان از هیچ گونه وسیله گرمایشی برخوردار نیست، به همین علت گاهی دمای هوا در داخل زندان در زمستان به منفی ۱۲ تا ۴۰ درجه می‌رسد. همچنین روسیه در زندان دلفین سیاه قاتلان سریالی و متجاوزان را نگهداری می‌کند. آمار این زندانیان ۷۰۰ نفر است، ۷۰۰ نفری که به طور میانگین هر کدام آن‌ها حداقل پنج نفر را کشته‌اند. زندانیان تازه وارد مجبورند با چشم‌های بسته و در حالی که دست شان به دست شخص دیگری دستبند زده شده است در راهرو‌ها تردد کنند. به تازه وارد‌ها اجازه استراحت داده نمی‌شود و غذایی به جز یک کاسه سوپ و تکه‌ای نان به آن‌ها نمی‌دهند. در زندان بوتیرکا هزاران نفر با عنوان «پاک‌سازی» کشته شده‌اند، علاوه بر این بیماری سل و ایدز به شدت در این زندان رایج است.
ترس و احساس ناامنی در زندانی عذاب‌آور
زندان لاسانته
فرانسه
قتل، تجاوز و ضرب و شتم، سه اصل جدایی‌ناپذیر از زندان عذاب‌آور لاسانته هستند. شرایط در این زندان به قدری وخیم است که سالانه بیش از ۱۰۰ نفر به کمک مرگ موش، خوردن اشیا و مواد ضدعفونی کننده خودکشی می‌کنند. داخل این زندان هرم‌های قدرت بین تبهکاران مختلف وجود دارد و ضعیف‌هایی که در پایین هرم قرار می‌گیرند، همیشه در خوف و ناامنی به سرمی‌برند. زندان لاسانته درست در شهر پاریس و کشوری که با عناوین رمانتیک و عاشقانه شهرت دارد، قرار گرفته است، اما زندانیان آن از وجود موش‌های بزرگ خواب به چشم‌شان نمی‌آید. زندانیان لاسانته تنها چهار ساعت از شبانه روز را بیرون سلول خود می‌گذرانند و مدیریت زندان به دلیل شرایط حاکم اجازه آزادی بیشتر به آن‌ها نمی‌دهد.
آن روی سکه زندان‌ها!
ندامتگاه‌هایی در دنیا هستند که با عناوین «هتل» یا «زندان لاکچری» شناخته می‌شوند و امکانات عجیب و غریبی دارند
شرایط زندگی در هر زندان با زندانی دیگر زمین تا آسمان تفاوت دارد. در کنار بی‌شمار زندان‌هایی که در آن‌ها به حداقل نیاز انسان‌ها هم توجهی نمی‌شود، زندان‌های بسیاری وجود دارند که شخص زندانی در آن جغرافیا در اشرافی‌ترین حالت ممکن زندگی می‌کند و تنها تفاوتش با انسان آزاد، خارج نشدن از منطقه مشخص شده است. برخی از این زندان‌ها سفارشی ساز هستند و مخصوصِ مجرمان سیاسی، آقازاده‌ها و مفسدانی که پول‌های درشت در حساب‌های بانکی‌شان دارند برپا شده‌اند. برخی هم قبلا ساختمان‌های مجللی بوده‌اند که با تغییر کاربری عنوان ندامتگاه را روی آن‌ها چسبانده‌اند. در این ندامتگاه‌ها بالاترین امکانات رفاهی در دسترس اشخاص زندانی قرار می‌گیرد؛ زندان‌هایی که با عناوین «هتل» یا «زندان لاکچری» شناخته می‌شوند. هتل «ریتز کارلتون» در شهر ریاض، پایتخت عربستان یک هتل پنج ستاره است که از سال ۲۰۱۷ به محل نگهداری شاهزادگان مفسد عرب اختصاص داده شده. در همان سال محمد بن سلمان ۴۰۰ نفر از شاهزادگان و میلیاردر‌های سعودی را در این هتل جای داد. هتلی که میان یک باغ سرسبز و بزرگ بنا شده و یک روز محل اقامت رئیس جمهوران آمریکا (از اوباما گرفته تا ترامپ) بوده است. «کتدرال» یکی دیگر از زندان‌های ویژه و با امکاناتِ ساخته شده تاکنون است که در کلمبیا قرار دارد. «پابلو اسکوبار» بزرگ‌ترین قاچاقچی تمام تاریخ در ازای پرداخت بدهی ۱۰ میلیارد دلاری دولت توانست در کلمبیا یک زندان اختصاصی برای خود بسازد و در آن زندگی کند. در این زندان یک زمین فوتبال، جکوزی، آبشار مصنوعی، استخر، بار و هر آن چه در یک خانه اشرافی و مجلل وجود دارد، مهیا شده بود. در سراسر دنیا زندان‌هایی مشخص برای زندانیان ثروتمند وجود دارند، زندانی‌هایی که در قبال پرداخت پول، امکانات دریافت می‌کنند و حتی می‌توانند نگهبانان خود را تغییر بدهند و از داخل زندان به راحتی با دنیای بیرون ارتباط بگیرند. در برخی کشور‌های دیگر هم بخشی از زندان‌ها را به اتاق‌های VIP اختصاص داده‌اند و مجرمان ثروتمند می‌توانند دوران حبس خود را در شرایطی بسیار بهتر از دیگر زندانیان پشت سر بگذارند.
منبع:خراسان
ارسال نظر