فیدل کاسترو این بار «مارادونا» را نجات نداد!

سپهر خرمی - دبیرسرویس ورزشی پارسینه | ناپلی‌‌ها در ایتالیا او را تا حد یک قدیس می‌پرستیدند. ناپلی‌ها معتقد بودند دیه‌گو است که جنوبی‌های ایتالیا را از خاک بلند کرده و مقابل بچه پولدارهای یونتوس و میلان باعث شده تا آنها نیز خودی نشان دهند.

چرا ناپلی‌ها مارادونا را یک قدیس می‌دانند؟

مارادونا بعد از درخشش در تیم باشگاهی آرژانتینیوس جورینورز، بوکاجونیورز و بارسلونا راهی ناپولی شد. گران‌ترین انتقال تاریخ فوتبال برای دومین بار توسط مارادونا در سال 1984 به مبلغ هفت میلیون دلار از بارسا به این تیم جنوبی ایتالیا رخ داد. مارادونا به ناپولی پیوست تا برگ جدیدی از تاریخ باشگاه را ورق بزند. ناپولی تا پیش از ورود دیه‌گو برای بقا می‌جنگید و فقط یک امتیاز با منطقه سقوط فاصله داشت اما با خرید مارادونا ورق برگشت. دیه‌گو طی هفت فصلی که در این تیم توپ زد دو مقام قهرمانی در سری آ را برای هواداران به ارمغان آورد. یک قهرمانی در جام حذفی و یک قهرمانی در لیگ اروپا ماحصل درخشش این بازیکن بود که باعث شد هواداران فقیر ناپلی احساس شادمانی کنند از اینکه توانستند مقابل قدرتهای برتر دنیا و بخصوص قدرت مافیایی در ایتالیا خودی نشان دهند.

جام جهانی 1994 و پایان کار او در بازی‌های ملی

در جام جهانی 1986 مارادونا با خطای هند توانست دروازه انگلیس را در فینال این رقابت ها باز کند و یک بازی تمام سیاسی را برای مردم کشورش با برد پشت سر بگذارد. او دیگر یک فوتبالیست عادی نبود بلکه حالا در کشورش او را می‌پرستیدند. در شهر ناپل حتی هواداران ناپولی طرفدار تیم ملی آرژانتین بودند و وقتی این تیم با هنرنمایی مارادونا قهرمان جام جهانی شد به خیابان ها ریختند و شادی کردند. جام جهانی 1990 اما برای ژرمن ها در فینال با برد همراه بود و دیه گو نتوانست از سد محکم لوتار ماتئوس عبور کند. جام جهانی 1994 اما دیه گو در میانه راه از این تورنمنت اخراج شد؛ علت ؟ استفاده از مواد نیروزا هرچند شخص مارادونا چنین قضیه‌ای را یک پاپوش بزرگ می‌داند تا او را متوقف کنند. دو سال بعد از این رقابت ها مارادونا برای همیشه از فوتبال کنار رفت و به مربیگری روی آورد.

چرا فیدل کاسترو پدر معنوی دیه‌گو بود؟

مارادونا اولین بار در سال ۱۹۸۶ و پس از شاهکاری که در جام جهانی به نمایش گذاشت، به کوبا سفر و با کاسترو رابطه دوستانه ای برقرار کرد و بعد از آن هم بارها با سفر به کوبا به دیدار رهبر این کشور رفت. بعد از بازنشستگی مارادونا، اسطوره دنیای فوتبال دچار اعتیاد شدیدی شد که باعث شد برای دوره ای از همه چیز فاصله بگیرد و همه او را تمام شده بدانند. اما در این دوره کاسترو به کمک مارادونا شتافت و با دعوت او به کوبا یکی از بیمارستان های پرتعداد این کشور را در اختیار شماره ۱۰ افسانه ای تیم ملی آرژانتین قرار داد تا روند بهبودی و ترک اعتیادش را آغاز کند و زندگی دوباره ای را از سر بگیرد.

علاقه مارادونا به کاسترو به اندازه‌ای بود که بارها در صحبت‌هایش تاکید کرد کاسترو برای او حکم پدر را داشته‌است. او حتی عکس کاسترو را روی پای خود تتو کرده بود. دیه‌گو همچنین روی بازوی دست راست خود صورت چگوارا را خالکوبی کرده بود تا جمعی از مبارزان ضد امریکایی را روی بدن خود تتو داشته باشد. او بعدها نیز ارادت خود را به هوگو چاوز رییس جمهور سابق کشور ونزوئلا نشان داده بود.

احمدی‌نژاد و دریافت پیراهن مارادونا

گفتنی است سال 2015 نیز مارادونا پیراهن شماره ده خودش با لباس تیم ملی کشورش را برای احمدی نژاد فرستاد که نشان می داد او همواره دیدگاه ضد امپریالیستی دارد. در همان سال ها بود که شایعه شده بود مارادونا سرمربی تیم ملی ایران می شود اما این اتفاق هیچگاه رخ نداد و در حد یک شایعه جذاب برای همیشه باقی ماند.

زندگی غیرعادی دیه‌گو او را زمین زد!

گابریل کالدرون سرمربی سابق تیم فوتبال پرسپولیس تهران در توییتی نوشت:« دیه‌گو تو را دوست دارم. بابت زندگی که داشتی تو را سرزنش یا قضاوت نمی‌کنم اما دوستت دارم». زندگی پرحاشیه همراه با استفاده مواد مخدر ( کوکاوئین» باعث شد تا مارادونا خیلی زود با هوادارانش خداحافظی کند. فقط شصت سال او در این دنیا زندگی کرد و خاطرات ماورایی را با ناپولی و تیم ملی آرژانتین و ... خلق کرد. دیه‌گو در آخرین صحبت هایش برای مردم ناپولی می گفت احساس می کند بودن او باعث می شود تا انسان های فقیر این شهر کمی شادابی را در زندگی خود تجربه کنند پس باید در این تیم بمانم تا روحیه عمومی جنوبی های ایتالیا را بالا ببرم. این دوست داشتن فراتر از علاقه انسان به انسان است.

دیه‌گو سرانجام روز گذشته به دلیل ایست قلبی دار فانی را وداع گفت.