استقبال يامين پور از دعوت تهيه كننده «راستش را بگو» براي مناظره تلويزيوني

وی در اين زمينه اعلام كرد: « به این راحتی نمی توان با نظر شخصی و کج خیالی خودبا کسانی که دردهای جامعه را به تصویر می کشند برخورد کرد.

ثمرقندی در واكنش به انتقادات يامين‌پور نيز اعلام كرد: عوامل این سریال یامین پور را دعوت به مناظره زنده تلویزیونی برای پاسخگویی به این ادعاها می کند.

ساعاتي پس از انتشار اين خبر، وحيد يامين‌پور نيز در وبلاگ شخصي خود از آمادگي‌اش براي انجام اين مناظره تلويزيوني خبر داد و اعلام كرد كه در حالي كه تلويزيون چند سالي هست كه به تريبوني مناسب براي همفكران ثمرقندي تبديل شده، اما امثال وي در اين سال‌ها از حضور در رسانه ملي منع شده‌‌اند.

در ادامه متن يادداشت يامين‌پور را مي‌خوانيد:

پس از انتشار متن پیشین در پلاس، تهیه کننده سریال «راستش را بگو» بنده را به مناظره زنده ی تلویزیونی دعوت کرده است. بنده بسیار استقبال می‌کنم. بالاخره بعد از دو سال ممنوع التصویری این دعوت را به فال نیک می گیرم. از عملکرد تلویزیون سوالهای بسیاری دارم که یک برنامه ی زنده ی تلویزیونی این فرصت را در اختیار بنده قرار خواهد داد. البته نمی دانم که تهیه کننده ی محترم این سریال می دانند که بنده و بسیاری از دوستانم ممنوع التصویر هستیم یا خیر ولی به هر ترتیب اینکه تلویزیون جرأت نقد خود را داشته باشد اتفاق مبارکی است. در این سالها ایشان و همفکرانشان همیشه برای بیان سلایق و ایده هایشان به وفور از تلویزیون استفاده کرده اند و ما حداکثر در صفحات خصوصی اینترنتی مان نقد کرده ایم, این هم فرصت اندکی است بلکه ما هم حق مان را از تلویزیون استیفاء کنیم. همه ی ما به تلویزیون به عنوان بزرگترین و اثرگذارترین ابزار فرهنگی و همچنین بخاطر انتساب به مقام معظم رهبری حساسیت داریم. بالاخره باید این حساسیت در قالب نقادی بروز کند... هرچند که از طرف عده ای به «کج خیالی» متهم بشویم.

منتظر دعوت رسمی شبکه یک برای مناظره ی زنده با عوامل این سریال و مدیران شان می مانم...

گفتني است يامين‌پور پيش از اين در مطلبي با اشاره به اتمام پخش سريال راستش را بگو نوشته بود:

پارادایم «دروغ» راچه کسی در ایران برجسته می کند؟ دروغ گو بودن نظام و مسوولین نظام اسلامی آخرین حربه و اثرگذارترین هجمه ی روانی به مردم است. پارادایم دروغ همان پارادایم سیاه نمایی ایران است تا ریشه ی اعتماد مردم را بسوزاند. بیاد بیاوریم که دقیقاً از سال دوم دولت نهم عده ای بر دروغگو بودن دولت و بعد نظام تاکید میکردند. کار به آنجا رسید که روزنامه اعتماد ملی متعلق به کروبی در صفحه ی اول خود تصویر پینوکیو را با دماغی دراز شده می کشد و خطاب به رییس جمهور خطابه می خواند!

«راستش را بگو» مانیفست تقلبی یک دروغ بزرگ است. آن دروغ بزرگ، دروغگو بودن نظام است. مخاطب این جمله ی امری، خود نظام است که به مردمش اعتماد ندارد، بیخود مزاحم آنها می شود و دست آخر می فهمد که اشتباه کرده و باید استعفا بدهد! اینکه آتیلا پسیانی نامی جز «مسوول» ندارد بسیار قابل توجه است. این مسوول دست آخر عذاب وجدان میگیرد و به مردم کشور میپیوندد.

پیامبر مردم خسته ی ایران، زنی است با چشمان رنگی که از امریکا برگشته است. دیالوگ مشترک همه ی بازیگران این صحنه در پیشگاه خدا، این است که «ما از جایی تاریک و سیاه آمده ایم؛ جایی که فرزندانش قاتل می شوند، دخترهایش خودکشی می کنند، مسوولانش نفس پرست اند و...»!

شهدا در وصیت نامه هاشان نوشته اند که ما رفتیم تا اخلاق بماند اما واویلا که از اخلاق هیچ نمانده و دروغ همه جا را گرفته است. وحید مشتاق بازمانده ی نسل اخلاقی ایران اسلامی است که امروز از او جز بیماری رنجور و درمانده چیزی نمانده و دست آخر در مترو دست در دستان شهید چمران به شهادت می رسد(بسیجی واقعی همت بود و باکری... و چمران!)

«راستش را بگو» جوانان ایران را فرا میخواند تا دست در دست هم بدهند و نمونه هایی از شبکه های اجتماعی غیر رسمی را در شهرها تشکیل دهند تا به مقابله با دروغ سازمان یافته ی نظام بروند و از همان ابتدا هم با ظرافت آنها را از سختی هایی مثل بازجویی و تعقیب سیستم امنیتی آگاه می کند.

برای افشا کردن نشانه های منافقانه و امریکایی این سریال چند مقاله باید نوشت؛ رجوع کنید به اسامی، رنگ لباس ها و ادبیات مورد استفاده ی سر یال و... .