.svg)
بلاگر حزب اللهی/لطفا مراقب دخترم باشید!
پارسینه: استعفای مسئولان بعد از بروز اتفاقات و حوادث ناگوار در نهادها و ادارات زیرمجموعه آنها یک فرهنگ است. به نوعی قبول بار مسئولیت و یا عذرخواهی از مردم است. نمی‌دانم این کار منطقی هست یا نه ولی فعلا همه جا به عنوان اولین اقدامِ تسکین دهنده مورد قبول واقع شده است. اما در کشور ما معلوم نیست که چه اتفاقی باید بیفتد تا مسئول محترمی از صندلی خود دل بکند؟!
امید حسینی در وبلاگ آهستان نوشت:
همیشه در همچین مواقعی یاد دخترم می‌افتم که هر روز صبح با ما خداحافظی می‌کند و به مدرسه می‌رود. این روزها فکرم بیشتر درگیر شده. بیشتر ترس برم داشته. زینب هم مثل «سیران» ده ساله است و کلاس چهارم.
چند ماهی هست که دیگر رضایت‌نامه‌ی دخترم را برای اعزام به اردو حتی اردوهای داخل شهر امضا نمی‌کنم! هر روز صبح کلی سفارش می‌کنم که مواظب و مراقب بخاری و درب کلاس و راه‌پله‌ها و بازی در حیات مدرسه و بچه‌های کوچکتر از خودش باشد. همه اینها به خاطر این است که دخترم را دوست دارم. نمی‌خواهم خدای نکرده خبر ناخوشایندی را بشنوم. حتی تصورش هم سخت است که یک روز دخترت با تو خداحافظی کند، به مدرسه برود اما برنگردد…
****
استعفای مسئولان بعد از بروز اتفاقات و حوادث ناگوار در نهادها و ادارات زیرمجموعه آنها یک فرهنگ است. به نوعی قبول بار مسئولیت و یا عذرخواهی از مردم است. نمی‌دانم این کار منطقی هست یا نه ولی فعلا همه جا به عنوان اولین اقدامِ تسکین دهنده مورد قبول واقع شده است. اما در کشور ما معلوم نیست که چه اتفاقی باید بیفتد تا مسئول محترمی از صندلی خود دل بکند؟!
این مساله به امروز و دیروز و این دولت و آن دولت هم مربوط نیست، در سالهای گذشته بارها شاهد حوادثی از قبیل واژگونی و انفجار قطار و سقوط هواپیما و تصادف اتوبوس و غرق شدن و سوختن دانش آموزان و … بوده‌ایم اما هرگز استعفای مسئولی را ندیدیم! شاید استعفا دردی را درمان نکند، اما لااقل نشان می‌دهد که مسئولان محترم شیفته خدمتند نه تشنه قدرت!
ارسال نظر