تاثیرات منفی فیلتر‌های زیبایی روی سلامت روان

این روز‌ها تمایل به استفاده از ویرایش عکس و استفاده از فیلتر‌های متنوع اپلیکیشن‌ها به شدت افزایش یافته است. هر چند بسیاری از ما ممکن است تصور کنیم می‌توانیم عکس‌های ویرایش شده را تشخیص دهیم، اما بررسی‌های پژوهشگران در دانشگاه واریک انگلستان نشان می‌دهد تنها حدود ۶۰ تا ۶۵ درصد دستکاری در عکس‌ها توسط افراد شناسایی می‌شود و بقیه را افراد نمی‌توانند متوجه شوند. این موضوع از چند منظر اهمیت دارد. اول افرادی که عکس‌های ویرایش نشده خود را به اشتراک می‌گذارند، در غالب اوقات، خود را پر نقص‌تر ارزیابی می‌کنند؛ بدون این که متوجه حجم واقعی دستکاری عکس‌های دیگران شوند.

نکته دوم این که دیده شده افرادی که عکس‌های ویرایش شده زیادی در فضای مجازی دارند، نگرانی و فشار زیادی را بابت این که دیگران متوجه شوند آن‌ها آن قدر‌ها هم زیبا یا متناسب نیستند، تحمل می‌کنند؛ بنابراین استفاده از فیلتر‌های متنوع فضاهایی، چون اینستاگرام و اسنپ چت موضوع دیگری است که سلامت روان برخی افراد را نشانه گرفته است. با استفاده از این فیلترها، افراد گاهی اوقات به عکس‌هایی دسترسی پیدا می‌کنند که در واقعیت یا امکان پذیر نیستند یا رسیدن به آن چهره‌ها مستلزم صرف هزینه‌های زیادی است.

یکی از محبوب‌ترین جلوه‌ها در این فیلتر‌ها بزرگ کردن چشم هاست. تغییر دیگر که البته این روز‌ها بسیاری از دوربین‌های جلوی گوشی‌ها نیز به آن مجهز هستند، صاف نشان دادن پوست صورت است. استفاده زیاد از این فیلتر‌ها باعث افزایش تقاضا برای برخی فرایند‌های زیبایی مانند استفاده از فیلرها، تزریق بوتاکس و کشیدن پوست شده است. این افزایش تقاضا البته می‌تواند به استفاده نابه جا از این روش‌ها منجر شود.

چندین پژوهش از تاثیرات منفی فیلتر‌های زیبایی روی سلامت روانی خبر می‌دهند که همین موضوع باعث شده گوگل به صورت پیش فرض آن‌ها را در گوشی‌های پیکسل غیرفعال کند. این غول دنیای فناوری علاوه بر چنین اقدامی، سایر تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند را نیز به غیرفعال کردن این فیلتر‌ها ترغیب کرده است.

گوگل در این زمینه گفته: «ما می‌خواهیم به درک بهتری از تاثیر سلفی‌های همراه با فیلتر روی سلامت مردم دست پیدا کنیم، مخصوصا زمانی که به صورت پیش فرض فعال باشند. ما چندین پژوهش انجام دادیم و با متخصصان بهداشت روان و کودک در سراسر جهان صحبت کردیم و متوجه شدیم زمانی که کاربر از اعمال فیلتر روی دوربین یا اپ عکاسی اطلاع ندارد، تصاویر می‌توانند روی سلامت روان وی تاثیر منفی داشته باشد. این فیلتر‌های پیش فرض می‌توانند بی سر و صدا یک استاندارد برای زیبایی ایجاد کنند که برخی مردم خود را با آن‌ها مقایسه می‌کنند.»

زندگی از پشت فیلتر‌ها در شبکه‌های اجتماعی
وجود انواع فیلتر‌ها در گوشی موبایل و نیز برنامه‌های ویرایشگر عکس که به سادگی در دسترس هستند در این چند سال که از آمدن موبایل و سلفی گرفتن می‌گذرد کاری با تصاویر چهره و اندام ما کرده اند که امروز بسیاری از افراد آرزو می‌کنند همان چیزی باشند که در تلفن همراه خود می‌بینند. یعنی همان تصویری که فیلتر‌ها و تصاویر بهبود یافته و ایده آل از ما ارائه می‌دهد و این چیزی است که همه ما به دنبال آن هستیم: بهترین نسخه از خودمان. ما از طریق برنامه‌های اعتیاد آور پردازنده تصاویر چهره خود را روتوش می‌کنیم. ما برای خودْ بینی‌های نازک تر، چشم‌های درشت تر، گونۀ برجسته ایجاد می‌کنیم و این لیست همچنان ادامه دارد.

در حقیقت، برخی از مردم به سختی دنیای واقعی را می‌بینند. آن‌ها بیشتر اوقات روز‌های خود را در مقابل صفحه‌ای می‌گذرانند که مانند آینه جادویی سفیدبرفی یا طلسمی قدیمی، همیشه تصویری فریبنده، بی نقص را به آن‌ها نشان می‌دهد. این افراد روزانه بین ۲۵ تا ۵۰ عکس سلفی می‌گیرند. علاوه بر این، به طرز غریبی، طاقت نگاه کردن به تصویر خود را در آینه حمام ندارند. چرا که اینه حقیقت را می‌گوید و حلقه‌های تیره، جوش یا چاله چوله‌های پوست را پنهان نمی‌کند. فناوری می‌تواند بسیار شگفت انگیز و مفید باشد. تا زمانی که ما از آن عاقلانه استفاده کنیم. با این حال، موارد خاصی را که اغلب در حوزه آسیب شناسی قرار می‌گیرند، پنهان می‌کند. در این درس بیایید نگاهی به اختلال خاص دیس مورفیای سلفی بیندازیم که تا به امروز کمتر راجع به آن صحبت شده است.

زشت انگاری/بدشکلی سلفی یا selfie dysmorphia چیست؟
برخی از افراد منتقد از اختلالاتی مانند دیس مورفیای سلفی عصبانی می‌شوند. آن‌ها می‌پرسند این وضعیت "کی تموم میشه؟ " آن‌ها این وضعیت را هذیانی‌ترین اختلال در سال‌های اخیر می‌دانند. با این حال، یک نکته وجود دارد که باید به آن توجه کنیم. این واقعیت که جهان به پیشرفت خود ادامه می‌دهد و با هر دوره‌ای ویژگی‌های خاصی در زمینه علوم رفتاری و سلامت روانی به وجود می‌آید.

به عنوان مثال، چند سال پیش بود که جوانان درخواست جراحی زیبایی می‌کردند، زیرا می‌خواستند شبیه عروسک‌های باربی باشند. امروزه، فناوری‌ها و برنامه‌های جدید ویرایشگر و انواع فیلتر‌ها همه چیز را زیبا می‌کند و همزمان در کنار این زیبایی و فریبندگی، اختلالات روانی جدیدی نیز ایجاد می‌شود. در جهان موازی فضای مجازی، زندگی روزمره و معمولی جایی ندارند. در واقع، چهره‌های معمولی خارق العاده می‌شوند، مانند قصه شاه و گدا یا فیلم‌های دیزنی.

منبع: اندیشه معاصر