چرا بعضی کودکان زیاد حرف می زنند / پرحرفی کودک

کودکان تا قبل از سه سالگی، فقط از طریق حسی ـ حرکتی و لامسه نسبت به جهان اطراف خود آگاهی کسب می‌کنند، اما همین کودک پس از سه سالگی می‌تواند جمله بسازد و مفاهیم را متوجه شود و شروع به صحبت کردن کند. یکی از اصول تشخیص کودکان باهوش، تسلط سریع‌تر بر تکلم است، یعنی رشد شناختی بچه‌هایی که دیرتر از سه تا ۳.۵ سالگی صحبت می‌کنند، با تاخیر صورت می‌گیرد، اما زیاد صحبت کردن کودکان، در بسیاری موارد نیز با هدف جلب توجه والدین قابل بررسی است.

در اطراف خودمان، کودکان زیادی را میبینیم که همیشه در حال سوال پرسیدن و پرس و جو هستند و پرحرفی می‌کنند. پرحرفی در کودکان می‌تواند علل مختلفی داشته باشد. یکی از مهم‌ترین علت‌های پر حرفی در کودکان، حس کنجکاوی و تمایل به دانستن همه چیز است.

وقتی فرزندمان ما را سؤال پیچ می‌کند و پشت سر هم پرسش‌های عجیب و غریب می‌پرسد، لازم است با صبر و حوصله به آن‌ها پاسخ دهیم و این روحیه پرسشگری را در او تقویت کنیم. اگر جواب پرسشی را نمی‌دانید، به او بگویید که «من نمی‌دانم، بهتر است در کتاب جواب آن را پیدا کنیم» یا «در اینترنت جستجو کنیم» و به او کمک کنید تا پاسخش را پیدا کند.

یکی دیگر از مهمترین علت‌های پرحرفی در کودکان، نیاز به جلب توجه است. شاید تاکنون بار‌ها توجه کرده باشید، زمانی که مادران با تلفن به مدت طولانی صحبت می‌کنند یا در جمعی مشغول صحبت هستند و از کودکشان غافل می‌شوند، کودک با صحبت کردن طولانی یا پرسش‌های مکرر سعی می‌کند که توجه مادر را به خود جلب کند. روان‌شناسان ریشه این نوع واکنش‌های رفتاری کودک را جلب توجه والدین می‌دانند.

انگیزه برای صحبت کردن زیاد کودکان با هدف جلب توجه، زمانی که پدر و مادر‌ها به طور اختصاصی زمانی را برای بازی یا سرگرمی آن‌ها اختصاص داده‌اند، به حداقل رسیده است؛ یعنی اختصاص چنین زمانی، فرصتی را فراهم می‌کند تا به بسیاری از پرسش‌های کودک، پاسخ‌های منطبق با سطح درکش داده شود. اگر والدین چنین زمانی را هر روز به فرزندشان اختصاص دهند، می‌توانند بدون نگرانی به پرسش‌های کودکانه آن‌ها پاسخ دهند و فرصتی را برای ایجاد حس عاطفی مطلوب از طریق صحبت کردن با فرزندشان فراهم کنند.

گاهی ترس کودکان نیز به زیاد صحبت کردن آن‌ها منجر می‌شود. این اتفاق به ویژه در سنین پایین و برای کودکانی که شب‌ها از تنها خوابیدن در اتاق خود می‌ترسند، اتفاق می‌افتد. چنین کودکانی از والدینشان می‌خواهند که کنار آن‌ها بمانند تا با آن‌ها صحبت کنند. حسادت نیز به خصوص پس از به دنیا آمدن فرزند جدید در خانواده، برای کودکان بالای سه سال، می‌تواند عاملی برای زیاد صحبت کردن و جلب توجه والدین محسوب شود.

در بسیاری موارد، زیاد حرف زدن حتی در بزرگسالان نیز وسیله‌ای برای پوشش پریشان احوالی روحی یا نگرانی‌های درونی است. اگر والدین به فرزندشان به اندازه کافی توجه کنند و برایش به طور اختصاصی وقت بگذارند، اما باز هم فرزندشان به طور غیرعادی صحبت کند، باید به دنبال ریشه‌های روانی قضیه بگردند. نباید فراموش کرد که گاهی نیز کم حرف زدن کودکان می‌تواند نشانه‌ای از بروز افسردگی در آن‌ها باشد.
منبع: فرزند پرتال