پرداختن به هیجانات کودک با گوش دادن و تایید همدلانه

برای برقراری ارتباط واقعی با کودک درمواقع سخت روانی، درک عمیق او بسیار مهم است. به جای این که از او بپرسید چه احساسی دارد، به حالات چهره، زبان بدن، حرکات و لحن صدای او دقت کنید. اگر کودک نوپا شما گریه می‌کند، احتمالاً نمی‌داند دلیل گریه‌اش چیست، به همین دلیل پرسیدن کمکی به شما نمی‌کند. هرچند، داستان فقط مربوط به سن فرزندتان نیست. اگر از پسر دوازده ساله خود بپرسید که آیا اضطراب دارد، احتمالاً پاسخ منفی خواهد داد. به جای پرسیدن سوالی که پاسخش را از قبل می‌دانید، دکتر جان و جولی گاتمن ترکیبی از توجه، مشاهدات ساده و تأیید هیجانات فرزند شما در لحظات دشوار را توصیه می‌کنند.

دختر ده ساله فریدا، آگاتا، به محض اینکه بعد از یک روز کاری شلوغ به خانه برمی‌گردد او را غافلگیر می‌کند. آگاتا خشمگین وگریان، مادرش را که به اتاق نشیمن می‌رود دنبال می‌کند و با عصبانیت کلاس پیانو "افتضاح" چند ساعت ‌پیش خود را شرح می‌دهد.

فریدا از نطق آتشین آگاتا متوجه شد که تمام غرولند و پاکوبیدن‌های او و درخواستش برای خاتمه دادن به شرکت کردن در کلاس به صورت بلافاصله، به دلیل نظرات منفی مربی آگاتا در مورد پیانو زدن یا کم تمرین کردن او بوده‌است.

فریدا که از غر زدن مداوم دخترش درباره کلاس پیانو که همیشه عاشقش بوده است، عصبانی شده، مرحله سوم آموزش هیجانات را به خاطر می‌آورد و نفس عمیقی می‌کشد و می‌گوید: "تو در حال حاضر از معلم پیانو خود ناامید شدی، درسته؟ "

دخترش پاسخ می‌دهد: "بله! او باعث شد احساس گناه کنم " .

دیدن گونه‌های سرخ و چشمان گریان آگاتا، باعث شد تا فریدا کنار او روی تخت بنشیند.

فریدا موهای آگاتا را نوازش می‌کند و با لحنی جدی به او ‌می‌گوید: "من متنفرم وقتی کسی به من همچنین احساسی می‌دهد. واقعاً حس بدی است. فکر می‌کنی چه چیزی باعث می‌شود که نسبت به نواختن پیانو امیدوارتر بشوی".

پس از چند لحظه‌ی تأمل‌برانگیز، آگاتا با هیجان از فریدا می‌خواهد برای تمرین بعدی‌اش دو نفری بنوازند.

وقتی فریدا موافقت می‌کند، دخترش لبخند می‌زند. این که مادرش با او رفیق و متحد است به او اعتماد به نفس می‌دهد تا روی این موانع موقت کار کند و عشقش به خلق موسیقی را دنبال کند. هماهنگی دوباره برقرار می‌شود.

منبع : سایت انتخاب بهتر