آیتالله العظمی جوادی آملی: اگر به دختران کلام اهل بیت گفته شود قبول می کنند، اما وقتی ببینند که با اختلاس میخواهند فقر را بر آنها تحمیل کنند، این حرفها را نمیپذیرند
پارسینه: اگر به همین دختران جامعه، کلام اهل بیت گفته شود که «فَإِنَّ اَلشَّعْرَ أَحَدُ اَلْجَمَالَیْنِ» موی سر همچون صورت، از زیباییهای یک خانم است، ولی «زَکاهُ الجـَمالِ العِفـافُ»، زکات جمال، عفاف و عفت است، او هم قبول میکند، اما وقتی ببیند که با اختلاس و نجومی، میخواهند فقر را بر او تحمیل کنند، آن وقت دیگر این حرفها را هم نمیپذیرد.
آیت الله جوادی آملی صبح امروز در دیدار اعضای مرکز مطالعات حوزههای علمیه اظهار داشتند: «کرامت» واژهای عربی است که معادل فارسی ندارد، ما در فارسی از کریم هم به بزرگوار یاد میکنیم و از کبیر و عظیم نیز به بزرگوار یاد میکنیم، در حالی که کریم غیر از بزرگ است! کرامت وصف فرشته هاست؛ ﴿بِأَیۡدِی سَفَرَه * کِرَامٍ بَرَرَهٍ﴾؛ خداوند نیز در اولین سورهای که خود را معرفی میکند، میفرماید: ﴿اقْرَأْ وَ رَبُّکَ الْأَکْرَمُ﴾؛ میفرماید من خدای اکرم هستم و جوامع بشری را دعوت میکند که در کلاس درس کرامت شرکت کنند و در آیات پایانی همین سوره علق نیز، با لحنی که متمم کرامت است میفرماید:﴿أَلَمۡ یَعلَم بِأَنَّ ٱللَّهَ یَرَىٰ﴾؛ گناه نکنید مگر نمیدانید که «اکرم» میبیند! در این سوره سخن از بگیر و ببند نیست، بلکه سخن از فرشته شدن است، یعنی اساس بر کرامت است و این کرامت وصف فرشته هاست؛ دین میخواهد که انسان، کریم باشد.
به گزارش شفقنا، ایشان بیان داشتند: اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام هم میخواهند که انسان، کریم باشد و حوزههای علمیه که فرزندان این خاندان هستند، باید کریم باشند و کریمانه زندگی کنند.
ایشان افزودند: هر چند فشار اقتصادی برای جامعه روحانیت نیز هست، ولی برخی این فشار اقتصادی را با بدگویی گفتن به نظام، تحمل میکنند و برخی مانند حوزههای علمیه این فشار اقتصادی را کریمانه تحمل میکنند.
ایشان با تاکید بر حفظ استقلال حوزههای علمیه بیان داشتند: حوزههای علمیه باید مستقل باشند، اگر حوزه استقلال اقتصادی داشته باشد، مدیریت خوبی داشته باشد، همه به آن احترام میگذارند، حوزه باید مدافع و مبلغ نظام باشد، اما نظامی نباشد، تابع دولتها نباشد، استقلال حوزه از دولت ها، مانند استقلال استاد از شاگرد، استقلال معلم از متعلم و استقلال نویسنده از خواننده است، حوزه همواره باید به عنوان راهنما در کنار نظام باشد، حوزههای علمیه، حمایت از نظام دارد و او را یاری میکند، نصیحت و ارشاد میکند، موید دولت هست، استاد و راهنمای نظام هست، اما نباید تابع دولتها باشد، روحانیت نباید با دولتها، عقدی معامله کند، بلکه باید ایقاعی معامله کند، در این صورت اگر اختلاسی و نجومی در برخی دولتها پیش آمد، حوزه بد نام نخواهد شد.
ایشان در بخش دیگری از سخنان خود به سه دوره متفاوت حوزههای علمیه در صد سال اخیر اشاره کرده و بیان داشتند: حوزههای علمیه که یک قرن را پشت سر گذاشته، به سه بخش تقسیم شده، یک دوران ضعف و اختناق بود که از سال ۱۳۰۰ که دوران رضاخانی و بزن و بکوب بود شروع شد و تا چند سالی پس از فرار رضاخان هم این دوران بود، که این دوران، حوزههای علمیه در ضعف قرار گرفته بودند، از سال ۱۳۲۵ که آیت الله العظمی بروجردی وارد حوزه پربرکت شدند، شروع شکوفایی حوزه است. عظمت شخصیت آیت الله بروجردی و همچنین ظهور شخصیتهایی مانند علامه طباطبایی در آن دوران، باعث فروغ و بالندگی حوزهها شد، و مرحله سوم که مرحله برجستهای بود، از سال ۱۳۴۰ و با حضور امام و اطلاعیهها و تبعیدها شروع شد و تا سال ۱۳۵۷ نیز که انقلاب به پیروزی رسید، ادامه داشت، این دوره، حوزه قدرت خودش را نشان داد که با کمک مردم توانست نظام سابق را براندازد!
ایشان ادامه دادند: قدرت حوزههای علمیه در دوران انقلاب خودش را نشان داد، در تدوین قانون اساسی، در جنگ نابرابر ۸ ساله همه و همه این قدرت حوزهها نشان داده شد چرا که مردم به پیروی از مراجع و علما و با شعار یا حسین یا حسین، در جبهههای دفاع مقدس حضور پیدا میکردند و پیروز شدند.
ایشان اظهار داشتند: حوزه این قدرت را دارد که به خوبی جامعه را اداره کند، اما باید دانست که هر وقت دین رشد پیدا کرده، دین فروشی و نفاق و مقدس نمایی نیز زیاد شده، لذاست که شعرا و ادبا نیز هر وقت حاکمانی به نام اسلام حکومت میکردند، در طعن نفاق و زهدنمایی شعر بیشتری میسرودند چرا که نفاق و زهد نمایی و مقدس نمایی زیاد میشد، هر وقت حکومتی اسلامی شد، نجومی و اختلاسی هم خودش را به شکل مسلمان نشان میدهد، حوزه باید اینها را بشناسد و نگذارد که چنین افرادی خودشان را حوزوی نشان دهند!
ایشان بیان داشتند: حوزهها اگر حساب شده کار کنند، استقلال خودشان را حفظ کنند و تنها با خدا و ائمه اطهار علیهم السلام معامله کنند، مردم هم احترام میگذارند، حتی اگر به مسئلهای معتقد نباشند، اما میدانند که قانون کشورها محترم است و رعایت میکنند، اما با فشار نمیشود. اگر به همین دختران جامعه، کلام اهل بیت گفته شود که «فَإِنَّ اَلشَّعْرَ أَحَدُ اَلْجَمَالَیْنِ» موی سر همچون صورت، از زیباییهای یک خانم است، ولی «زَکاهُ الجـَمالِ العِفـافُ»، زکات جمال، عفاف و عفت است، او هم قبول میکند، اما وقتی ببیند که با اختلاس و نجومی، میخواهند فقر را بر او تحمیل کنند، آن وقت دیگر این حرفها را هم نمیپذیرد.
ایشان در پایان بیان داشتند: جامعه را به وحدت دعوت کنید و بدانید که دین را خدا حافظ است و دین با نصرت الهی همراه است.
منبع: جماران
ارسال نظر