احتکار از دیدگاه قرآن و روایات

احتکار کردن یکی از مسائلی است که در دین اسلام به شدت مورد نکوهش قرار گرفته است و افرادی که در هر شغل و منصبی هستند اگر کالا و یا چیزی را که دارند احتکار کنند در قیامت دچار عذابی سخت می‌شوند. بر این اساس حاکمان اسلامی باید به شدت با افراد محتکر مبارزه کنند تا از جریانات ناسالم اقتصادی جلوگیری شود.

خداوند در آیه ۳۴ سوره توبه می‌فرماید:

کسانی را که از زر و سیم گنج می‌سازند و آن‌ها را در راه خدا خرج نمی‌کنند، به عذابی دردناک مژده ده.

پیامبر (ص) در حدیثی می‌فرمایند:

هر کس گندمی را به قصد گران شدن آن، ۴۰ روز احتکار کند، از خدا بری و خدا از او بری است.

امام علی (ع) درباره زیانی که محتکر به دنیا می‌زند، می‌فرمایند:

مردم را از نعمت محتکر بهره‌ای نیست.

امام علی (ع) در حدیث دیگری می‌فرمایند:

این (احتکار کالا‌ها و چیز‌های مورد نیاز جامعه)، برای همه مردم زیان دارد.

امام علی (ع) در عهدنامه مالک اشتر می‌فرمایند:

این (احتکار)، ننگی است برای والیان (عوامل حاکمیت)

امام علی (ع) همچنین در احادیثی فرمودند:

رنج رساندن به مردم از راه احتکار، از خصلت‌های مردم جاهل است.
احتکار، رذیلت (پستی) است.
احتکار، خصلت فاجران است.

امام کاظم (ع) به روایت از پیامبر (ص) می‌فرمایند:

اگر بنده‌ای به عنوان" دزد" به نزد خدا رود، در نزد من بهتر است تا به عنوان «محتکر» که ۴۰ روز ارزاق را احتکار کرده باشد.

پیامبر (ص) در خصوص عذاب محتکران در آخرت می‌فرمایند:

نگاهی به دوزخ افکندم دره‌ای دیدم که می‌جوشد، (به مالک دوزخ) گفتم:‌ای مالک! این دره جای کیست؟ گفت: جای سه گروه: محتکران، اشخاص دایم الخمر و دلالان زنا.

پی نوشت:
سوره توبه آیه ۳۴
بحار ۱۳۰ / ۲۳- ۲۴
سفینه البحار ۱ / ۲۹۱
غرر الحکم / ۳۱
نهج البلاغه / ۱۰۱۷
غرر الحکم / ۳۴
غرر الحکم / ۱۳ و ۱۷
معانی الاخبار ۱/ ۱۴۸
وسائل ۱۲/ ۳۱۴
وسائل ۱۲ /۳۱۴-۳۱۵



منبع:
الحیات، محمدرضا حکیمی

isna.ir