کارگران امیدی نیست چانه بزنید!
پارسینه: بالاخره آب پاکی بر دستان کارگران ریخته شد و خبری که قرار بود روزهای خوشی را برای این جامعه به همراه داشته باشد به طور کامل منتفی شد.
تحریریه پارسینه: بالاخره آب پاکی بر دستان کارگران ریخته شد و خبری که قرار بود روزهای خوشی را برای این جامعه به همراه داشته باشد به طور کامل منتفی شد.از نیمه دی ماه امسال خبر خوش احتمال تعیین دستمزد کارگران به صورت منطقه ای منتشر شد و در نهایت در کمتر از پانزده روز پرونده این طرح بسته شد.
طی سالهای گذشته گلایه های کارگری آنچنان رو به افزایش بوده که کمتر میتوان دغدغه اصلی فعالان این صنف را مطرح کرد. اما یک چیز مشخص است اکثر کارگران از تعیین حداقل دستمزد توسط دولت در هر سال گلایه دارند و معتقدند به تناوب وضعیت اقتصادی کشور این رقم ها افزایش نیافته است.در حال حاضر کارگران در اغلب شهرهای کشور بالاخص شهرهای بزرگ به شغل دوم روی آورده اند تا شاید کمبودهای مالی خود و خانواده هایشان را اینگونه مرتفع کنند اما همین مساله نیز این روزها به یک معضل اجتماعی بدل شده است. از عدم حضور عاطفی پدران در جمع خانواده و ضررهای ناشی از آن گرفته تا اشغال فضای کاری جوانان توسط کارگران کارکشته!
اما دراین بین خبرهای خوب در راه بود. دستور کار شورای عالی کاردر اواسط دی ماه نوید روزهای خوش را میداد. آنطور که شورای عالی کار تصمیم گرفته بود حداقل دستمزد قراربود به صورت منطقه ای محاسبه و تعیین گذاری شود.بارها بسیاری از کارگران فعال در شهرهای بزرگ و گران تاکید کرده اند که خرج و مخارج در شرهایی چون تهران به نسبت کارگری که در شهری کوچک کارمیکند متفاوت است. این اظهارات به واقعیت بسیار نزدیک است.چراکه یک کارگر در تهران ناچار به پرداخت حداقل ماهانه ۵۰۰ هزار تومان کرایه است و در عین حال امکان خرید مسکن به دلیل گرانی بیش از حد آن را ندارد. اما در مناطق کوچک خرید خانه و حتی اجاره آن با مبالغی ناچیز است. بنابراین تنها این مثال برای تایید چنین تصمیمی کفایت میکند. البته این طرح هنوز در مرحله مقدماتی و تحقیقی است اما همینکه دولتمردان به این نتیجه رسیده اند نشان از برداشته شدن قدم های بلندی در بهبود وضعیت کارگری حداقل در مناطق شهری است.
براساس این طرح تعیین حداقل مزد منطقهای دارای معیارهای مختلفی همچون محیط زیست، موقعیت جغرافیایی، تفاوت های فرهنگی - اجتماعی و ... است که در حوزه روابط کار نقش بسیار تعیین کننده ای دارد.با اینحال آنطور که دبیرکل کانون انجمنهای صنفی کارگران امروز تاکید کرده است حداقل اجرای این طرح در سال ۹۶ کاملا منتفی است و همچنان تعیین دستمزد با چانه زنی صورت خواهد گرفت.دبیرکل کانون عالی انجمنهای صنفی کارگران با بیان اینکه در شرایطی که مزد فعلی با دستمزد واقعی فاصله ۴۰ درصدی دارد روش تعیین مزد منطقه ای منتفی است گفت: علیرغم اینکه چانه زنی را روش مناسبی نمی دانیم ولی مزد ۹۶ بر همین اساس تعیین می شود.هادی ابوی دلیل منتفی شدن اجرای این طرح در سال آینده را در مهیا نبودن ساختار اجرای مزد منطقهای در کشور جستجو میکند و درعین حال معتقد است باید بررسی و پژوهش لازم در این خصوص صورت گیرد و آمار و ارقام میزان سرمایهگذاری در مناطق مختلف به دست آید لذا چون پرداختن به آن زمان بر بود مزد منطقهای برای سال ۹۶ منتفی شد.
به هرحال شورای عالی کار باید هر چه زودتر به فکر بهبود وضعیت کارگری در کشور باشد چراکه مشکلات مالی این قشر از جامعه از نگاه احتماعی و فرهنگی نیز خطراتی را برای جامعه دارد که باید هر چه زودتر در جهت رفع آنان اقدام کرد.به گفته یک فعال کارگری شرایط زندگی کارگران به قدری سخت شده که ناچارند شغل دومی برای خود پیدا کنند ولی با این کار هم دچار آسیبهای روحی و جسمی میشوند و هم فرصتهای شغلی جوانان جویای کار را اشغال میکنند.
براساس اظهارات رحمت اله پورموسی کارگران باید تنها یک شغل داشته باشند اما وقتی چرخ زندگی نمیچرخد و نگران کرایه سر برج و هزینههای درمان و دارو هستند اخرین امیدشان به شغل دوم است و مجبورند سر کار دوم و سوم بروند و ساعتهای طولانی از خانواده دور باشند.وی افزود: امروز بسیاری از خانوارهای کارگری قادر به امرار معاش نیستند و حقوق کارگری کفاف تامین هزینههایشان را نمیدهد متاسفانه مزایای جانبی کارگران هم افزایش داده نمیشود که دلگرم شوند و بخشی از هزینههای اقلام خوراکی را تامین کنند.بنابراین در چنین شرایطی شورای عالی کار هر چه زودتر باید به فکر راهکاری برای حل مشکلات کارگری باشد که قطعا تعیین حداقل دستمزد براساس منطقه ای میتواند یکی از بهترین راهکارهای اجرایی تلقی شود.که البته ظاهرا این نقطه امید کارگران نیز منتفی است.
کارفرمایان و عزیزیانی که فکر می کنند با حداقل افزایش دستمزد کارگران سود کرده اند و کارگران مجبورند به هرچی این عزیزان گرامی تصویب می کنند تن بدهند، بدانند که در ظاهر سود کرده اند ولی آخر سر اونی که ضرر میکنه کارفرمایان ، اقتصاد و مملکت هستش. اگر کارگر انگیزه برای کار کردن نداشته باشد، اگر توان برای کارکردن به خاطر شغل دوم سوم نداشته باشد ،فکر آزاد و راحت به خاطر مشکلات مالی نداشته باشد ممکن است کار بکند اما کارفرمایان و جامعه نباید به دنبال کیفیت باشد، اگر پیچی خوب بسته نشود همانا میتواند باعث حادثه ای شود. به فکر کارگران باشید و سود کوتاه مدت را بیخیال شوید.