.svg)
بزرگترین چالش بخش کشاورزی ایران چیست؟
پارسینه: رییس آکادمی GPPW سوئیس گفت: کشاورزی ایران ظرفیت زیادی برای رسیدن به کشاورزی پایدار دارد، اما باید تصمیم‌گیران بخش کشاورزی آموزش ببینند تا بتوانند راه رسیدن کشاورزی نوین را برای بهره‌برداران و سرمایه‌گذاران هموارتر کنند.
رییس آکادمی GPPW سوئیس معتقد است بزرگترین چالش بخش کشاورزی ایران، حرکت از سمت کشاورزی سنتی به کشاورزی نوین است.
یوهان بیکمن، رییس آکادمی GPPW (Generate Peace & Pleasure in the World) سوئیس که هدف آن توسعه کشاورزی و تهیه غذای سالم به روش‌های نوین است و در برخی از نقاط اروپا از جمله آلمان، جمهوری چک و یونان خط تولید دارد، طی روز‌های گذشته به ایران سفر کردتا با برگزاری کارگروهی در سطح مدیران ارشد وزارت جهاد کشاورزی، تجربیات کشور سوئیس در مدیریت تولید محصولات کشاورزی را انتقال دهد.
بیکمن در حاشیه این کارگاه در گفتگویی درباره ظرفیت بخش کشاورزی ایران در حرکت به سمت یک کشاورزی پایدار گفت: مهم‌ترین ظرفیتی که در این باره در ایران وجود دارد ظرفیت انسانی است که می‌توان آن را در دو سطح مدیران و کشاورزان مشاهده کرد.
وی همچنین گفت که مدیران وزارت جهاد کشاورزی، فکر صحیح و ظرفیت اجرایی خوبی دارند.
رییس آکادمی GPPW سوئیس همچنین بیان کرد: اگر بخواهم اینجا را با سوئیس مقایسه کنم، در ایران عدم تعادل در بخش کشاورزی وجود دارد.
بیکمن افزود: سوئیس دارای آب فراوان و سابقه درخشان در حوزه کشاورزی است، اما آن‌ها هم اشتباهاتی در استفاده از کود‌های حیوانی و شیمیایی داشتند و با این اشتباهات خود آب‌های زیرزمینی را آلوده کردند. در سوئیس نیز از آب‌های زیرزمینی برای آبیاری استفاده می‌شده است و با استفاده از آن آب‌های آلوده، محصولات کشاورزی سوئیس نیز آلوده شدند، بنابراین می‌توان از اشتباه سوئیس درس گرفت.
این متخصص بلژیکی حوزه کشاورزی اظهار کرد: در ایران ظرفیت بالایی برای رسیدن به کشاورزی پایدار وجود دارد، اما باید تصمیم‌گیران بخش کشاورزی آموزش ببینند تا بتوانند راه رسیدن کشاورزی نوین را برای بهره‌برداران و سرمایه‌گذاران هموارتر کنند و نکته مهم اینجاست که این دولت‌ها باید اشتیاق یادگیری را در همه سطوح بیدار کنند که البته من فکر می‌کنم این اشتیاق وجود داشته باشد.
وی در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه آموزش به کشاورزان چطور ممکن است؟ گفت: در این باره مدیران بخش کشاورزی می‌توانند نقش بسیار مهمی ایفا کنند. وقتی وضعیت امروز ایران را با ۲۰ سال گذشته بلژیک مقایسه کنیم به پدیده‌های مشابهی می‌رسیم.
بیکمن ادامه داد: در دو دهه گذشته بیشتر کشاورزان بلژیکی بالای ۴۰ سال سن داشتند و همچنان از روش‌های سنتی کشت برای تولید محصولات کشاورزی استفاده می‌کردند و ۱۵ سال طول کشید تا تغییر ایجاد شد و بلژیک به سمت روش‌های نوین کشاورزی برود. ما در این میان توانستیم نسل جدیدی از کشاورزان را که درس خواندند و به دانشگاه رفتند را آموزش دهیم و روش‌های جدید را به آن‌ها بیاموزیم تا وارد زنجیره تولید کشاورزی شوند.
رییس آکادمی GPPW سوئیس همچنین درباره تجربه بلژیک در تغییر ساختار کشاورزی این کشور گفت: یک مشکلی که وجود داشت این بود که در بلژیک بخش زیادی از جوانان تمایلی به کشاورزی نداشتند و به سراغ کار‌های دیگر می‌رفتند، بنابراین نیاز به مشوق‌های مناسب بود که بتوان اشتیاقی در جوان‌ها برای ورود به بخش کشاورزی ایجاد کرد.
وی افزود: وقتی جوانان شغل کشاورزی را پذیرفتند، مقاومت کشاورزان سنتی، یعنی پدران آن‌ها در برابر تکنولوژی کمتر شد.
رییس آکادمی سوئیسی GPPW، بیان کرد: رسیدن به کشاورزی پایدار کاری است که با برنامه‌ریزی و نقشه درست ممکن می‌شود و یکی از کار‌هایی که می‌توان در این باره انجام داد، حمایت‌های دولتی برای جذب جوانان به بخش کشاورزی است؛ حمایت‌هایی که می‌توانند جنبه تحصیلی-آموزشی و یا دارای جنبه‌های دیگری باشند.
بزرگترین چالش بخش کشاورزی ایران
بیکمن در پایان، بزرگترین چالش بخش کشاورزی ایران را حرکت از سمت کشاورزی سنتی به کشاورزی نوین خواند و افزود: تغییر، بزرگترین چالش کشاورزی است یعنی از کشاورز سنتی و معیشتی به کشاورزی نوین و تجارتی رفتن و این مسئله در اتحادیه اروپا، توسط اتحادیه زارعین ممکن شد و اتحادیه زارعین به چنین کاری دست یازید و خواست روش‌های جدید استفاده را در کل اروپا ارتقاء دهد لذا تبلیغات زیادی کرد، اما نباید فراموش کنیم که این روند زمان زیاد به طول انجامید و پس از آن در بسیاری از کشور‌های اروپایی مزارع کوچک، ترکیب و تجمیع و تبدیل به مزارع بزرگ شدند و تولید محصولات نیز بیشتر و بهتر شد.
یوهان بیکمن، رییس آکادمی GPPW (Generate Peace & Pleasure in the World) سوئیس که هدف آن توسعه کشاورزی و تهیه غذای سالم به روش‌های نوین است و در برخی از نقاط اروپا از جمله آلمان، جمهوری چک و یونان خط تولید دارد، طی روز‌های گذشته به ایران سفر کردتا با برگزاری کارگروهی در سطح مدیران ارشد وزارت جهاد کشاورزی، تجربیات کشور سوئیس در مدیریت تولید محصولات کشاورزی را انتقال دهد.
بیکمن در حاشیه این کارگاه در گفتگویی درباره ظرفیت بخش کشاورزی ایران در حرکت به سمت یک کشاورزی پایدار گفت: مهم‌ترین ظرفیتی که در این باره در ایران وجود دارد ظرفیت انسانی است که می‌توان آن را در دو سطح مدیران و کشاورزان مشاهده کرد.
وی همچنین گفت که مدیران وزارت جهاد کشاورزی، فکر صحیح و ظرفیت اجرایی خوبی دارند.
رییس آکادمی GPPW سوئیس همچنین بیان کرد: اگر بخواهم اینجا را با سوئیس مقایسه کنم، در ایران عدم تعادل در بخش کشاورزی وجود دارد.
بیکمن افزود: سوئیس دارای آب فراوان و سابقه درخشان در حوزه کشاورزی است، اما آن‌ها هم اشتباهاتی در استفاده از کود‌های حیوانی و شیمیایی داشتند و با این اشتباهات خود آب‌های زیرزمینی را آلوده کردند. در سوئیس نیز از آب‌های زیرزمینی برای آبیاری استفاده می‌شده است و با استفاده از آن آب‌های آلوده، محصولات کشاورزی سوئیس نیز آلوده شدند، بنابراین می‌توان از اشتباه سوئیس درس گرفت.
این متخصص بلژیکی حوزه کشاورزی اظهار کرد: در ایران ظرفیت بالایی برای رسیدن به کشاورزی پایدار وجود دارد، اما باید تصمیم‌گیران بخش کشاورزی آموزش ببینند تا بتوانند راه رسیدن کشاورزی نوین را برای بهره‌برداران و سرمایه‌گذاران هموارتر کنند و نکته مهم اینجاست که این دولت‌ها باید اشتیاق یادگیری را در همه سطوح بیدار کنند که البته من فکر می‌کنم این اشتیاق وجود داشته باشد.
وی در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه آموزش به کشاورزان چطور ممکن است؟ گفت: در این باره مدیران بخش کشاورزی می‌توانند نقش بسیار مهمی ایفا کنند. وقتی وضعیت امروز ایران را با ۲۰ سال گذشته بلژیک مقایسه کنیم به پدیده‌های مشابهی می‌رسیم.
بیکمن ادامه داد: در دو دهه گذشته بیشتر کشاورزان بلژیکی بالای ۴۰ سال سن داشتند و همچنان از روش‌های سنتی کشت برای تولید محصولات کشاورزی استفاده می‌کردند و ۱۵ سال طول کشید تا تغییر ایجاد شد و بلژیک به سمت روش‌های نوین کشاورزی برود. ما در این میان توانستیم نسل جدیدی از کشاورزان را که درس خواندند و به دانشگاه رفتند را آموزش دهیم و روش‌های جدید را به آن‌ها بیاموزیم تا وارد زنجیره تولید کشاورزی شوند.
رییس آکادمی GPPW سوئیس همچنین درباره تجربه بلژیک در تغییر ساختار کشاورزی این کشور گفت: یک مشکلی که وجود داشت این بود که در بلژیک بخش زیادی از جوانان تمایلی به کشاورزی نداشتند و به سراغ کار‌های دیگر می‌رفتند، بنابراین نیاز به مشوق‌های مناسب بود که بتوان اشتیاقی در جوان‌ها برای ورود به بخش کشاورزی ایجاد کرد.
وی افزود: وقتی جوانان شغل کشاورزی را پذیرفتند، مقاومت کشاورزان سنتی، یعنی پدران آن‌ها در برابر تکنولوژی کمتر شد.
رییس آکادمی سوئیسی GPPW، بیان کرد: رسیدن به کشاورزی پایدار کاری است که با برنامه‌ریزی و نقشه درست ممکن می‌شود و یکی از کار‌هایی که می‌توان در این باره انجام داد، حمایت‌های دولتی برای جذب جوانان به بخش کشاورزی است؛ حمایت‌هایی که می‌توانند جنبه تحصیلی-آموزشی و یا دارای جنبه‌های دیگری باشند.
بزرگترین چالش بخش کشاورزی ایران
بیکمن در پایان، بزرگترین چالش بخش کشاورزی ایران را حرکت از سمت کشاورزی سنتی به کشاورزی نوین خواند و افزود: تغییر، بزرگترین چالش کشاورزی است یعنی از کشاورز سنتی و معیشتی به کشاورزی نوین و تجارتی رفتن و این مسئله در اتحادیه اروپا، توسط اتحادیه زارعین ممکن شد و اتحادیه زارعین به چنین کاری دست یازید و خواست روش‌های جدید استفاده را در کل اروپا ارتقاء دهد لذا تبلیغات زیادی کرد، اما نباید فراموش کنیم که این روند زمان زیاد به طول انجامید و پس از آن در بسیاری از کشور‌های اروپایی مزارع کوچک، ترکیب و تجمیع و تبدیل به مزارع بزرگ شدند و تولید محصولات نیز بیشتر و بهتر شد.
ارسال نظر