فعالیت هایی شرم آور در فضای مجازی

بانوانی که از خودشان عکس‌های خصوصی یا سلفی می‌گیرند و احیاناً در حافظه‌ گوشی‌های همراه‌شان پاک نمی‌کنند یا به طریق معمول سرقت، از گوشی‌های آنها استخراج می‌شود، حالا تبدیل به تله و طعمه‌هایی مطلوب برای منفعت‌طلبان بی‌اخلاقی شده که از آنها به عنوان تبلیغات ویترین این نرم‌افزار استفاده می‌کنند.


روزنامه جهان صنعت نوشت: گویا این خاصیت همه افسون‌زدگان متعلقات ابزاری دنیای مدرن است. گویا باید پدیده‌های مدرن به همان اندازه که به نفع و سود ما هستند، به همان اندازه هم به چنان تخریبی از هویت و اخلاق و فکر ما مشغول ‌شوند که زمانی متوجه رشد زوال و بحران می‌شویم که خیلی دیر شده است. این وسط تنها عایدی شوم، فهم و شعور به بازی گرفته شده کاربران ابزارهای مدرن است که از ابتدای امر در فرآیندی حسابگر به ملعبه‌ای تبدیل شده‌اند و در پایان فغان‌شان به آسمان است که وای برما که این چنین مغلوب سلطه نامفهوم ابزار استعمارگر مدرن شده‌ایم.

این را اگر به عنوان یک فرض درست تلقی کنیم، بلاشک می‌توان ادعا کرد که ابزار امری از مدرنیته نبوده که بیاید و برای ما جماعت شرقی آسیبی در پی نداشته باشد. یا هوای پاک‌مان را از کفمان ربوده یا تکه تکه اخلاق و حرمت‌های موجود در فرهنگ و مسلک و زندگی روزمره‌مان را بر باد داده است.
همه این موارد و مقدمات عنوان شد تا از وقوع مصیبتی عظیم خبر دهم. تلگرام به همان اندازه که مورد پذیرش و مطلوب کاربرانش در بسیاری از کشورهای جهان قرارگرفته، در ایران نیز به عنوان نرم‌افزار اینترنتی و ارتباطی غالب، امروز نقشی بس مهم در مناسبات و فرآیندهای ارتباطی و آگاه‌سازی اجتماع به عهده دارد. به یک معنا قدرت دارد. به همان معنا که قدرت دارد و می‌تواند ماموری را که به صورت مادری سیلی زده رسوا کند به همان اندازه که پرده از زمین خواری و موارد خلاف قانون بر می‌دارد، به همان اندازه نیز می‌تواند چنان آگاهی نامانوس و پلیدی را به کاربرانش بدهد تا اخلاق عرفی و لجام اجتماعی را به قهقرای تباهی و فساد بکشد.


مدتی است فروش نرم‌افزاری به نام صیغه یاب در فضاهای خارج از عرف و اخلاق تلگرام باب شده است. نرم‌افزاری که بعد از تهیه و نصب به کاربر اجازه می‌دهد تا به رسم صیغه، بانویی را برای ازدواج موقت گزینش کند‌ اما تاسف این سوی داستان، بیشتر از آن سوی دیگر داستان است. بانوانی که از خودشان عکس‌های خصوصی یا سلفی می‌گیرند و احیاناً در حافظه‌ گوشی‌های همراه‌شان پاک نمی‌کنند یا به طریق معمول سرقت، از گوشی‌های آنها استخراج می‌شود، حالا تبدیل به تله و طعمه‌هایی مطلوب برای منفعت‌طلبان بی‌اخلاقی شده که از آنها به عنوان تبلیغات ویترین این نرم‌افزار استفاده می‌کنند.

این عکس‌ها فقط عکس و ظاهر هستند و حتی یک نفر از صاحبان این عکس‌ها را نمی‌توان در درون خود نرم‌افزار پیدا کرد. زنان عضو در نرم‌افزار ماهیتی کاملا متفاوت از درون نرم‌افزار و شبکه فاسد عرضه زنان به مردان در کسوت صیغه دارند. عکس خانم‌ها را با عبارت‌های وقیح و شرم‌آور به معرض نمایش می‌گذارند. همه آنها را انسان‌هایی با شدت میل جنسی و پذیرنده هرگونه رابطه عاطفی و جنسی خلاف معمول و اخلاق و نیازمند به پول معرفی می‌کنند. از اصل تظلم استفاده می‌کنند و به مردان مشتاق مجوز صرف هزینه و کسب لذت نامتعارف می‌دهند و در این راه با کمال تاسف به هیچ کس و هیچ سن و سالی رحم ندارند. شرمی اینچنین بر جامعه آبرومند ایرانی و اسلامی عارض شده است. کدام مسلمان صاحب اخلاق می‌پسندد که به عکس‌های بانوان مسلمان دیگر به قصد کسب لذت و گزینش نگاه کند. با این شرم مضاعف که بسان یک غده سرطانی در فضای اخلاقی جامعه ما ریشه دوانده چه باید کرد؟


این الفاظ و عبارات و این فعلیت‌های شرم‌آور به هیچ‌وجه جنبه عرفی و اجتماعی ندارند تا چه رسد به آنکه به اسم صیغه و توسل به سنت مذهبی بخواهند تبلیغات جذاب‌تری ارائه کنند. اینجاست که حرمت و اعتقاد دینی باید به عنوان یک اصل بازدارنده عمل کند و با اطلاق حکم معصیت بر دیدن و استفاده از این‌گونه تبلیغات شنیع یک بار دیگر نشان دهد شرف و غیرت ایرانیان بسی افزون‌تر و مستحکم‌تر از آنی است که بتوان به این آسانی اغفال و نادیده تصورش کرد.


اما لحظه‌ای تامل لازم است. فرای همه این اوصاف و حتی تشویق به عدم استفاده از چنین بنگاه‌های پلید و غیرانسانی، بیایید بپذیریم که این عکس‌ها که در فضاهای خصوصی و بعضا حتی خانوادگی گرفته شده است و حق طبیعی هر کسی می‌تواند باشد، عکس خواهران من است. عکس زن‌های آرام و نجیب سرزمین من است که اینچنین به حراج گذاشته‌اند. با عکس‌های خواهران‌مان این‌گونه بازی می‌کنند‌. چه کسانی از این اتفاق شوم خبر دارند؟


اجتماع آگاه و فهیم ایرانی یک بار دیگر می‌تواند ثابت کند که به فساد و امر غیراخلاقی همیشه نه گفته و باز می‌تواند بگوید. جامعه ایرانی می‌داند که هر فردی از این اجتماع در حکم خواهر و برادر دینی و میهنی‌اش است و به درد آمدن هر عضوی، عضوی دیگر را به درد و تالم وا می‌دارد. پس وای برما که ببینیم حرمت خواهران و بانوان این سرزمین مورد تعرض واقع شده و بنشینیم و شاهد شرمساری باشیم. پس به حرمت حریم و عکس خواهران‌مان به فحشای نرم‌افزار‌هایی این‌گونه، نه بگوییم.