افزایش رشد جمعیت سالمندان نسبت به رشد جمعیت کشور! / افزایش زنان سالمند در کشور

به گزارش پارسینه ، محمدعلی جنانی، مدیرکل امور فنی مستمری‌های سازمان تأمین اجتماعی گفت: که براساس آمارها، «بین سال‌های ۷۵ تا ۸۵ رشد جمعیت در کشور ۱،۷ درصد بود، اما جمعیت سالمندی ۲،۷ درصد رشد داشت».

آن‌طور که این مقام سازمان تأمین اجتماعی گفته٬ براساس اعلام سازمان جهانی بهداشت، افراد بین ۶۰ تا ۷۵ سال را سالمند تعریف می‌کنند و اگر نسبت این افراد به کل جمعیت از پنج درصد کمتر باشد به این جمعیت٬ «جوان» گفته می‌شود.

او افزوده که اگر این نسبت بین پنج تا ۱۰ درصد باشد٬ جمعیت٬ «میانسال» و اگر بالای ۱۰ درصد باشد٬ جمعیت کشور٬ «سالمند» محسوب می‌شود.

آقای جنانی موضوع سالمندی را با نرخ باروری٬ دارای رابطه «خطی معکوس» و با شاخص امید به زندگی دارای رابطه «خطی مستقیم» دانسته، و افزوده است که در ایران٬ «نرخ باروری در حال کاهش و امید به زندگی در حال افزایش است و [این دو] اثر نامطلوب بر سالمندی می‌گذارد».

به گفته او٬ «مطالعات و پژوهش‌ها نشان می‌دهد که روند سالمندی به سمت سالمندی زنانه پیش می‌رود».

مدیرکل امور فنی مستمری‌های سازمان تأمین اجتماعی درباره افزایش هزینه خانوار‌های دارای سالمند نیز گفته در سال ۹۳ «هزینه خانوار بدون سالمند در طول سال٬ پنج میلیون تومان» و هزینه خانوارهای دارای سالمند در همان سال٬ «۲۰ میلیون تومان در سال بوده است».

او در ادامه اظهاراتش٬ با توجه به افزایش تعداد سالمندان ایران٬ خواستار تغییر نگاه به پدیده سالمندی در کشور شده و افزوده که باید به شرایط «استمرار زندگی حرفه‌ای و شغلی» سالمندان فکر کنیم.

«افزایش سن بازنشستگی»، «تشویق در جهت تثبیت در شغل»، «بهره‌گیری از تجارب در قالب قانون‌های پیشکسوتان حرفه‌ای» و «مشارکت در سازمان‌های مردم نهاد» از جمله پیشنهادهای وی برای لحاظ در برنامه ریزی‌ها بر اساس افزایش میزان سالمندان کشوراست.

در سال ۹۳ نیز همایون هاشمی، رئیس وقت سازمان بهزیستی ایران، روند افزایش جمعیت سالمند کشور را «نگران‌کننده» توصیف کرده بود.او گفته بود که «براساس پیش‌بینی سازمان ملل متحد، جمعیت سالمند ایران تا سال ۲۰۵۰ میلادی به ۳۰ میلیون نفر خواهد رسید».

گزارش‌ها درباره افزایش تعداد سالمندان در ایران در حالی منتشر می‌شود که رئیس فعلی سازمان بهزیستی بدون ارائه آمار دقیقی از افزایش تعداد سالمندان رها شده در خیابان‌ها خبر داده و گفته که «تنهایی، گوشه‌نشینی و انزوا» در سالمندان در حال افزایش است.

انوشیروان محسنی بندپی٬ مهرماه سال ۹۵ گفته بود در گذشته با پدیده «کودک رها شده» در خیابان مواجه بودیم و امروز با پدیده «سالمند رها شده» مواجه هستیم.به گفته آقای محسنی بندپی، سالمندان به دلیل تنها شدن «دچار استرس و نگرانی» شده و همچنین «مستعد بیماری‌های مختلفی» می‌شوند.

او افزوده بود که در سال ۱۳۳۵ سه درصد از جمعیت ایران سالمند بودند٬ اما این رقم درسال ۹۰ به ۸ درصد افزایش یافته است.

محسنی بندپی اضافه کرده بود که استان گیلان با ۱۱ درصد از جمعیت بیشترین سالمندان و استان سیستان و بلوچستان با ۴.۹ درصد از جمعیت استان کمترین میزان سالمندان را دارد.

اردیبهشت سال ۹۴ نیز علی ربیعی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، رها کردن سالمندان در خیابان را از «اتفاقات نوظهور» در شهرهای بزرگ دانسته و گفته بود که این پدیده «در حال اپیدمی شدن است».

در همین حال اکبر باقری، سرپرست بهزیستی استان تهران هم با اشاره به رها شدن سالمندان از سوی فرزندانشان گفته بود که حدود یک هزار و ۸۹۸ نفر «مجهول الهویه» در مراکز بهزیستی استان تهران زندگی می‌کنند.