چرا نماز جمعه تهران به مصلی منتقل نمی شود؟!

به گزارش پارسینه، روح الله رجائی، روزنامه نگار مستقل در یادداشتی نوشت:

به واسطه سردبیری در همشهری محله 7 - که مصلی بزرگ امام خمینی (ره) در آن محدوده بود- و دو سال فعالیت در ستاد اقامه نماز عید فطر،با پیرمردی آشنا شدم که آخرش هم نفهمیدیم در ستاد نماز جمعه چه کاره است دقیقا.

به هر حال آدم با نفوذی بود.یادم هست نماینده دفتر آقا در ستاد هم از پیرمرد حساب می برد.مدتی بعد که نه سردبیر محله 7 بودم و نه برای ستاد اقامه نماز عید فطر دعوت به همکاری شدم،پیرمرد را تصادفا در بیمارستان جم دیدم.یا من چنین وانمود کردم،یا او چنین برداشت کرد که فقط به قصد ملاقات با او به بیمارستان رفته ام.

چون توقعی نداشت،شگفت زده شده بود و احتمالا تحت تاثیر همین فضا،مهربان تر از قبل شده بود.از تاکید رهبر انقلاب بر محور قرار گرفتن مصلی و حتی اصرار به انتقال نماز جمعه شنیده بودم.پرسیدم که با این همه تاکید آقا،چرا هنوز دانشگاه تهران؟!

چند دلیل بامزه مثل آشنایی مردم با فضای اطراف دانشگاه و پله های زیاد مصلی و اذیت شدن سالمندان و ... آورد.روی تخت بیمارستان بود و من گفتم حاج آقا! اینها واقعا دلیل می شود که حرف رهبر زمین بماند؟!

دست آخر راضی شد حرف دلش را بزند.اول ماجرای قمه زن های قم را گفت که به مرجع شان گفته بودند،364 روز مقلد شما هستیم،یک روز نه ! تایید کرد که از زبان خود رهبر شنیده که باید نماز جمعه به مصلی بیاید.بعد هم یک جمله کلیدی گفت که در جواب به ایشان گفته یا برای شان پیغام داده - تردید از من است- «من گفتم آقا،ما حرف شما روی چشم مان می گذاریم.اما در این مورد مخالفیم با شما.چون اگر نماز جمعه از دانشگاه تهران برود،دسترسی ما هم قطع می شود و آنوقت باید بنده حراست دانشگاه باشیم.الان زیر سایه همین نماز جمعه،حواس مان به همه چیز و همه جای دانشگاه هست.»

بعد هم گفت ما مخلص آقا هستیم،اما این کار به صلاح نیست(!)مطمئن نیستم همه شنیده های من در این باره و همه حرف های او درست باشد،اصلا می شد این حرف را به حساب توهم یا درشت گویی یک پیرمرد بیمار گذاشت،اما آنقدر محکم حرف می زد،که واقعا حس کردم هم حرف رهبر مملکت را به صلاح نمی داند،هم به اندازه خودش - با انجام ندادن توصیه ها - مانع اجرای پیشنهاد هایش میشود.

بعد ها آدم های بیشتری دیدم و شناختم و هنوز هم می بینم و می شناسم که مخلص آقا هم هستند،اما حاضر نیستند به حرف گوش کنند.