زوج بریتانیایی در میانه جنگ سوریه چه می کنند؟!

شفقنا (پایگاه بین المللی همکاری های خبری شیعه) - درشنا سونی، در گزارشی که اخیرا از شبکهٔ خبری کانال 4 پخش شده است به فعالیت یک زوج مسلمان بریتانیایی در خط مقدم جنگ داخلی سوریه پرداخته است.

به گزارش سرویس ترجمه شفقنا در این گزارش تصویر متفاوتی از ریشه ها و انگیزه های حاضران در صحنه ی جنگ سوریه ارائه می شود:

آمبولانس در یک کوچهٔ تنگ با شتاب پیش می رود، راننده دیوانه‌ وار آژیر آمبولانس را به صدا در می‌ آورد، و برای اجتناب از برخورد با انبوه ویرانه‌ ها ویراژ می دهد. راننده فریاد می زند: "جلوتر نمی توانیم برویم، همین جا بپرید پایین." اولین چیزی که متوجه می شوی، لهجه اش است که از منطقه ی اسکس (Essex) بریتانیا می آید. چند لحظه پیش یک بمب بشکه ای در شرق حلب منفجر شده است و مردی که مجروح شده صورتش پر از خون است. راننده می گوید: "گرفتمش، زود، زود، برگردید به آمبولانس."

«توقیر شریف» راننده ی آمبولانس هیچ آموزش پزشکی ندیده است. با این حال جوانک اسکسی در خط مقدم جنگ بی رحم سوریه حضور دارد. او می گوید: "من یکی از آن آدمها هستم، یا صد درصد یا هیچ. همیشه آدرنالین خونم بالا بوده، بانجی جامپینگ، پاراشوت، به کارهای اینجوری علاقه دارم."

این جوان 27 ساله پیش از این مهندس گاز بوده است. اول قصد داشته است که فقط چند هفته به سوریه بیاید تا در انتقال یک محموله امدادی کمک کند. این مربوط به دو سال پیش می شود. عاقبت او در سوریه ماند، و با آمبولانس زرد رنگ لندنی اش یک نمای ناهمگون در خیابان های این شهر تاریخی است.

او به شبکه ی کانال 4 درباره انگیزه‌ اش برای حضور در سوریه می گوید: "به نظرم دنیا چشمان خود را به وقایع سوریه بسته است. نمی خواهم پنج سال دیگر را تصور کنم در حالی که نشسته ایم و با خودمان فکر می کنیم چرا جلوی یک قتل عام دیگر را نگرفتیم. به نظرم وظیفه همه مسلمانان است که کمک کنند."

این فارغ التحصیل دانشگاه ناتینگهام باور دارد که او یک وظیفه مذهبی دارد، اما وظیفه ای که مبتنی بر تربیت بریتانیایی اش است. او می گوید: "من در یک خانواده معمولی طبقه متوسط بزرگ شده ام. ولی همیشه به ما که در انگلستان رشد کرده ایم، گفته اند که اگر بی عدالتی دیدیم، باید قدم پیش بگذاریم و کاری بکنیم."

توقیر نزدیک مرز ترکیه با همسر بریتانیایی اش راکل هیدن-بست که 21 سال دارد زندگی می کند. وقتی که این دو نفر 3 سال پیش با هم ازدواج کردند، توقیر سابقه طولانی فعالیت اجتماعی داشت. او یکی از کسانی بود که وقتی نیروهای اسراییلی در سال 2010 به کشتی امدادرسانی به غزه حمله کردند، روی عرشه بود.

او برای افزایش آگاهی از اتفاقات سوریه تلاش کرده است و همچنین با زندانی سابق زندان گوانتانامو معظم بیگ دیدار کرده است.

راکل می گوید که او مشتاق بوده است که علیرغم خطرهای موجود با همسرش به سوریه سفر کند. او می گوید: "من در فضای محافظت شده ای تربیت شدم. دوست داشتم که قدم بیرون بگذارم و دنیا را ببینم. زندگی در انگلستان افسرده کننده بودم، مثل یک زندگی روباتی، هر روز یک کار ثابت را انجام می دهی. حالا توقیر کاری را می کند که دوست دارد. من هم از خوشحالی او خوشحالم."

این زوج با انجمن های خیریه متفاوتی همکاری می کنند، از جمله برای ساختن یک مدرسه علوم اسلامی برای زنان و کودکان. راکل می گوید: "ما می خواهیم به آنها علوم اسلامی بیاموزیم. به نظرم به عنوان یک زن باید اینجا باشم و حمایتم را از خواهرانم دریغ نکنم."

آنها می گویند که به طور منظم کمک های نقدی از سراسر انگلستان دریافت می کنند. توقیر به ما انبار کالایش را نشان می دهد که پر از بسته های پوشک، غذای خشک و دیگر تدارکات است. او می گوید: "دائما برای ما لوبیای پخته می فرستند، هرچند بسیاری از سوری هایی که ما بهشان کمک می کنیم نمی دانند با آن چه کنند!"

توقیر مدعی است که اکنون بعضی از خیریه ها نبست به همکاری با آنها مردد هستند، به خاطر اینکه اخیرا بازرسی از گروه های امدادی از سوی سازمان های دولتی بریتانیا افزایش یافته است. کمیسیون خیریه بریتانیا هشدار داده است که ممکن است محموله های امدادی به عنوان معبری برای ورود به سوریه مورد سو استفاده جهادی ها قرار بگیرد و کمک های نقدی به دست سربازان تندرو برسد.

این ترس وجود دارد که اگر این سربازان به بریتانیا برگردند، به تهدیدی برای این کشور تبدیل شوند. بنابراین وزارت کشور بریتانیا اعلام کرده است که هرکس به سوریه سفر کند در معرض بازداشت قرار دارد و ممکن است پاسپورت خود را از دست بدهد.

توقیر می گوید: "باورم نمی شود که چنین بحثی درباره ابطال شهروندی افراد وجود دارد. این کار منجر به ایجاد فضای ترسی می شود که حتی ما دچارش شده ایم، حتی ما که فعالیت انسان دوستانه می کنیم."

این زوج بریتانیایی از این می ترسند که آنها هم در صورت بازگشت بازداشت شوند. توقیر می گوید: "من یک نظامی نیستم. ولی بر این باورم که برخی افرادی که به عنوان تروریست برچسب می خورند باید به عنوان قهرمان ستایش شوند. اگر آنها جان خود را برای نجات افرادی که مجروحند به خطر می اندازند، در قرآن شایسته ی ستایش شمرده شده اند."

توقیر می گوید که دوست دارد روزی به خانه برگردد، ولی فعلا، تا وقتی که جنگ پایان یابد در سوریه خواهد ماند.