علت پافشاری ترامپ بر مذاکرات مستقیم با ایران چیست؟

به گزارش پارسینه؛ دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا به تازگی موضع گیری معناداری را با محوریت مذاکرات اتمی با ایران مطرح کرده است. وی گفته که "با ایران گفتگوهای مستقیمی داریم و شنبه جلسه بسیار مهمی خواهد بود و خواهیم دید که چه اتفاقی می افتد. روز شنبه یک نشست بزرگ با ایرانی ها و دیدار مستقیم با آنها خواهد بود". وی مدعی شده که مذاکرات مستقیم با ایران در بالاترین سطوح خواهد بود و موفقیت این مذاکرات به نفع ایران است.

تنها اندکی پس از ایرادِ این موضع گیری ترامپ، مقام های کشورمان و به طور خاص "سید عباس عراقچی" به آن واکنش نشان دادند و تاکید کردند که ماهیت مذاکرات ایران و آمریکا، غیرمستقیم خواهد بود و این مساله یک فرصت و البته آزمون بزرگ است و اکنون توپ در زمین آمریکا است. در این چهارچوب، ترامپ عملا تاکید دارد که ایران با آن مذاکره مستقیم می کند اما ایران بارها تاکید کرده که با توجه به بدعهدی‌های پیشین ترامپ، مذاکره مستقیم با دولت وی را به صلاح نمی‌داند و روند مذاکرات صرفا غیرمستقیم خواهد بود.

در این میان یک سوال مهم مطرح می شود و آن هم این است که چرا ترامپ تا این حد بر گزاره مذاکرات مستقیم با ایران، آن هم جلوی دوربین های خبری تاکید دارد؟ به نظر می‌رسد برای پاسخ به این پرسش باید 3 مولفه را مد نظر داشت.

اول اینکه اینطور به نظر می رسد که ترامپ با طرح مواضع اینچنینی قصد دارد در حوزه سیاست داخلی آمریکا، کارآمدیِ ادعایی خود را به رخ دموکرات ها و طیف های رقیبش بکشد. ترامپ از همان نخستین ساعات پس از حضور مجددش در کاخ سفید و حتی قبل از آن، مدام تاکید می کرد که صرفا او می تواند ناجی آمریکا شود و برای این کشور قدرت‌آفرین باشد و افرادی نظیر جو بایدن و دموکرات ها، به شدت ناکارآمد هستند و عملا آمریکا را سال ها به عقب رانده‌اند.

از این رو، در مورد پرونده اتمی ایران نیز صرفا شاهد یک پرده از این رفتارهای ترامپ هستیم که می خواهد خود را باعُرضه و کارآمد و موفق نشان دهد و جریان‌های رقیب و مخالف با خود را ضعیف و ناکارآمد معرفی کند. به بیان ساده‌تر، ترامپ می خواهد اینطور وانمود کند که در یک دوزه زمانی کوتاه توانسته به دستاوردهای چشمگیری در تعامل اتمی با تهران برسد. از این رو، از یک منظر مواضع اخیرش در مورد ایران، مصرف داخلی دارد.

نکته دوم اینکه از یاد نبریم که ترامپ با گسیل کردن سیل قابل توجهی از ادوات نظامی آمریکا به منطقه خاورمیانه، عملا سعی دارد شرایطی را فراهم سازد که در قالب آن، ایران احساس خطر و تهدید کند و دست به مذاکرات مطلوب با آمریکا بزند. از این رو، اینکه او مدام سعی دارد ماهیت مذاکرات با ایران را مستقیم نشان دهد و ایران این مساله را رد می کند، در نوع خود معطوف به این مساله نیز است که او به نوعی سعی در بهانه‌جویی دارد و می خواهد فشار اضافی را به تهران تحمیل کند که واشینگتن مایل به مذاکره است اما ایران آن را نمی پذیرد.

از این رو، ترامپ به زعم خود می خواهد برای هرگونه ماجراجویی احتمالی علیه ایران و به طور خاص سیاست‌های اتمی کشورمان، برای خود و رفتارهایش مشروعیت بخرد. در عین حال، وی به صورت ضمنی سعی دارد به ایران فشار وارد کند که با پذیرش مذاکرات مستقیم با آمریکا، عملا در همان مسیری قرار گیرد که مطلوب واشینگتن است.

و در نهایت سوم اینکه ترامپ برخلاف دیگر روسای جمهوری پیشین آمریکا نظیر باراک اوباما که پیشتر در چند دور مذاکرات مخفی با ایران داشته اند، علنا از گزاره مذاکره با ایران صحبت می کند و البته که تاکید دارد که صهیونیست ها نیز باید در این روند درگیر شوند. در این چهارچوب، ترامپ می خواهد یکی از اصلی‌ترین موانع هر گونه تعامل مثبت اتمی با ایران را به یک بازیگر فعال در این فرآیند تبدیل کند!

این مساله ای است که ایران بارها رد کرده با این حال، ترامپ با مواضع صریح خود گویی می خواهد این موضوع را جا بیندازد که اسرائیل بخشی از هرگونه تعامل اتمی با ایران است و باید منافع آن نیز در نظر گرفته شود و پنهانکاری مذاکرات از آن بی‌دلیل است. این جنس از تفکر ترامپ را نیز بایستی جزئی از طرحواره کلی سیاست‌ورزی او که مبتنی بر قلدور‌مابی و زورگویی است درنظر گرفته شود.