بحران مخدری به نام دونالد ترامپ

بر اساس آمار مرکز ملی سلامت ۶۴ هزار آمریکایی در سال ۲۰۱۶ از طریق مصرف بیش از اندازه مواد مخدر جان خود را از دست داده اند. این تعداد بیشتر از تعدادی است که آمریکا در جنگ ویتنام کشته داد.

زمانی که به اعتیاد در جامعه امروز آمریکا فکر می کنید، یک چیز به ذهن می آید: فراگیری مواد مخدر. بله این درست است و مسئله بسیار جدی است. بر اساس آمار مرکز ملی سلامت ۶۴ هزار آمریکایی در سال ۲۰۱۶ از طریق مصرف بیش از اندازه مواد مخدر جان خود را از دست داده اند. این تعداد بیشتر از تعدادی است که آمریکا در جنگ ویتنام کشته داد. بر اساس این آمار به طور میانگین روزانه ۱۷۵ نفر به همین دلیل جان خود را از دست می دهند. این بحران از سال ۲۰۰۱ تا کنون هزینه ای حدود یک تریلیون دلار برای آمریکا داشته است و تخمین زده شده است که تا سه سال آینده هزینه ای بیشتر از ۵۰۰ میلیارد دلار داشته باشد.

ایالات متحده علاوه بر این بحران دو بحران دیگر نیز دارد که هزینه آن کمتر از بحران مواد مخدر نیست و توجه کمتری به آن ها شده است. این کشور و تمام رسانه هایش به دونالد ترامپ اعتیاد دارند به طوری که تا کنون هیچ کشور، هیچ رسانه و نه حتی چینِ کمونیست در روزهای مائو زدونگ چنین اعتیادی نداشتند. از زمانی که او در ژوئن سال ۲۰۱۵ وارد رقابت های ریاست جمهوری شد، زندگی روزانه او پوشش داده شد و ما چه آنلاین و چه آفلاین به طور فزاینده ای به این روند معتاد شدیم.

اعتیاد به ترامپ

دونالد ترامپ چه به عنوان یک کاندیدای ریاست جمهور و چه در مقام یک رئیس جمهور تمام توجهات این کشور و حتی بقیه کشورهای جهان را به خود جلب کرده است. چشم ها بر او، توهین هایش، کامنت ها، اقدامات کوچک و بزرگش و هر عمل و عکس العملی که به او مربوط است متمرکز شده اند؛ به طوری که پیش از این در تاریخ برای هیچ پادشاه، امپراتور، دیکتاتور و یقینا رئیس جمهور دیگری این گونه نبوده است.

او به بدترین شکل رسانه ها را تبدیل به ابزاری کرده است که یا عاشق او باشند، یا از او بیزار باشند و یا اخباری جعلی از او منتشر کنند. به طوری که شما باور کنید که هیچ چیز دیگری در این دنیا به جز اتفاقاتی که ترامپ در آن دخیل است رخ نمی دهد.

این مسئله به ویژه برای رسانه ها به یک بحران مخدر تبدیل شده است. رسانه ها نه می توانند به خودشان کمک کنند و نه می توانند ترامپ را متوقف کنند. مدیر شبکه سی بی اس در زمان کمپین انتخاباتی ۲۰۱۶ گفت:« این ممکن است برای آمریکا خوب نباشد اما برای ما بسیار خوب است. پول ها به سمت ما روانه شده است و ترامپ بسیار سرگرم کننده است. مثل او تا کنون ندیده ام. دونالد ادامه بده.»

جنجال رسانه ای ترامپ همان طور که مدیر سی بی اس می خواست، هرگر پایان نیافت. رئیس جمهوری که همیشه چشمانش به صفحاتش است و توجه بی پایانی به اخبار شبکه های اجتماعی دارد. گزارشگران زیادی تعیین شده اند تا همه چیز را راجع به او و همسرش روز به روز و هفته به هفته پوشش دهند. هر روزِ زندگی ترامپ هم چون اخبار ترور کندی پوشش داده می شود. این مهم نیست که چه داستانی از او منتشر می شود، هر چیزی که به او مربوط باشد بدون کوچکترین درنگی در سراسر جهان منتشر می شود. تقریبا در حال حاضر دونالد ترامپ تبدیل به بخشی از خورشید شده است که روزانه وجود دارد.

داستانی از یک حادثه کوچک دو هفته پیش بگوییم. سخنگوی کاخ سفید «سارا سندرز» در یک مهمانی خانوادگی در ایالت ویرجینیا حضور داشت و مالک رستوران به دلیل کار کردن او برای «دونالد ترامپ» او را از رستوران خود بیرون انداخت. سپس او این موضوع را در صفحات شبکه های اجتماعی اش مطرح کرد و رسانه های مختلف داستان های مختلفی از آن ساختند و این موضوع تبدیل به موضوع داغ صفحات اول روزنامه ها و نشریات شد. بسیاری از روزنامه ها مثل نیویورک تایمز این مسئله را مطرح کردند که چرا با گذشت ۴۸ ساعت از وقوع این اتفاق ترامپ هنوز پاسخی به این مسئله نداده است. تایمز، واشنگتن پست، ان بی سی و تمام رسانه های مطرح به جنجال درباره این موضوع و تاخیر واکنش ترامپ پرداختند.

حال به من بگویید که اگر این اعتیاد نیست پس چیست؟ درباره اعتیاد چه می دانید؟ اعتیاد هرچیزی است که حس خاصی به شما می دهد و شما نمی توانید آن را ترک کنید و برای ترک آن نیاز به درمان و دارو دارید. اجازه بدهید انکار نکنیم که اعتیاد به ترامپ احساساتی مثل سرخوشی، وحشت و ترس را با خود به همراه دارد.

اعتیاد به جنگ

اعتیاد دیگری که همه آمریکایی ها را در قرن بیست و یکم درگیر خودش کرده است و از اعتیاد ترامپ گرایی قوی تر و پر هزینه تر است اعتیاد به جنگ است. تقریبا ۱۷ سال است که جنگ علیه ترور به راه افتاده و هم چنان ادامه دارد. تهاجم به افغانستان، گرفتن کابل، نابودی عراق، دستگیری صدام حسین شعارهای این جنگ ها بود و حالا همه خسته از این وضعیت و ناتوان از پایان دادن به آن هستند.

اگرچه همواره گروه های ضد جنگی وجود داشته که علیه شروع جنگ ها به ویژه جنگ عراق در سال ۲۰۰۳ اعتراضاتی کرده اند اما واقعیت این است که بر اساس نظرسنجی های مختلف اکثر مردم آمریکا در آن زمان به اقدامات ارتش اعتماد داشتند. جدایی مردم امریکا از جنگ هایی که واشنگتن به راه می اندازد امکان پذیر نیست. مردم غالبا اعتماد کوری به مبارزین نظامی دارند و قدردانی آن ها از نظامیان از انتقاداتی که به دولت و سیاست های اجتماعی دارند مسئله ای جداست.

مردم آمریکا هنوز هم در میان اخبار و صفحات مختلف به دنبال عکس هایی هستند که پنتاگون منتشر می کند و همان قدر که تصویر کت جدیدی که ملانیا ترامپ پوشیده برایشان مهم است، تصاویر جنگ هم از اهمیت برخوردار است. هنوز هم مردم دل تنگ تصاویر ژنرال ها و شخصیت هایی هستند که قدرت نظامی آمریکا را نشان دهد. من فکر می کنم فرماندهان ارتش آمریکا جنگ های بی پایانی را آغاز کرده اند که نمی توانند از آن رها شوند. آن ها بر خلاف افراد جنگ طلب کابینه ترامپ متل جیمز متیس، مایک پمپئو و جان بولتن مشتاق جنگ بالقوه دیگری علیه تاسیسات هسته ای ایران نیستند، زیرا جنگ با افغانستان، عراق، لیبی، سومالی و یمن هنوز تمام نشده است.

اعتیاد به جنگِ آمریکایی ها بسیار زیاد است و این مسئله ای است که برای مدتی طولانی است نخبگان واشنگتن و مجموعه امنیت ملی این کشور را درگیر خودش کرده است. آن ها باید از دلارهای ما که به عنوان مالیات می پردازیم تا بتوانند بجنگند تشکر کنند. شما می توانید احساس قویِ اعتیاد به جنگ را در ناتوانی ترامپ از تحقق وعده هایش احساس کنید.

حال فکر نکنید که این کشور تنها یک بحران اعتیاد دارد و آن هم اعتیاد به مواد مخدر است، باز هم فکر کنید.

نویسنده:

تام انگلهاردت: نویسنده آمریکایی و بنیانگذار موسسه نیشن و وب سایت Tomdispatch