دستور ستودنی رئیس جمهور تاجیکستان برای پخش گسترده شاهنامه

به گزارش «پارسینه»، امامعلی رحمان، رئیس جمهور تاجیکستان، با صدور دستور عرضه رایگان شاهنامه به تمام خانواده های تاجیکستانی، تاکید کرد که هدف دولت از این اقدام حفظ تاریخ و میراث علمی، ادبی، فرهنگی و تمدنی تاجیکان است.

او گفت: ما باید از این تاریخ پرافتخار و این میراث گرانبها هر چه بیشتر و عاقلانه به نام وحدت، انسجام، سربلندی مردممان، سعادت وطن نیاکانمان و تحکیم پایه‌های دولت ملی جدیدمان استفاده کنیم.

آن طور که اسپوتنیک گزارش داد، شاهنامه فردوسی اولین کتابی نیست که مقامات تاجیکستان دستور اهدای آن را به شهروندان این کشور صادر کرده اند. در سال ۲۰۲۰، امامعلی رحمان دستور داد با هزینه دولت به هر خانواده، کتاب «تاجیک‌ها» اثر باباجان غفورف اهدا شود.

امامعلی رحمان در سخنرانی خود در سمپوزیوم بین المللی یکصد و پانزدهمین سالگرد درگذشت باباجان غفورف، بزرگترین محقق و مروج تاریخ مردم این کشور، خاطرنشان کرد: در جلسات و سخنرانی‌هایم از ابتدای فعالیتم به‌عنوان رئیس‌جمهور بار‌ها بیان کرده‌ام که باید بدانیم اجداد و خودمان چه کسانی هستیم، یعنی ریشه‌های خود را بشناسیم و به آن‌ها ادای احترام کنیم.

به گزارش بی بی سی، باباجان غفورف تاریخ‌دان، سیاستمدار و خاورشناس نامی و اهل تاجیکستان بود. وی ۳۱ دسامبر سال ۱۹۰۸ در منطقه‌ای روستایی در ولایت سغد به دنیا آمد، شهرستان و ناحیه‌ای در برگیرنده این روستا امروزه به افتخار وی «ناحیه باباجان غفوروف» نامیده می‌شود.

غفوروف همیشه به کشور باستانی ایران توجه داشت و دانشمندان ایرانی نیز او را به عنوان دکتر افتخاری دانشگاه تهران انتخاب کردند. غفوروف در سال ۱۹۷۷ میلادی درگذشت.

در آغاز دهه ۱۹۹۰، در اوج نهضت‌های ملی و دموکراتیک در تاجیکستان، تندیس ولادیمیر لنین، نخستین رهبر اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی از خیابان مرکزی شهر دوشنبه، پایتخت، برداشته شد و پیکره فردوسی جایگزین آن شد.

بعدها در سال ۱۹۹۹ تندیس اسماعیل سامانی، از امیران تاجیک دودمان سامانیان، جای مجسمه فردوسی را گرفت. اکنون آن پیکره فردوسی در باغی در یکی از ناحیه‌های پایتخت تاجیکستان که نام این شاعر بزرگ پارسی‌زبان را برخود دارد، واقع است.

بر اساس داستان‌های «شاهنامه» در زمان شوروی بوریس کیمیاگرف، کارگردان شهیر تئاتر و سینمای تاجیکستان، چهار فیلم بلند «کاوه آهنگر» (۱۹۶۱)، «داستانِ رستم» (کارنامۀ رستم، ۱۹۷۱)، «رستم و سهراب» (۱۹۷۱) و «افسانهٔ سیاوش» (۱۹۷۶) - را ساخته بود که شهرت جهانی کسب کرده بودند.

ساتم الغ‌زاده، نویسنده تاجیک، داستان‌های شاهنامه را در دو جلد به شکل قصه درآورده بود. داستان‌های «شاهنامه» بار‌ها روی صحنه تئاتر‌های تاجیکستان رفته است.