اگر کودکتان زیاد گریه می کند بخوانید
پارسینه: کودک دو ساله ام امانم را بریده است! مدام به من آویزان می شود و تا کمی از او دور می شود شروع می کند به گریه کردن. حتی با کسی حرف بزنم هم گریه می کند! چگونه با او برخورد کنم که عادت گریه کردن از سرش بیفتد؟
آویزان شدن کودک به مادر در موقع آشپزی کردن، نظافت کردن، بیرون رفتن از خانه و گاهی حتی دستشویی رفتن چیزی دور از ذهن نیست و مشکلی است که اکثر مادران با آن دست و پنجه نرم می کنند اما باید بدانید که این امر تا ۱۸ ماهگی طبیعی است چرا که کودکان تا سن ۱۸ ماهگی دچار نوعی اضطراب جدایی می شوند. از ۱۸ ماهگی این وظیفه ی مادر است که با انجام راهکارهایی مثل قایم موشک بازی کردن، تنها گذاشتن کودک برای چند ساعت به خانه ی مادر بزرگ و ... کمک کند که اضطراب کودک کمتر شود و یاد بگیرد که بدون شما هم می تواند زندگی کند.
نکته ی بعدی اینکه کودکان تا سن ۲-۳ سالگی بازی های اجتماعی را بلد نیستند؛ در این سن کودکان نمی توانند خودشان سر خودشان را گرم کنند ؛حتی انها با کودکان هم سن خودشان هم آبشان توی یک جوب نمی رود .آنها دوست دارند که با بزرگتر ها سرگرم شوند لذا یکی از دلایل گریه کودک هنگامی که مادر از او دور می شود به این خاطر است که احساس تنهایی می کند ؛اما چه کنیم که کودک گریه نکند ؟
خواسته هایش را تامین کنید
گاها مادرهایی را می بینیم که مشغول تماشای تلویزیون یا غذا درست کردن هستند و وقتی کودکشان از انها خواستهای دارد به دلیل اینکه دستشان بند است خواسته ی کودک را نادیده می گیرند ؛ بعد از اینکه کودک خواسته اش تامین نمی شود به گریه می افتد و مادر در اصل بخاطر گریه ی کودک در هر شرایطی می رود تا کودک را آرام و خواسته ی او را انجام دهد اما این کار اشتباه باعث می شود که کودک یاد بگیرد که تنها اگر گریه کند مادر خواسته اش را براورده می کند لذا سعی کنید که در این سن قبل از آنکه کودکتان به گریه بیفتد خواسته اش را تامین کنید .
اگر کودک گریه کرد چگونه با او برخورد کنیم ؟
با دور شدن شما ، کودکتان دنبالتان را می افتد که مرا بغل کن یا مرا با خودت ببر یا با من بازی کن اما شما به او اهمیت نمی دهید و کار خودتان را انجام می دهید و او شروع می کند به گریه کردن. در اینصورت به او نگویید: «دیگه گریه نکن»! چون اودستور شما را نه تنها اجر نمی کند بلند وقتی با عصبانیت شما روبرو می شود بیشتر و بلند تر گریه می کند. بنابراین به جای عصبانیت به او بگویید:« چی می خوای؟، بگو چرا گریه می کنی تا من به حرفت گوش کنم...» همین که جملات شما مثبت، مهربانانه و تسکین دهنده باشند کودکتان گریه را فراموش میکند و یا در مواردی، وقتی کودک گریه کرد حتی اگر خواسته ی کودکتان را می دانید ،طوری به او نگاه کنید که انگار متوجه نمی شوید که چه چیزی می خواهد و خواسته ی او را براورده نکنید و به او بگویید هر وقت آرام شدی بگو تا ببینم چه چیزی می خواهی...در این صورت کودک یاد میگیرد که با گریه کردن حرفش به کرسی نمی نشیند و باید بدون گریه خواسته اش را بگویید تا عملی شود.
همچنین سعی کنید برعکس این رفتار را تقویت کنید یعنی مواقعی که کودک بدون گریه خواسته اش را میگویید او را مورد تشویق قرار دهید.
خلاق باشید
حالا که متوجه شدید که این سن ، سن اضطراب جدایی کودک است پس خودتان خلاقانه عمل کنید و به کودکتان اطمینان خاطر دهید که به هیچ عنوان او را تنها نمی گذارید . مثلا اگر می دانید که الان به آشپرخانه بروید و مشغول درست کردن غذا شوید کودکتان شروع می کند به گریه کردن او را همراه خود به آشپزخانه ببرید و وسایل پلاستکی آشپزخانه مثل کفگیر و ملاقه و قابلمه و... در اختیار او قرار دهید و به او بگویید که با شما آشپزی کند ...
اینکه فرزند شما دوست دارد فقط با شما باشد بخاطر حس تنهایی اش است و او در سنی است که هم بازی غیر از شما ندارد؛ نه می تواند به صورت مستقل با اسباب بازی هایش بازی کند و نه می تواند با هم بازی هایش بازی کند بنابراین این تنها شما هستید که می توانید به کودکتان کمک کنید تا اشکهایش را کنترل کند و دوران اضطراب جدایی را بدون مشکل سپری کند.
نکته ی بعدی اینکه کودکان تا سن ۲-۳ سالگی بازی های اجتماعی را بلد نیستند؛ در این سن کودکان نمی توانند خودشان سر خودشان را گرم کنند ؛حتی انها با کودکان هم سن خودشان هم آبشان توی یک جوب نمی رود .آنها دوست دارند که با بزرگتر ها سرگرم شوند لذا یکی از دلایل گریه کودک هنگامی که مادر از او دور می شود به این خاطر است که احساس تنهایی می کند ؛اما چه کنیم که کودک گریه نکند ؟
خواسته هایش را تامین کنید
گاها مادرهایی را می بینیم که مشغول تماشای تلویزیون یا غذا درست کردن هستند و وقتی کودکشان از انها خواستهای دارد به دلیل اینکه دستشان بند است خواسته ی کودک را نادیده می گیرند ؛ بعد از اینکه کودک خواسته اش تامین نمی شود به گریه می افتد و مادر در اصل بخاطر گریه ی کودک در هر شرایطی می رود تا کودک را آرام و خواسته ی او را انجام دهد اما این کار اشتباه باعث می شود که کودک یاد بگیرد که تنها اگر گریه کند مادر خواسته اش را براورده می کند لذا سعی کنید که در این سن قبل از آنکه کودکتان به گریه بیفتد خواسته اش را تامین کنید .
اگر کودک گریه کرد چگونه با او برخورد کنیم ؟
با دور شدن شما ، کودکتان دنبالتان را می افتد که مرا بغل کن یا مرا با خودت ببر یا با من بازی کن اما شما به او اهمیت نمی دهید و کار خودتان را انجام می دهید و او شروع می کند به گریه کردن. در اینصورت به او نگویید: «دیگه گریه نکن»! چون اودستور شما را نه تنها اجر نمی کند بلند وقتی با عصبانیت شما روبرو می شود بیشتر و بلند تر گریه می کند. بنابراین به جای عصبانیت به او بگویید:« چی می خوای؟، بگو چرا گریه می کنی تا من به حرفت گوش کنم...» همین که جملات شما مثبت، مهربانانه و تسکین دهنده باشند کودکتان گریه را فراموش میکند و یا در مواردی، وقتی کودک گریه کرد حتی اگر خواسته ی کودکتان را می دانید ،طوری به او نگاه کنید که انگار متوجه نمی شوید که چه چیزی می خواهد و خواسته ی او را براورده نکنید و به او بگویید هر وقت آرام شدی بگو تا ببینم چه چیزی می خواهی...در این صورت کودک یاد میگیرد که با گریه کردن حرفش به کرسی نمی نشیند و باید بدون گریه خواسته اش را بگویید تا عملی شود.
همچنین سعی کنید برعکس این رفتار را تقویت کنید یعنی مواقعی که کودک بدون گریه خواسته اش را میگویید او را مورد تشویق قرار دهید.
خلاق باشید
حالا که متوجه شدید که این سن ، سن اضطراب جدایی کودک است پس خودتان خلاقانه عمل کنید و به کودکتان اطمینان خاطر دهید که به هیچ عنوان او را تنها نمی گذارید . مثلا اگر می دانید که الان به آشپرخانه بروید و مشغول درست کردن غذا شوید کودکتان شروع می کند به گریه کردن او را همراه خود به آشپزخانه ببرید و وسایل پلاستکی آشپزخانه مثل کفگیر و ملاقه و قابلمه و... در اختیار او قرار دهید و به او بگویید که با شما آشپزی کند ...
اینکه فرزند شما دوست دارد فقط با شما باشد بخاطر حس تنهایی اش است و او در سنی است که هم بازی غیر از شما ندارد؛ نه می تواند به صورت مستقل با اسباب بازی هایش بازی کند و نه می تواند با هم بازی هایش بازی کند بنابراین این تنها شما هستید که می توانید به کودکتان کمک کنید تا اشکهایش را کنترل کند و دوران اضطراب جدایی را بدون مشکل سپری کند.
ارسال نظر