در برخورد با کودک نوپای تان مراقب این اشتباهات باشید

کودکان با کتابچه‌های راهنما بزرگ نمی‌شوند. کودکان نوپایی که سرشار از انرژی هستند و مشتاق به تجربه‌ی هر چیزی که شما به آن‌ها ارائه می‌دهید، ممکن است در واقع به دنبال فریب والدین خود باشند. حال به نُه اشتباه والدین اشاره می‌کنیم، که باید سعی کنند در مقابل این کودکان نوپا، مرتکب آن‌ها نشوند.

اشتباه شماره ۱ در رفتار با کودک نوپا

کودکان نوپا، زمانی کار خود را به بهترین نحو ممکن انجام می‌دهند، که بدانند والدین از آن‌ها چه انتظاری دارند. حال این انتظارات می‌تواند زمان حمام رفتن یا خوابیدن باشد، یا عواقبی که از یک رفتار بد نصیب شان خواهد شد. هر چه این انتظارات سازگارتر و قابل پیش بینی‌تر باشند، کودک نوپای شما به احتمال بیشتر، انعطاف پذیرتر و دلپذیر‌تر خواهد بود.

این اشتباه را تصحیح کنید

تا جایی که برای تان مقدور است، کودک را با خط مشی منظم تربیت کنید و با نظم با او برخورد کنید. اگر والدین (یا دیگر مراقبان)، با یکدیگر موافق و یکدل نباشند، سازگاری می‌تواند به یک چالش تبدیل شود. اگر کودکی غذای خود را روی زمین بریزد یا در زمان تعیین شده نخوابند، نمی‌دانیم که چه نوع عکس العملی، بهترین عکس العمل می‌باشد؟

اشتباه شماره ۲ در رفتار با کودک نوپا

تمرکز بر روابط خانوادگی بسیار لذت بخش و باب میل است، اما برخی والدین در انجام این کار افراط می‌کنند. دکتر توماس فالِن، روان شناس بالینی می‌گوید: " کودکان، سپری کردن اوقات را با یکی از والدین، بسیار دوست دارند. اختصاص دادن زمانی برای کودکان به طور مجزا، برای والدین نیز بسیار سرگرم کننده می‌باشد؛ زیرا مجبور نیستند تا با رقابت و هم چشمی دو کودک با یکدیگر کلنجار روند".

این اشتباه را تصحیح کنید
روش مناسب برای سپری کردن زمان با یک کودک نوپا، چه روشی است؟ فالِن، این طور پاسخ می‌دهد: "بسیار ساده است؛ روی زمین بنشینید و با او بازی کنید. هنگامی که می‌خواهد بخوابد، برای او قصه بگویید یا کتابی را که دوست دارد، برایش بخوانید".


اشتباه شماره ۳ در رفتار با کودک نوپا
بیش از حد کمک کردن برخی از والدین در انجام هر کاری به کودکان هم می‌تواند مشکل ساز باشد؛ هنگامی که کودک برای انجام دادن کاری بسیار کوچک دچار مشکل می‌شوند، والدین با سرعت به آن‌ها نزدیک شده و کارشان را انجام می‌دهند.

مادر یا پدر محترم، قبل از انجام این کار لحظه‌ای فکر کنید: اگر بخواهید برای هر کاری، از جمله پوشیدن یک لباس، یا حل کردن یک پازل، به کودک کمک کنید، در واقع این پیام را به او می‌دهید، که تو هیچ کاری را نمی‌توانی انجام دهی- به عبارت دیگر، تو کودکی بی کفایت و نا لایق هستی. بِتسی براون، نویسنده‌ی کتاب تو رئیس من نیستی، این طور می‌گوید: "والدینی که در انجام هر کاری به کودک کمک می‌کنند و سعی می‌کنند تا بر خرابکاری‌های خود و اشتباهاتش به طور غیر منطقی سرپوش بگذارند، در واقع در تربیت کردن کودکانی متکی به خود، با مشکلات عدیده‌ای مواجه خواهند شد"

این اشتباه را تصحیح کنید
براون می‌گوید: "باید به کودکان خود یاد دهیم که چالش‌ها را تحمل کرده و با آن‌ها مبارزه نمایند. البتّه، تشویق و تمجید، اصلاً کار اشتباهی نیست. او را تشویق کنید. بگویید، تو می‌توانی از پس این کار بر آیی".

اشتباه شماره ۴ در رفتار با کودک نوپا
بیش از حد صحبت کردن با کودکان نوپا، معمولاً ایده‌ی فوق العاده‌ای محسوب می‌شود. اما نه هنگامی که این کودکان رفتار نامناسبی از خود نشان می‌دهند. تصور کنید که مادری به کودک ۲ ساله اش که کلوچه می‌خواهد، جواب منفی می‌دهد. کودک به خاطر این نه، هیاهو به پا کرده و سر و صدا راه می‌اندازد.

مادر برای کودک توضیح می‌دهد، که الان زمان خوردن شام است. کودک به هر صورتی تلاش می‌کند تا کلوچه را به دست آورد؛ از سوی دیگر، مادر هم تلاش دارد که کلوچه را به کودک ندهد. حال مادر بار دیگر تلاش می‌کند تا علت ندادن کلوچه را به کودکی که گریه می‌کند، توضیح دهد. این کار باعث کلنجار رفتن دو طرف با یکدیگر، و در نهایت سرخوردگی مادر و کودک شود. فالِن می‌گوید: "صحبت کردن می‌تواند منجر به الگویی شود که ما آن را الگوی صحبت کردن- متقاعد کردن- بحث کردن- فریاد زدن- کتک زدن، می‌نامیم. کودکان، بزرگسالانی در بدن کودکانه نیستند. آن‌ها افرادی منطقی نیستند، و نمی‌توانند آنچه را که شما برایشان می‌گویید و توضیح می‌دهید، جذب کرده و برای خود تجزیه و تحلیل نمایند".

این اشتباه را تصحیح کنید
روش هوشمندانه برای مطرح کردن این قانون، چیست؟ فالِن می‌گوید: هنگامی که به کودک خود می‌گویید، تا کاری را انجام دهد، درباره آن صحبت نکنید و تماس چشمی برقرار نسازید. اگر کودک نافرمانی کرد، به صورت کلامی به او هشدار دهید، یا آنکه تا عدد سه بشمارید. اگر کودک باز هم تعلل نمود و کاری را که گفتید، انجام نداد، به او زمان دهید یا منتظر پیامد فوری این کار باشید؛ اما هرگز توضیح ندهید.

اشتباه شماره ۵ در رفتار با کودک نوپا
فقط غذا‌هایی را درست کنید، که کودک دوست دارد. آیا کودک نوپای شما فقط مرغ کباب شده و سیب زمینی سرخ کرده، می‌خورد؟ آیا او تنها شیرینی را دوست دارد؟ اگر رژیم غذایی کودک، تنها بر مبنای غذا‌هایی باشد که او دوست دارد، در برابر غذا‌های دیگر از خود مقاومت نشان خواهد داد. بسیاری از والدین، بسیار دیر متوجه این موضوع می‌شود.

این اشتباه را تصحیح کنید
کودک تان را تشویق کنید تا مانند بچه‌ای خوب رفتار کند. آلتمَن می‌گوید: "درصد زیادی از کودکان تمایل زیادی برای امتحان کردن غذا‌های جدید دارند؛ البته اگر ببینند مامان و بابا از خوردن این غذا‌ها لذت می‌برند. اگر با خوردن یک لقمه عقب کشیدند، کمی از غذا را در ظرف شان بگذارید. برخی کودکان قبل از پذیرفتن یک غذا، باید چند بار آن را امتحان کنند". اگر کودک نوپای شما با ناخونک زدن غذا می‌خورد، خیلی نگران نباشید؛ بیشتر کودکان همین طور هستند". "بچه‌ها دوست دارند با غذا کلنجار رفته و با آن بجنگند؛ اگر بخواهید به خاطر این رفتار آن‌ها داد و فریاد راه اندازید، مطمئن باشید فقط مشکل را پیچیده‌تر می‌کنید".

اما پیشنهاد او: تا زمانی که چیزی در بشقاب کودک برای خوردن وجود دارد، نگران نباشید. به خود اجازه ندهید تا تبدیل به آشپز همیشگی او تبدیل شوید.

اشتباه شماره ۶ در رفتار با کودک نوپا

خلاص شدن از تختخواب بچه (گهواره)، گاهی برای پدر و مادران معضل می‌شود. این تختخواب‌ها سبب می‌شوند تا عادات خوب، در کودک تقویت شود. کودکی که به سرعت درون تخت واقعی قرار گیرد، با مشکلات عدیده‌ای در خوابیدن و در تختخواب ماندن، روبه رو می‌شود؛ و ممکن است در نهایت شما را بیدار نموده و بخواهند کنار شما بخوابند.
آلتمَن می‌گوید: "برخی مادران خود را فرسوده می‌کنند، زیرا هر شب کنار کودکان خود می‌نشینند تا او بخوابد. آن‌ها نمی‌دانند که علت این الگو، خود آن‌ها می‌باشند".

این اشتباه را تصحیح کنید
چه زمانی باید از تختخواب بچه (گهواره) رها شویم؟ هنگامی که کودک خود از این تخت خسته شد و از شما خواست تا آن را عوض کنید؛ یا زمانی که شروع به بالا رفتن از آن کردند. برای بیشتر کودکان سنین ۲ تا ۳ سالگی بهترین زمان می‌باشد. یا زمانی که قد کودک حدود ۹۰ سانتی متر شد.

اشتباه شماره ۷ در رفتار با کودک نوپا
آموزش توالت رفتن را زود شروع کنید. برخی از والدین، زمانی که می‌خواهند به کودک نوپای خود توالت رفتن را یاد دهند، این کار را با گول زدن او شروع می‌کنند؛ و اگر کودک کمی از الگویی که والدین برایش چیده اند، منحرف شود، با تنبیهی سخت مواجه خواهد شد. این امر می‌تواند منجر به جنگ قدرت بین والدین و کودک شود.

این اشتباه را تصحیح کنید
آلتمن می‌گوید: " کودکان توالت رفتن را یاد می‌گیرند، زمانی که از آمادگی کافی برای یادگیری برخوردار باشند. نباید در این کار، عجله کنیم". اما می‌توانید مقدمات این کار را آماده کنید. توالت را به کودک نوپای خود نشان دهید. استفاده از آن را برای او توضیح دهید. اگر کودک به سن ۴ سالگی برسد و هنوز هم پوشک باشد، آن وقت چه؟ آلتمن می‌گوید: "نگران نباشید؛ هیچ کودکی تا به امروز، با پوشک وارد دانشگاه نشده است".

اشتباه شماره ۸ در رفتار با کودک نوپا
به کودک اجازه ندهید تا زمان زیادی را پای تلویزیون بنشیند. کودکان نوپایی که زمان زیادی را صرف دیدن تلویزیون می‌کند، بعداً با مشکلات عدیده‌ای در یادگیری مواجه خواهند شد. مطالعات نشان داده است کودکان زیر دو سال، قادر به درک آنچه که در صفحات تلویزیون و مانیتور می‌بینند، نیستند.

این اشتباه را تصحیح کنید
کودکان نوپای خود را با خواندن، و کار‌های خلاقانه‌ی دیگر، سرگرم کنید. با کودک خود صحبت کنید و او را تشویق کنید تا علاوه بر حرف زدن، گوش هم بدهد. آلتمن می‌گوید: "هر چه بیشتر کودک خود را از تلویزیون دور نگه دارید، بسیار بهتر است".

اشتباه شماره ۹ در رفتار با کودک نوپا
تلاش برای متوقف ساختن خشم برخی از والدینی که نگران هستند کودک غیر قابل کنترل شود، سبب می‌شود تا آن‌ها والدینی ناکارا و بی کفایت به نظر آیند. اما همه‌ی کودکان، گاهی اوقات خشمگین می‌شوند. هنگامی که کودکی خشمگین شود، صحبت کردن با او کاری بی فایده می‌باشد. حتی اگر این اتفاق در خیابان و محلی عمومی بیافتد. بروان می‌گوید: "هنگامی که در مکان عمومی هستید و باید با کودک خود سر و کله بزنید، احساس می‌کنید که تحت قضاوت قرار گرفته اید. در این زمان آدم احساس می‌کند لامپی بر سرش قرار دارد که اعلام می‌کند، تو والدی بی کفایت و نالایق هستی"

این اشتباه را تصحیح کنید
والدین باید به یاد داشته باشند که کودک و نظراتش اهمیت بسیار بیشتری نسبت به نظرات افراد دیگر دارد، بخصوص غریبه ها. اگر مردم، خیره به شما نگاه کنند یا مشاوره‌ای ناخواسته ارائه دهند، به سادگی لبخند بزنید و چیزی شبیه به این بگویید: اووه، خدای من؛ چیزی شبیه به این اتفاق را به یاد می‌آورید؟ سپس کودک منتظر را بردارید و به مکانی خلوت و دور از انظار عمومی بروید. تا بدین ترتیب بتوانید خشم کودک را کنترل کرده و او را آرام کنید. می‌توانید کودک را در آغوش گرفته و بقیه‌ی روز را با او سپری کنید.

منبع: سیمرغ