دانستنیها درباره لاستیک هواپیما

برخلاف اتوموبیل، هیچ مارک لاستیک بدی در این صنعت وجود ندارد و ارزانترین برندهای لاستیک نیز بجهت حساسیت و ایمنی صنعت هوانوردی مجبور به گذراندن تستهای سختگیرانه مربوطه هستند.

لاستیک هواپیما مجبور به تحمل و دوام آوردن شرایط سخت پرواز است، تحمل وزن هواپیما برروی زمین، تحمل دمای تا ۱۵۰ درجه سانتیگراد در زمان نشست و برخاست، تحمل ضربات سنگین در زمان فرود، تحمل دمای منفی ۴۰ در زمان پرواز کروز در ارتفاع بالا، تحمل فشار طاقت فرسا زیر وزن هواپیما در زمان ترمز پس از فرود و ...

لاستیک هواپیما با گاز نیتروژن پر میشود، میزان فشار باد کردن لاستیک در هواپیما تا ۱۵۰~۲۵۰ پاوند بر اینچ مربع است (در مقایسه با لاستیک اتومبیل با ۳۰ پاوند بر اینچ مربع)، باد کردن لاستیک هواپیما با هوای معمولی موجب واکنش اکسیژن موجود در آن با لاستیک و پوسیدگی سریعتر آن میشود، همچنین در مواقع ترمز اضطراری و آتش گرفتن لاستیک هواپیما، وجود گاز خنثی نیتروژن از گسترش آتشسوزی جلوگیری میکند.

لاستیک هواپیما پس از سائیدگی تا چندبار قابلیت شیارکشی و استفاده مجدد را دارد، در فرودهای نرم لاستیک هواپیما قابلیت دوام تا ۵۰۰ نشست و برخاست را پیش از تعویض دارد.

طوقهای اطراف رینگ هواپیما طوری طراحی شده است که در صورت ترکیدن لاستیک در سرعتهای بالا برروی باند، پس از تخلیه باد و تکه تکه شدن آن، لاستیک بدور رینگ باقی بماند و از متلاشی شدن آن و برخورد قطعات به بدنه هواپیما، موتورها و فلپها جلوگیری کرده و از بروز واحعه جلوگیری میکند.

در تابستان ۱۳۷۹ لاستیک کنکورد هواپیمایی فرانسه در حین برخاست از فرودگاه پاریس با قطعه فلزی جدا شده و بجا مانده دی سی-۱۰ برروی باند برخورد کرد، بخشی از لاستیک هواپیما پس از متلاشی شدن به بال برخورد برخورد کرد که سوراخ شدن مخزن سوخت و ریختن آن برروی موتور و آتشسوزی و سقوط کنکورد را با ۱۳۰ قربانی در پی داشت، سقوطی که بازنشستگی کنکورد را در پی داشت.