۱۰ نكته‌ای كه والدين بايد بدانند

1- وقت گذاشتن برای فرزند

هر روز 10 دقیقه وقت ویژه و مخصوص به هر یك از فرزندان خود اختصاص دهید و برای آن نامگذاری كنید مثلا «وقت علی» یا «وقت مریم» و فرزندان بدانند كه این 10دقیقه از وقت شما فقط و فقط به آنها اختصاص دارد. یك‌روز آنها انتخاب كنند كه در این زمان ویژه و 10 دقیقه‌ای چه كارهایی انجام دهند و یك روز هم شما تعیین كنید كه در این 10 دقیقه چه كنید. اما در این 10 دقیقه تمام توجه خود را از جان و دل به فرزندتان معطوف دارید. به تلفن‌ها جواب ندهید و تمام حواس خود را در این 10 دقیقه صرف فرزندتان كنید! در این 10 دقیقه 90 درصد از تلاش شما باید صرف برقراری یك ارتباط عاطفی عمیق با فرزندتان شود كه اگر این امر حاصل شود، فقط 10 درصد باید تلاش كنید تا فرزندتان به راحتی اشتباهات و ایرادات خود را بپذیرد و آنها را اصلاح كند.

2- اول از همه خشم خود را كنترل كنید

مهم نیست كه چه اتفاقی افتاده (این اتفاق می‌تواند گرفتن یك نمره بد در مدرسه باشد تا بداخلاقی و بهانه‌جویی كردن و یا امتناع از خوردن شام)، قبل از این كه مداخله كنید و با فرزند خود وارد جر و بحث شوید همیشه قبل از هر چیز سعی كنید كه آرامش خود را حفظ كنید و در حقیقت خود را آرام نمایید و سپس اقدام كنید. در اكثر مواقع، ممكن است فكر كنید مسئله‌ای كه در مورد فرزندتان رخ داده، بدترین مساله است درحالیكه این‌طور نیست. قبل از هر اقدامی، نفس عمیق كشیده و برای آرام كردن خود چند قدم راه بروید و پس از آن كه احساس كردید آرام شده‌اید، می‌توانید اقدام كنید در این هنگام عاقلانه رفتار خواهید كرد نه با خشم و عصبانیت.

3- در ابتدا یك ارتباط عاطفی با فرزندتان برقرار كنید بعد از او بخواهید كه دستورات شما را اجرا كند

«تنبلی نكن، اسباب‌بازی‌هایت را جمع و جور كن، باید بروی و بخوابی»، این جملاتی است كه مادر از آشپزخانه فریاد می‌زند و به فرزندش می‌گوید! در حالیكه باید این‌گونه رفتار كنید: به اتاق فرزندتان بروید و در جایی كه او قرار گرفته است شما هم در كنار او قرار بگیرید، به كاری كه او در حال انجام دادنش می‌باشد نگاهی بیندازید... ما همیشه توقع داریم فرزندانمان با سرعت و با عجله دستورات ما را انجام دهند. چند دقیقه برای او وقت بگذارید و در كنار او بنشینید و كاری را كه او در حال انجام دادنش می‌باشد تحسین و تایید نمایید. سپس با او در مورد زمان خواب صحبت كنید.

4- باب گفت‌وگو با فرزندتان را نبندید

اگر فرزند شما بگوید: «از ریاضی متنفرم! من دیگه به مدرسه نمی‌روم!» این احساس خشم تشدید شده حاكی از آن است كه مشكلی برای او پیش آمده است. اگر شما در جواب خشم او بگویید: «به هرحال تو باید به مدرسه بروی و حالا هم برو تكالیفت را انجام بده،» شما باب گفت‌وگو را به روی او بسته‌اید و متوجه نخواهید شد كه چرا وی دچار این احساس خشم و تنفر شده است. به جای آنكه،‌ آنگونه به او جواب دهید بهتر است با گفتن جملاتی مانند: «به نظر می‌رسد كه تو از ریاضی خوشت نمی‌آید، می‌توانی در موردش با من صحبت كنی؟» باب گفت‌وگو با فرزند را باز كرده و به وی این فرصت را بدهید كه احساسات خود را برای شما بازگو كند.

5- اجازه دهید فرزندتان گریه كند

والدین فكر می‌كنند زمانی كه فرزندشان گریه می‌كند باید خیلی سریع گریه او را متوقف كرده و وی را آرام كنند، در حالیكه روش درستی نیست. والدین باید به فرزند خود یاد بدهند كه احساسات بزرگ مانند خشم و عصبانیت، خطرناك نیستند. زمانی كه می‌بینید فرزندتان بسیار عصبانی و پرخاشگر شده، چند دقیقه وقت بگذارید و اول از همه خود را آرام كنید (نكته شماره 2) سپس از طریق همدردی كردن با فرزندتان، او را آرام كنید.

شما به عنوان یك والد باید به نحوی رفتار كنید كه فرزندتان احساس امنیت كرده و بتواند احساس منفی ناشی از خشم و عصبانیت خود را نشان دهد، به او اجازه دهید كه خود را در آغوش شما انداخته و با مهربانی و ملاطفت شما عصبانیت‌اش فروكش كند. اگر او نتوانست احساسات خود را به وضوح بیان كند، شما می‌توانید به او كمك كنید و با گفتن جملاتی مانند: «عزیز دلم، می‌دانم كه ناراحت و عصبانی هستی، منم واقعا از این موضوع ناراحت‌ام، می‌دونم خیلی سخته.»

6- برای خندیدن،‌ زیاد وقت بگذارید

كودكان به خندیدن از ته دل نیاز دارند. حتما برای فرزندتان وقتی را برای بازی‌های خنده‌دار و خنداندن او در نظر بگیرید. خنده كمك می‌كند تا كودكان احساس امنیت كنند و كمك می‌كند تا كودكان برای رفتن به مدرسه و یا مهدكودك راحت‌تر از شما جدا شوند، زیرا احساس امنیت را به دست آورده‌اند.

قلقلك دادن كودكان را به منظور خنداندن آنها توصیه نمی‌كنم... زیرا این نوع خندیدن، هدفی را كه می‌خواهیم (احساس امنیت و آرامش) تامین نمی‌كند.

7- جنگ قدرت راه نیندازید!

به ما گفته شده كه ما به عنوان والدین، همیشه رئیس هستیم و كودكان همیشه باید هر چیزی را كه ما می‌گوییم اطاعت و اجرا كنند. درحالیكه در جنگ برای اثبات رئیس و مرئوس بودن، هیچ‌كس برنده نیست و هر دو طرف بازنده‌اند، بنابراین تلاش نكنید كه به فرزندتان نشان دهید شما همیشه رئیس هستید!

به طور مثال، اگر كودكتان همیشه از خوردن شام امتناع می‌كند، به این فكر كنید كه نیاز واقعی او چیست و چرا او این كار را می‌كند. اگر او می‌گوید الان گرسنه نیستم اما كمی بعد او گرسنه است و غذایش را می‌خورد، شاید او از این كار منظوری دارد و برای جلب نظر شما، چنین رفتاری دارد.

8- حرف‌های او را به دل نگیرید!

اگر فرزندتان ناراحت است و با خشم و عصبانیت انتقاد می‌كند، معمولا منظور وی شما نیستید. بنابراین شما نباید مقابله به مثل كرده و از او انتقاد كنید. اگر فرزندتان بی‌ادبی و گستاخی می‌كند، سعی كنید این‌گونه پاسخ دهید: «ما نباید با همدیگه این‌جوری حرف بزنیم. تو باید از این طرز حرف‌زدنت با من متاسف باشی.»

9- كمك كنید تا فرزندتان خود مهاری را بیاموزد

به او یاد بدهید كه برای به دست آوردن چیز با ارزشتر، باید چیز دیگری را از دست بدهد. یا به عبارتی باید از بعضی چیزها دست كشید تا چیز بیشتری به دست آورد.

دانستن این نكته برای فرزندتان ضروری است. كودكان باید بدانند اگر می‌خواهند امتیازی را به دست آورند باید یاد بگیرند چگونه برای عبور از مشكلات، خود را مدیریت كنند. اگر واگن‌های قطار اسباب‌بازی‌اش، به خوبی سر جای خود قرار نگیرند و یا اگر پازل او سخت و دشوار است و نمی‌تواند آن را به خوبی مرتب كند، با ناكامی او همدردی كنید و كودكتان را ترغیب و تشویق كنید تا برای حل مشكل تلاش كند.

10- هرگز مانع بازی كردن كودكتان نشوید

بازی كردن كار كودك است. اگر آنها عاشق بازی هستند و گاهی آن‌قدر سرگرم بازی می‌شوند كه خود را در آن غرق می‌كنند و اصلا متوجه اطراف خود نیستند، جای تعجب ندارد این عشق و هیجان زیاد نسبت به بازی، جزئی از روند رشد كودك می‌باشد و كودك به آن نیاز دارد تا بتواند به هنگام بزرگسالی با همین شور و عشق كار كند و موفق باشد.

منبع: سلامت نیوز