از گریه ولایتی تا خط و نشان کشیدن رضایی و سیاست روحانی

پارسینه/ امیرعلی رامه: معلوم نیست به چه دلیل در کشور ما نام برخی از عبارتها و مفاهیم تغییر می کند.یک جور واهمه انگار جماعتی را به این تغییر وامی دارد.مثلا همین فیلمهای تبلیغاتی نامزدهای ریاست جمهوری که معلوم نیست چرا به آنها نام فیلم مستند داده اند.

فیلم مستند تعریف و دسته بندی دارد.فیلم تبلیغاتی هم همینطور.قانون انتخابات رئیس جمهور در کشور ما تعداد روز مشخصی را برای تبلیغات کاندیداهای رئیس جمهوری مشخص کرده است.این نامزدها می توانند در این مدت از هر بسته تبلیغاتی که خواستند برای جلب نظر مردم استفاده کنند.یکی از این مواد تبلیغاتی فیلم هایی است که از تلویزیون پخش می شود.

حالا چرا این آقایان دوست ندارند از نام«فیلم تبلیغاتی» برای این آثار استفاده کنند خودش جای حرف و حدیث است.انگار نامزدها تمایل ندارند به مردم بگویند ما داریم برای به دست آوردن رای شما تبلیغ می کنیم.شاید به این دلیل که فیلم تبلیغاتی کمی تا قمستی بار منفی دارد!

فیلم تبلیغاتی، رنگ و لعاب و بسته بندی دارد که برای مخاطب فریبنده است.شاید بخش زیادی از فیلم تبلیغاتی صداقت واقعی را نداشته باشد.فیلم تبلیغاتی،یعنی ظاهر شیک و فریبنده برای به قلاب انداختن مخاطب.اما فیلم مستند، نام و ظاهری آبرومند دارد.مستند؛ یعنی سند دارد.واقعی است.مبتنی بر حقیقت تولید شده است.اما آیا فیلم های نامزدهای ریاست جمهوری که این روزها از تلویزیون پخش می شود،مستند است یا تبلیغاتی؟ برخی می گویند، این فیلم های مستند تبلیغاتی هستند! اما در زیرمجموعه فیلم مستند چنین گونه ای یافت نمی شود.پس بهتر است این فیلم ها را آثار و بسته های تبلیغاتی بدانیم تا تکلیفمان با آنها روشن تر باشد.

رضایی؛ افشاگری و یقه گیری سیاسی

ستاد محسن رضایی برای فعالیت ها و تبلیغات رسانه ای هزینه کرده اند.این را می توان از فیلم رضایی فهمید.بیشتر سکانس های این فیلم بازسازی شده است.یعنی برای گرفتن فیلم چیده شده است.از عشایر با لباس های رنگارنگ گرفته تا اسب سواری با لباسها و نماد فیروزه ای.رضایی در فیلم اش تقریبا همان حرف هایی را می زند که 4 سال قبل هم گفت.از موضع اش پایین نیامده اما این بار چون فضا بازتر است، احتیاطش کمتر شده و واضح تر دولت فعلی را زیر سوال می برد، افشارگری های تند و تیزی می کند و با اعتماد به نفس بالاتری می گوید: مردم من حق شما را بازپس می گیرم!رضایی حالا تلاش می کند از فضای پرتنش و مبهم این روزها استفاده کند و مثلا بگوید: هر جا اشتباهی می شود به گردن آمریکا می اندازند! این ها شعارهایی است که بیشتر مردم می دانند،جنبه تبلیغاتی دارد و رضایی نمی تواند با تکیه بر منیت اش تغییری در شرایط ایجاد کند.فیلم رضایی پر بود از این منیت هایی که دیگر حنایش برای مردم رنگی ندارد.رضایی در فیلم اش بر تغییرات اساسی اقتصادی تکیه کرد اما اشکال کار او این بود که فقط سیاست های خودش را محور قرار داد و اصلا حرفی از مشاورانی که قرار است او را در این راه کمک کنند، حرفی نزد.دولت خودمحور هم که تکلیف اش از همین حالا مشخص است.


مرد که گریه نمی کند!

علی اکبر ولایتی؛ مردی که به نظر بسیاری ظرفیت این را دارد که سکان اداره کشور را به دست بگیرد.مرد میانه رویی که آنقدر سعه صدر دارد که فارغ از جناح بندی ها و تندرویی ها اگر رئیس جمهور شود از همه آدم های کاربلد برای پیشرفت کشور و باز کردن قفل های بسته استفاده خودهد کرد.اما فیلمی که محمدحسین لطیفی برای معرفی ولایتی ساخت و روز سه شنبه از تلویزیون پخش شد، از یک مرد سیاست مدار ,مردی گریان ساخت که با دیدن تصاویر گذشته و اتفاقاتی که او بروز و پیروزی آنها سهم داشته،اشک می ریزد.اشکی که هم نشان از خاطره بازی دارد و نوستالژی و هم می تواند در لایه های زیرین نشان از ندامت داشته باشد و یا اینکه چرا دیگر آن روزها تکرار نمی شود!

فیلم تبلیغاتی ولایتی این مرد اندیشمند،سیاستمدار و عالم را در حد یک پیرمرد رنجور پایین آورد.مردی که در ذهن اش خاطرات روزهایی را که وزیر امور خارجه بوده را مرور می کند و بر آن روزها غبطه می خورد.اما برنامه ای برای این روزها ندارد.فیلم ولایتی حتی شور و هیجان را هم که یکی از پایه های هر فیلم تبلیغاتی است در مردم ایجاد نکرد.فیلم با گریه آغاز شد با اشک پایان گرفت.یک جور خودزنی رسانه ای آن هم در شرایط و روزهایی که بیشتر مردم چشم به تلویزیون دوخته اند تا ببینند این هشت نامزد چی در چنته دارند.

فیلم حسن روحانی؛استفاده از ظرفیت هاشمی و خاتمی

تیم رسانه ای حسن روحانی کاربلد هستند چون می دانند چگونه باید از ذخائر اصلاح طلبان در ساخت یک فیلم تبلیغاتی استفاده کنند.ساختار فیلم حسن روحانی منسجم و خوب بود.فیلم ریتم مناسبی داشت و بخش بندی آن آگاهانه بود.هر بخش ار فیلم اطلاعاتی منسجم به بیننده درباره شخص روحانی و سیاست ها و حامیان او را به مردم ارائه می کرد. شکل فیلم به گونه ای بود که ذهن مخاطب را بسته بندی می کرد و اطلاعات طبقه بندی شده را در آن جای می داد.

فیلم حسن روحانی هیاهو برای هیچ نبود.فشرده و گویا بیوگرافی،فعالیتهای سیاسی،علاقه های فردی و گرایش های اجتماعی را در هم تنیده بود و به بیننده ارائه می کرد.استفاده هوشمندانه از نام دکتر علی شریعتی،چگونگی استفاده از واژه «امام» برای امام خمینی(ره)،ارائه گزارش های ساواک درباره حسن روحانی،تحصیلات او در خارج از کشور و...همه اطلاعاتی بود که به مردم این نکته را یادآوری می کرد که روحانی با بقیه فرق دارد.او هم نظر امام راحل را به همراه دارد،هم مقام معظم رهبری را و هم مورد توجه هاشمی رفسنجانی و محمد خاتمی است.او مردی است که اگر لازم باشد با علی اکبر ولایتی تعامل خواهد داشت.او مذاکرات هسته ای را خیلی خوب پیش برده اما چون اهل جار و جنجال و جشن! نبوده آنها را علنی نمی کرده و چون اهل شلوغ بازی نیست، اداره درست کشور برای او در اولویت است.

سازندگان فیلم روحانی می دانستند که مردم پیش از شعار به عمل نیازمند هستند.روحانی به جای اینکه یک نفره از برنامه هایش داد سخن بدهد،مشاوران زیادی را به مردم نشان داد که ثابت کند او برای اداره کشور نظر اندیشمندان را لحاظ می کند.جلسه ای که روحانی با نمایندگان زنان از کل کشور داشت، رای این گروه از مردم را به سمت خود معطوف کرد.

در یک کلام فیلم حسن روحانی شسته و رفته، هدفمند و دقیق بود.