انجمن اسلامی علامه: از شریعتی حمایت نکردیم

اعضای انجمن اسلامی دانشگاه علامه طباطبایی با صدور بیانیه ای، ضمن انتقاد از رییس این دانشگاه و درخواست از رییس جمهور برای بازگشت اعتدال به فضای دانشگاه ها، اعلام کردند که این تشکل دانشجویی بیانیه ای در حمایت از رییس دانشگاه صادر نکرده است.

به گزارش ایسنا، متن این بیانیه بدین شرح است:

«بسمه تعالی

خداوند بالامرتبه می فرماید: "کبریا جامه من است و بزرگی تن پوش من. پس هر که بر سر یکی از اینها با من بستیزد، او را در آتش می فکنم." و در جایی دیگر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند: "گردنکشان متکبر در روز رستاخیز به صورت مورچه ای محشور می شوند و مردم آنان را به خاطر بی اعتنایی شان به خدای بلندمرتبه لگدمال می کنند." پس باید بدانیم و بدانند که خودبرتربینی در هیچ یک از متون دینی و سیره ائمه علیهم السلام جایگاهی ندارد و در دستگاه خداوندی نیز مذموم می باشد.

نمی دانیم چه فردی و یا اندک افرادی به نام انجمن اسلامی دانشگاه علامه طباطبایی بیانیه صادر می کنند و در حمایت از رئیس این دانشگاه سخن به میان می آورند. شما شکایتتان را به قوه قضائیه کردید و ما دانشجویان انجمن اسلامی دانشگاه علامه طباطبایی شکایت خود را اولا به پیشگاه خدا و بعد از آن به پیشگاه امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف می بریم و به ایشان عرض می کنیم که ظلم و فساد جامعه را فرا گرفته و مردم با لکنت زبان با بالادست خود سخن می گویند و نه تنها با لکنت که پاره ای از اوقات سکوت را بر سخن گفت ترجیح می دهند و زمانه آنگونه ای نیست و رؤسا آنگونه نیستند که جد بزرگوارتان و اول امام ما شیعیان به مالک فرمودند: مالک مبادا مردم در مقابل تو با لکنت زبان سخن بگویند.

اما بیش از پیش نکته مشکوک و جالب آن است که، بخش عمده ای از شورای مرکزی انجمن اسلامی فعلی دانشگاه که از فیلترهای سختگیرانه دانشگاه نیز رد شده اند نیز ادبیات متن منتشر شده را قبول ندارند و دبیر این تشکل که فردی دارای گرایش اصولگرایانه نیز هست در تماس های تلفنی مکرر، انتساب این متن به خود و جریان همسو با خود در این تشکل را تکذیب نموده است.

و اما در باب فتنه و فتنه گری که در ادبیات ما و مخصوصا در ادبیات سیاسی ما رایج شده است و هرکه را بخواهیم و اراده کنیم که به فتنه و فتنه گری ارتباط می دهیم و به هرکه بخواهیم، برچسب ضد ولایت فقیه و ضد نظام اسلامی می چسبانیم و برچسبی کارسازتر از این در میدان رقابت برای مخالفان پیدا نمی کنیم. ما فتنه را از زبان مولی الموحدین علی (ع) بیان می کنیم که مشحص شود فتنه گر ما دانشجویان هستیم یا برخی رؤسای دانشگاه که فرهیختگان و اساتید مطرح و برتر دانشگاه را اخراج و یا زودتر از موعد، بازنشسته می کنند و عرصه را بر علم دوستان تنگ و تنگ تر می کنند. مشخص شود که فتنه گر ما دانشجویان هستیم یا کسانی که زور را سر لوحه کار خود قرار داده اند و با دانشجویان و اساتید با زبان ارعاب و تهدید، سخن به میان می آورند.

حضرت می فرمایند: فتنه از گذرگاهی مخفی و ناپیدا روی می آورد و سختی و زشتی آن در پایان آشکار می گردد. آغازش همچون دوران جوانی (باسرعت و با نشاط) است و آثارش همچون آثار برجای مانده در سنگ های سخت (ماندگار و دیرپا) است. ستمکاران بر اساس عهدی که با یکدیگر دارند، آن را از هم به ارث می برند. ستمگرانی که ابتدا بوده اند، پیشوای کسانی هستند که بعدا می آیند و آیندگانشان پیرو گذشتگانشان می باشند. با یکدیگر در رسیدن به دنیای بی ارزش رقابت می کنند و مانند سگان بر سر مردار متعفن دنیا با هم می ستیزند. ولی دیر نپاید که پیرو از پیشوای خود و رهبر از پیرو خود بیزاری می جوید و با کینه از یکدیگر جدا می گردند و به هنگام ملاقات بر یکدیگر لعنت می فرستند.

آنگاه فتنه ای دیگر روی می آورد که لرزاننده و در هم کوبنده و حمله آور باشد. در این فتنه دل هایی که پایدار بودند، بلغزند و مردانی که دینشان سالم مانده بود، به گمراهی می افتند. هنگام این فتنه، هواها و تمایلات مختلف می گردد و به وقت برآمدنش آرای درست و نادرست، در هم می آمیزد.

این فتنه پشت کسی را که به رویارویی با آن برخیزد، می شکند و کسی را که در مقابله با آن بکوشد، خرد می کند. یاران آن فتنه چونان گورخران در گله یکدیگر را گاز می گیرند (و بد یکدیگر را می گویند). این در حالی ست که ریسمان استوار دین گسیخته می شود. سیمای واقعی حقیقت پوشیده گشته، آب چشمه های حکمت فروکش کرده و ستمگران به سخن آمده اند. آن فتنه، بادیه نشینان (و ضعفا) را با آهن لجام مرکب خود بکوبد و با فشار سینه اش در هم شکند.

شما را به این بخش از پیام مولا علی (ع) ارجاع می دهیم که در زمان فتنه آب چشمه های حکمت فروکش کرده و ستمگران به سخن آمده اند. چشمه های حکمت و علم، مگر به غیر از رودخانه های با برکت اساتید دانشگاه، به دست ما دانشجویان می رسد و وقتی هیچ کس نتواند حرفی بزند، متکلم وحده خود را معصوم خواهد پنداشت. باید اذعان کرد و پذیرفت که در دوران ریاست دکتر شریعتی، فضای فعالیت مناسبی حتی برای تشکل های کاملا اصولگرا و حزب اللهی مثل بسیج نیز فراهم نشد و ایشان همواره با دیده تردید به این فعالیت ها نگریستند.

رهبر معظم انقلاب با آن همه مشغله های کاری و فکری، هر ساله تریبونی را در اختیار دانشجویان قرار می دهند و با متانت و صبر و بردباری، تمامی انتقادها و پیشنهادهای دانشجویان گوش می دهند و با درایت و دلسوزی پاسخ دانشجویان را می دهند. حال چگونه است که رئیس یک دانشگاه یک فضایی را برای تشکل ها و دانشجویان قرار نمی دهد تا دانشجویان اعتراضات خود را به گوش مسئولین برسانند؟

ما تریبونی برای ابراز عقیده نداریم، رسانه ای در اختیار نداریم و هرچه را بخواهند به ما نسبت می دهند. بهانه را ما دانشجویان دست دشمن می دهیم یا آنهایی که زور و ظلم و جور را سرلوحه خود قرار داده اند؟ ما دانشجویان که صدایمان به چند شهر آنطرف تر هم نمی رسد، چه برسد به دست صهیونیست ها و غرب و بیگانگان. کدام یک از سردمداران نظام های سرمایه داری غرب با شعارهای ما و نسل ما سازگاری دارد؟ کدام یک دغدغه حکومت علی (ع) را در سر دارند و کدام یک مطالبه شان حکومت سراسر عدل و انصاف علی (ع) است؟ کدام یک اسلام را می خواهند و بر سر خواسته شان تا پای جان ایستادگی می کنند؟ هیچگاه از دشمن و از صهیونیست و بیگانگان و غرب و هرچه ما را به آنها منصوب می کنید، خواسته های ما مسلمانان درنیامده و نخواهد آمد. پس به این همه تهمت و ناسزاگویی و حرف های نا روا پایان دهید. این تهمت ها به دانشجویان و اساتید برجسته و فرهیخته دانشگاه علامه طباطبایی، تهمت نارواست و ما دانشجویان از نویسنده گزارش یکسویه برای رسانه های جهت دار داخلی، شکایتی از جنس دانجویی و سراسر ادب و محبت داریم.

سخنی کوتاه از جنس دانشجویان با رئیس جمهور محترم داریم. حجت الاسلام والمسلمین جناب آقای دکتر حسن روحانی، شما که دم از عدالت و میانه روی و اعتدال به میان آورده اید و تا الان هم در تعیین کابینه و مسئولین به آن پایبند بوده اید، از شما خواهشمندیم تا این اعتدال را به دانشگاه ها و فضای مقدس علمی برگردانید و به ما دانشجویان این نوید را بدهید و ما را مسرور سازید. در ایجاد فضای آزاداندیشی که مورد تاکید مقام معظم رهبری می باشد، ما را یاری رسانید. به دانشگاه ها بیایید و فضای دانشگاه ها را از نزدیک مورد ارزیابی قرار دهید و خود شاهد گفته های ما باشید و قضاوت را به عقلا بسپاریم.