مثل پروانه خبرنگاری در مشت!

دانشمندان بعضی از جانوران را پروانه‌دار می‌کنند تا بتوانند در طول زمان مسیر آنان را پیگیری کنند و ببینند این جانوران با کدام جانوران حشر و نشر دارند و کجا زادوولد می‌کنند و کجا می‌روند و با کی می‌روند و چی می‌خورند و چند کیلو بودند و چند کیلو شدند. این یک کار علمی و پژوهشی است.

بر همین منوال معاون مطبوعاتی وزیر ارشاد، حسین انتظامی، قرار است خبرنگاران را شماره‌گذاری کند و به آنان پروانه خبرنگاری بدهد.

انتظامی گفته: «نظام صنفی رسانه‌ای» مثل 9نظام دیگر یعنی پزشکی، پرستاری، مهندسی ساختمان، کشاورزی، روانشناسی و... است.

او به این موضوع اشاره نکرد که پلمب انجمن صنفی روزنامه‌نگاران مثل چی است اما مشخص است که پروانه خبرنگاری از دو بخش پروانه و خبرنگار تشکیل شده. پروانه هم موجودی نحیف و ظریف و ضعیف است البته نه بدبخت‌تر از خبرنگار.
برای نگهداری پروانه باید او را با سوزن ته‌گرد (حتما باید ته‌گرد باشد نه جوال‌دوز تا ظرافت‌های کار رعایت شود) به دیوار انتصاب شایسته کرد.

آگاهان می‌گویند آیا پروانه خبرنگاری یک امر انتظامی است؟ بله خب. چون معاون مطبوعاتی ارشاد، انتظامی است. پس طبیعی است که کار انتظامی، کاری انتظامی باشد.

برخلاف شما ما موافق کار انتظامی حسین انتظامی هستیم. چون اینطوری کار یکسره می‌شود و ما مثل لاک‌پشت‌ها از خطر انقراض خارج می‌شویم اما ممکن است زندگی‌مان از حالت حیاتی به حالت نباتی تغییر کند.

به قول یکی از کارشناسان رسانه «چه عیبی دارد؟ مثل پروانه خبرنگاری در مشت، چه آسون میشه ما را شمرد.»

پوریا عالمی/شرق