قالیباف همان کاری را با تهران می کند که احمدی نژاد با ایران کرد!؟

هنوز روزهای پر هیجان انتخابات یازدهم از یادها نرفته است روزهایی که کاندیدهای ریاست جمهوری سعی داشتند با بیان برنامه های خود مردم را قانع کنند تا به آنها رای دهند و در این میان حسن روحانی با کلید واژه تدبیر و امید توانست پیروز میدان باشد.

به گزارش خبرنگار شهرخبر، پیروزی که هر چند شیرین بود اما با وجود شرایط اقتصادی سخت و رقبایی که قول دوستی و همکاری دادند اما بعد از پیروزی وی در انتخابات شمشیرها را برای نشان دادن ناکارامدی دولت جدید از رو بستند، چندان برای دولت یازدهمی ها دلچسب نبود.

یکی از رقبای اصلی حسن روحانی در انتخابات محمد باقر قالیباف بود. رقیبی که با شعار مدیریت جهادی به میدان آمد و پیش از انتخابات، عکسی که از وی با کت و شلوار گلی در زمان آب گرفتگی مترو و معابر شهری منشر شد که بسیاری آن را نشان از تلاش بی وقفه ی او در رفع مشکلات شهری دانستند و بسیاری نیز با آگاهی از قصد قالیباف برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری این عکس را تبلیغاتی خواندند.

در هر حال از همان روزها بود که با انتشار این عکس بحث مقایسه مدیریت و رفتار قالیباف نقل محافل سیاسی شد چرا که محمود احمدی نژاد هم با شعار من کت شلوار نمی پوشم به میدان رقابت سال 84 آمد و هر چند بعدها با وجود کاپشن معروفش، کت شلوار پوش شد، اما اهمیت ندادن به ظاهر و مادیات اولین وجه تشابه قالیباف با محمود احمدی نژاد اعلام شد و قالیباف که در آن روزها از ابتدایی ترین ساعات روز تا ساعات پایانی شب در دفتر کارش مشغول به کار بود، یاداور روزهایی بود که یاران احمدی نژاد از کار بی وقفه و بیماری او به دلیل کار زیاد می گفتند اما مردم ناراضی پشت درهای پاستور نامه به دست مانده بودند تا شاید دفتر ریاست جمهوری نیم نگاهی هم به آنها بیاندازد.

وضعیت در شهرداری تهران هم به همین صورت بود و شاید بتوان گفت هست چرا که مردمی که همواره در طبقات سازمان های مختلف شهرداری سرگردان هستند و با برخی کارمندان از زیر کار در رو مواجه می شوند ، بروکراسی اداری بی جهت آنها را به سطوح می آورد و از عملکرد شهرداری گله دارند ، مشکلاتشان با حضور صبح تا شبی قالیباف در ساختمان یهشت حل نمی شد که نمی شود!

از سوی دیگر محمدباقر قالیباف در تبلیغات انتخاباتی اش نشان داد، از نوع ادبیات احمدی نژادی نیز بی بهره نیست.هر چند جملات معروف محمود احمدی نژاد مانند «ممه را لولو برد»، « پاره شدن قطعنامه دان» و موارد متعدد دیگر از این دست جملات علی رغم محتوای نه چندان قابل اعتنایش، همیشه با استقبال خیره کننده رسانه ها مواجه بوده اما نگاهی به برخی جملات قالیباف در ایام انتخابات مانند خطابش به ولایتی، از جمله «شما دیپلماسی را در حد پروتکل پایین آوردید» یا «زمانی که شما با میتران قهوه می خوردید، ما در جبهه موشک های میراژش را می خوردیم» دقیقا دارای چنین ماهیتی بود تا نشان دهنده این امر باشد که شهردار تهران به خوبی می تواند شبیه محمود احمدی نژاد باشد.

اما از ایام انتخابات که بگذریم نوع رفتار سیاسی و مدیریت اقتصادی قالیباف هم بسیار به محمود احمدی نژاد شبیه است.

هر چند محمود احمدی نژاد در سال 84 با عنوان اصولگرا و در میدان اصولگرایی پا به میدان رقابت انتخاباتی گذاشت اما کم کم از اصولگرایان فاصله گرفت و هرگز خود را اصولگرا ندانست. مانند محمد باقر قالیباف که همواره اصولگرایی خود را تافته جدا بافته می داند و هر چند همواره در جرگه اصولگرایان به حساب می آید و در دوران شهردار بودنش با استفاده از رسانه های بی شمار خود به تخریب دولت ها از احمدی نژاد گرفته تا روحانی پرداخته اما هرگز در دایره اصولگرایی صرف نبوده است و تعاریف خود را از اصولگرایی دارد.

از سوی دیگر، خالی شدن بانک اراضی شهرداری تهران، بدهی های کلان شهرداری به پیمانکاران و صرف همه بودجه های شهرداری برای حقوق نیروی انسانی بیشماری که هر روز به استخدام شهرداری تهران در می آیند بدون توجه به هزینه ها و کارکردهای آنها، همه و همه یادآور مدیریت اقتصادی محمود احمدی نژاد است که با رفتنش ویرانه ای از اقتصاد کشور بر جای گذاشت.

ویرانه ای که حالا به نظر می رسد با رفتن قالیباف از ساختمان بهشت برای شهر تهران و مدیریت شهری بعدی نیز باقی بماند و معلوم نیست شهردار بعدی چگونه خواهد توانست اوضاع شهرداری پایتخت را سامان دهد.