روایت یک خبرنگار از رئیس معزول دادگستری تهران

عباس طهماسبی زاده، روزنامه نگار حوزه قضایی نوشت: هنوز از رفتن علیرضا آوایی ناراحت هستم. آوایی قاضی شریفی است که در طول این هشت سالی که خبرنگار حوزه قضایی بودم به مانند او کم دیدم. نباید یادمان برود قبل از اینکه صدای خیلی ها بلند شود، آوایی بود که در مورد کهریزک حرف زد. او و قائم مقامش اولین مقامات قضایی بودن که در مورد کهریزک موضع گیری کردند و در مقابل، دادستان وقت تهران که زیر مجموعه آوایی به شمار می رفت او را کذاب خواند و در نهایت درخشان نیا قائم مقام آوایی مجبور به انتشار نامه هایی شد که مربوط به سال های 86 و 87 در ارتباط با غیر استاندارد بودن بازداشتگاه کهریزک بود.

آوایی بارها سر پرونده های مهم که به قاضی فشار می آوردند تهدید به استعفا کرد و آنها کوتاه آمدند. نفوذ پذیر نبود و شاه بیت حرفهایش حفظ حقوق شهروندان بود و از قضات می خواست به ارباب رجوع احترام بگذارند و وقتی شکایتی از رفتار قاضی می دید یا می شنید حتما با قاضی مربوطه تماس می گرفت.

به جز خدایش از کسی ترسی نداشت و در کمال شجاعت حرف هایش را می زد و هرگاه هم موضوع بسیار حساس بود اصل ماجرا را تعریف اما انتشار آن را به اختیار خبرنگار می گذاشت.

بارها شخصا شاهد بودم سر پرونده های مهم مقامات دولت قبل یا پرونده مرتضوی و سایر اشخاص رده بالا با قضات مربوطه تماس می گرفت گوشی را در وضعیت بلندگو می گذاشت و با قاضی حرف می زد و اجازه می داد که خبرنگار از جزییات پرونده اگاه شود.