میلیون ها آسیب دیده روانی و ۳۰۰ روانپزشک: کسی به فکر پاکستان نیست!

شفقنا (پایگاه بین المللی های خبری شیعه) - آژانس خبری اینترپرس در گزارشی به قلم "اشفق یوسفزای" به وضعیت اسفناک شهروندان بی خانمان و آسیب دیدگان روانی پاکستان پرداخته است:

به گزارش شفقنا در نوشته اشفق یوسف زای آمده است: رضوان احمد هر شب خواب می بیند که پسرانش کشته می شوند. دکتر میان افتخار، روانپزشکی که به درمان او مشغول است میگوید: "وقتی از خواب بیدار می شود، شروع به گریه می کند. یادش می آید که آنها مرده اند و این کابوسی است که می دیده است."

احمد 51 ساله، یک سال پیش از این، قبل از آنکه این تراژدی رخ دهد، کارمند یک مدرسه در " باره خیبر ایجنسی" در مناطق قبایلی جنگ زده پاکستان بود. حسین، مدیر اجرایی "انجمن رفاهی ارتقای سلامت" به اینترپرس می گوید: "او در وطنش دو پسر خود را بر اثر خشونت از دست داد. سوگ او هر روز که می گذرد بیشتر می شود. او را دسامبر سال گذشته در حالی که در آخرین مرحله یک اختلال ذهنی بود به بیمارستان ما آوردند. حالا امید چندانی به بهبود او نیست. اگر زودتر آمده بود، می توانست درمان بشود."

"انجمن رفاهی ارتقای سلامت" مدیریت بیمارستان روانپزشکی افتخار با 40 تخت خواب را بر عهده دارد که در حومه ی پیشاور واقع است و به درمان بیماران روان پریشی یاری می رساند که از مناطق قبایلی فدرال می آیند.

بیش از دو میلیون نفر در نتیجه عملیات های جنگ طلبانه و نظامی مجبور به ترک خانه خود از "مناطق قبایلی فدرال" در مجاورت بخش شمالی استان "خیبر پختون خواه" در پاکستان شده اند. فقدان اقوام نزدیک، بی خانمانی، و شرایط فعلی زندگیشان منجر به اختلالات ذهنی گسترده شده است.

اما به خاطر کمبود روانپزشک و مشاور، و عدم آگاهی نسبت به بیماری های ذهنی و روانی، نسبت به اکثریت این بیماران بی توجهی می شود.

به گزارش شفقنا، حسین در گفتگو با اینترپرس می گوید: "بیماران اغلب خواب جنازه های سوخته ی نزدیکان و عزیزان خود را می بینند که بر اثر اصابت گلوله و موشک کشته شده اند. این افراد به درمان مستمر نیاز دارند. بعد از اتمام درمان، ما به بیماران مهارت های شغلی هم می آموزیم."

زنان و کودکان دشوارترین وضعیت در بین قربانیان را دارند. همسر "زیارت گل" که کشاورزی از "باجور ایجنسی" است، یکی از بیماران دیگر در این بیمارستان است. گل که 51 سال دارد می گوید: "پسر این زن وقتی بیرون از خانه مشغول بازی بود کشته شد. وقتی بدن غرقه به خون پسرش را دید، آسیب روانی او را از پای درآورد."

گل که خودش هم آنقدر ناخوش است که دیگر میلی به کار در زمین های پهناور کشاورزی اش ندارد، می گوید هم اکنون به کمک داروها نشانه هایی از بهبود در این زن دیده می شود.

درگیری بی پایان و اقدامات نظامی متعقاب آن علیه جنگ طلبان، تلفات سنگینی از خانواده های "منطقه قبایلی" گرفته است. گل می گوید: "فرزندان ما در میان خشونت بزرگ می شوند. حرفهایشان آنها درباره ارتش، طالبان، موشک باران، حملات هواپیماهای بدون سرنشین و خاموشی است."

پس از آنکه در اواخر سال 2001 دولت طالبان در افغانستان بر اثر حمله آمریکا ساقط شد، نظامیان فراوانی وارد مرز پاکستان شده و به "منطقه قبایلی فدرالی" پناهنده شدند. این منطقه که خود از هفت ناحیه تشکیل شده، مملو از نیروهای طالبان و القاعده است که در حال جنگ با نیروهای پاکستانی هستند.

به گزارش شفقنا به نقل از اینترپرس، طبق اعلام سازمان بهداشت جهانی، ده درصد از مردم پاکستان از مشکلات روانی رنج می برند. پاکستان در مجموع 300 روانپزشک دارد، یعنی یکی به ازای هر 80هزار بزرگسال.

"اجمل شاه" 10 ساله از ساکنان "خیبر ایجنسی" است که طبق اعلام "اداره ملی مدیریت بحران"، طی دو سال گذشته 76٫562 خانواده مجبور به ترک خانه خود در آن ناحیه شده اند. این پسر منظره ای از سه سال پیش را به یاد می آورد که برادرش بر اثر انفجار یک بمب اسباب بازی کشته شد.

اجمل شاه می گوید: "برادرم یک اسب پلاستیکی را از روی خاک برداشت و مشغول تماشایش بود که منفجر شد. گوشت تنش را دیدم که در هوا غوطه می خورد. نمی توانم از یاد ببرم."

طبق اعلام اداره بهداشت "خیبر پختون خواه"، در سال 2013، 82٫435 بیمار در بیمارستان های دولتی درمان شدند که حدود 60هزار نفر از آنها به دنبال درمان ناخوشی های روانی از "منطقه قبایلی" آمده بودند.

دکتر مرتضی علی از "محمد ایجنسی" در منطقه قبایلی به اینترپرس می گوید: "نسبت آسیب دیدگی زنان به مردان، 2 به 1 است. از آنجا که زنان به خاطر تابوهای اجتماعی در خانه می مانند و مردان می توانند برای تفریح بیرون بروند، زنان بیشتر از مردان در معرض آسیب اختلال استرس پسا روان-پریشی هستند." او می گوید که اکثر افراد بی خانمان مشکلات روانی دارند. فقر شدید ضربه سختی به آنها وارد آورده است.

دکتر سید محمد سلطان، رییس بخش روانپزشکی در بیمارستان آموزشی خیبر، می گوید که بیماران نیازمند مشاوره و روان درمانی هستند. او می گوید معالجات توان بخشی و شغلی پس از درمان هم برای جلوگیری از عودت بیماری مهم است. او می گوید: "استفاده از داروهای روان گردان رشد زیادی در منطقه قبایلی داشته است. بسیاری از افراد قربانی اختلالات ذهنی هستند که به خاطر آن از آرام بخش ها، داروهای مسکن و ضد افسردگی استفاده می کند."

بسیاری از ساکنان مناطق جنگ زده از بی خوابی شکایت می کنند. به گفته محمد سلطان "اکثر آنها از آینده ای شوم بیم دارند. آنها گرفتار پریشانی ای هستند که بر سلامتی شان تاثیرگذار است." او می گوید تا وقتی پایانی برای درگیری ها قابل تصور نیست، وضعیت فقط وخیم تر می شود.