.svg)
هر که مهمان خدا شود ، کم کم از خوردن و آشامیدن می افتد
پارسینه: شرط زنده ماندن غذا خوردن نیست. اصحاب کهف بیش از سیصد سال در غار خوابیدند و بدون خوردن غذا زنده ماندند.
یک وقت دیدي خدا خواست ما را هم بدون غذا نگاه دارد . در ماه رمضان خدا که مهمانی داد ، با گرسنگی از مهمان هایش پذیرایی کرد. اگر چیزي بهتر از آن بود ، با آن پذیرایی می کرد. هر که مهمان خدا شود ، کم کم از خوردن و آشامیدن می افتد؛ همه ي حواسش به او می رود و علم و محبت او را سیر و سیراب می کند. مؤمن با کرُه(اکراه) می خورد و می خوابد و می پوشد، یعنی رغبت به آنها ندارد.
حاج اسماعیل دولابی/ مصباح الهدی ص337
موقع افطار و سحر ولي انسان تصاوير ديگه اي مي بينه !
این چرندیات اززهدخالص است.درصورتی که خداماراأمتی وسط قرارداده.نه افراط نه تفریط.هیچ کاری ازراه جلال ومشروع برمومن جرم نیست.البته مابادیدحرص وولع به مهمانی میرویم امأاوکه میفهمد که درپس این حرص وآزچه عواقبی نهفته است یک ماه رابه پرهیزدعوت میکندنه اینکه راههای جلال راببنددوزهدپرورباشد.امأاین هم دلیل نمیشودکه باظلم کنندگان همسوشدودلیل زهدوتقوی بزرگان هم فرارازظلم ظالمان بوده نه اینکه اساسا زاهدنشینی حوب است.
با این حساب اکثریت ملت ایران مومن هستن چون نه میخورن نه میپوشن