استیضاح فرجی دانا؛تلاش اقلیت تندرو برای ادامه حیات یا یک دام؟

پارسينه_ آنانی که که طی 8 سال گذشته در سایه دولتی که به مثابه خودشان پرحاشیه و جنجالی بود روزهای آرام و خوشی را سپری می‌کردند اما حال که آن دولت و آن مرد رفته است و سایه امن او را بر سر خود نمی بینند، تک و تای زیادی را برای ماندگاری و ادامه حیات سیاسی شان آغاز کرده‌اند.

از همین روست که سنگر بهارستان را محفلی مناسب برای تدارک سازی علیه مخالفانشان از اصلاح طلبان تا همین هم طیفان اصولگرایشان و در یک سال اخیر دولت شیخ حسن روحانی دیده‌اند و هر روز آتش بیار یک معرکه می‌شوند.

یک روز کابینه پیشنهادی دولت جدید را به چالش می‌کشند و روزی دیگر وزرای راه یافته به کابینه را یکی بعد از دیگری به مجلس می کشند و کارت زرد به او هدیه می‌دهند یا تندترین نطق ها علیه دولت و وزرا را ایراد می کنند. همان‌هایی که ابایی ندارند هرجا منافعشان اقتضا کرد تریبون نمایندگی‌شان را در نقد مردان و پیران اصولگرا باز کنند و خود را اصولگراتر بدانند. آنانی که اصلاح گرایان چپ را در کنار آیت الله هاشمی و اخیر ناطق نوری بارها و بارها از روی همین صندلی ها به نقد و گاها به تخریب کشانده اند.

نوآمدگانی که8 سال گذشته از کنار رفتارهای پرحاشیه احمدی‌نژاد که تا پای خانه‌نشینی هم پیش رفته بود با سکوت می‌گذشتند، در یک سال عمر دولت روحانی دلواپس هم شده‌اند و مجالس دلواپسی شان هم به راه است. تلاش‌های سیاسی تخریبی و تندروانه آنها حتی صدای اعتدالگرایان اصولگرا را هم درآورده است. امری که بنا به گفته برخی تحلیلگران سیاسی چون امیرمحبیان تنها چاره آنها برای ماندگاری در سیاست است و تندروها راهي جز پيمودن مسير تندروي ندارند، چرا كه به زعم او اگر طيف‌هايي چون جبهه پايداري در یک نقطه بايستند به سرعت تجزيه خواهند شد.

استیضاح؛ جدیدترین بزنگاه سیاسی پایداری‌ها
استیضاح؛ اما فصل جدیدی از داستان وکیل‌الدوله‌های سابق در بهارستان است. فرجی دانای دولت روحانی در حالی فردا برای پاسخگویی به سوالات مطرح شده در طرح استیضاحش رودروی وکلای ملت قرار می گیرد که عمر وزارت او هنوز به یک سال نرسیده است. او در روز رای اعتمادش هم با مخالفان سرسختی از جنس پایداری روبرو بود که حضور او در ساختمان وزارت علوم را بر نمی تابیدند. انتقادات علیه او اما آنجا شدت گرفت که فرجی دانا بی توجه به هشدارهای سیاسی که به وی داده می شد دست به عزل و نصب برخی مسئولان وزارت علوم و روسای دانشگاه ها زد. اقدامی که در نتیجه آن تعدادی از هم طیفان سیاسی پایداری ها را از ساختار وزارت علوم دور کرد.

همین قسم اقدامات بود که در نهایت تریبون پایداری ها را در نقد وی باز کرد و در اولین گام از خط و نشان کشیدن های خود کارت زردی را به وی اعطا کردند. این اما پایان کار پایداری ها و فرجی دانای دولت نبود و در نهایت قرعه اولین استیضاح هم به نام او افتاد تا وزیر علوم بعد از 9 ماه بار دیگر در معرض رای بهارستان نشینان قرار گیرد.

استیضاح فرجی دانا اما در حالی فردا در صحن علنی مجلس مورد بررسی قرار می گیرد که بازی گردانان اصلی آن همین پایداری های منتقد و دلواپس دولت هستند. آنگونه که نزدیک به 28 امضای خورده شده پای طرح استیضاح وابستگی سیاسی شان به جبهه پایداری می رسد. گرچه لیدرها و شاخصین این جبهه چون روح الله حسینیان، رسایی و کوچک زاده حاضر به امضا کردن این طرح استیضاح نشدند اما در قالب نطق یا اخطار یا توزیع شب نامه علیه دولت همپای استیضاح کنندگان در حال حرکت هستند.

آزمونی سخت پیش روی پایداری ها
استیضاح فرجی دانا اما آزمونی سخت و دشوار برای پایداری ها خصوصا بهارستان نشینان آنها است. اقلیت تندرویی که در یک سال گذشته وزن کشی سیاسی خود با دولتی ها و حتی اصولگرایان اعتدالی مجلس را به زمین تخریب و سنگ اندازی علیه دولت کشانده بود تا با ردیف کردن کارت زردها، به مجلس کشاندن وزرا و حال عملیاتی کردن یک استیضاح قدرت تاثیرگذاری خود را به رخ رقبای سیاسی شان بکشند. امری که بنا به گفته کارشناسان و تحلیلگران سیاسی دامی بزرگ جلوی پای خود آنها پهن کرده است.

چه آنکه رای آوردن احتمالی فرجی دانا خصوصا در شرایطی که به نظر می رسد عقلای مجلس مخالف این استیضاح هستند و فراکسیون رهروان مجلس به عنوان فراکسیون اکثریتی تلاش پشت پرده خود را به نفع فرجی دانا آغاز کرده است، بی شک جایگاه سیاسی این جبهه را به شدت تحت الشعاع قرار خواهد داد.

پایداری ها که در یک سال گذشته تلاش زیادی داشتند فضای دو قطبی را در مجلس طرح و خود را یکی از قطب های تاثیرگذار مجلس عنوان کنند حال با طرح زودهنگام یک استیضاح علیه دولت خود را در معرض گوشه نشینی در بهارستان هم قرار داده اند.

آزمون آنجا دشوارتر می شود که وزیر علوم در روز استیضاح خود از ترییون علنی مجلس به افشاگری درباره بورسیه های غیرقانونی دولت سابق کند که براساس اخبار منتشر شده نام برخی از همین پایداری ها و حامیان آنها در آن به چشم می خورد.

بنا به گفته برخی تحلیلگران سیاسی حتی رای آوردن استیضاح فرجی دانا باز هم نفعی برای این طیف سیاسی نخواهد داشت و برنده ماجرا حسن روحانی و دولتش خواهد بود و اینگونه سخنان روحانی در خصوص برخی تلاش ها و شکل گیری اتاق های فکر و عملیات تخریبی علیه دولت به مردم در عمل اثبات خواهد شد و مردم مشاهده خواهند که دولت در آستانه یک سالگی خود وزیری که دیرتر از دیگران به دولت پیوسته بود و فضایی آرام را بر دانشگاه ها حاکم کرده بود توسط تندروها از قطار دولت پیاده می شود.

هزینه هایی که بی شک باعث شده است لیدرهای اقلیت تندروی مجلس حاضر نشوند امضایشان را پای اولین طرح استیضاح دولت روحانی ثبت کنند.

پایداری ها رانده شده از اصولگرایان، دست به دامان احمدی نژاد!
اما این تنها حال و روز پایداری ها در سیاسی ترین ساختمان بهارستان است، پایداریچی های سیاست ایران بیرون از مجلس هم حال و روز خوشی ندارند و شاید بهترین تعبیر از وضعیت فعلی آنان را امیر محبیان تئوری پرداز اصولگرا مطرح کرد که گفت پایداری ها بعد از انتخابات 92 همچون مرغ بال و پرکنده شده اند. تک روی در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم، معرفی کاندیدایی مستقل و در نهایت شکست آنها بیش از همه دلخوری بزرگان و سنتی های اصولگرا را سبب شد که یک دلیل ناکامی اصولگرایان در انتخابات را نتیجه رفتارهای این تشکل سیاسی دانستند. آنگونه که آیت الله محمد یزدی به فاصله ای کوتاه از انتخابات، صراحتا آیت الله مصباح پدر معنوی این جبهه را خطاب قرار داد و از رفتارهای تک روانه او در انتخابات گله کرد.

پایداری ها بعد از انتخابات، هر روز یک استراتژی را دستور کار خود قرار می‌دهند و تک تای زیادی برای حذف نشدن از دایره سیاست ورزی دارند. آنچنان که یک روز دم از وحدت بین اصولگرایان می زنند و تلاش می کنند به جلسات وحدت گرایانه اصولگرایان نفوذ کنند تا شاید در روزهایی که فضای دولت اعتدالی بیش از همه برای آنها دشوار آمده است در سایه اصولگرایان طی حیات کنند.

اصولگرایان اما آنقدر در چندسال اخیر از پایداری ها و مشی پایداریچی‌ها آسیب دیده اند که حال این روزها نخواهند روی خوش به آنها نشان دهند. شاید همین دست رد اصولگرایان به سینه پایداری ها باشد که باز هم آنها را به سوی مردی کشانده است که همو عامل ظهور و بروزشان در عالم سیاست شده بود.

محمود احمدی نژادی که چراغ خاموش و در سکوت زمینه های بازگشتش به قدرت را فراهم می کند بی تمایل نیست که بار دیگر وکیل الدوله های گذشته را دور خود جمع کند تا علاوه بر فشار آوردن و تنگ تر کردن فضا برای دولت فعلی، از طریق همان ها ابتدا مسیر ورود به بهارستان و سپس پاستور را هموار سازد.

امری که برخی سیاسیون آن را بازی کردن احمدی نژاد با پایداری ها می دانند و معتقند که رییس دولت سابق از پایداری ها برای بازگشت به قدرت بهره خواهد گرفت و اگر این بازگشت به سرانجام برسد آنها را در نتیجه کارش دخیل نخواهد کرد.

گویی در وانفسایی که احمدی نژاد خود را در میانه جریانات سیاسی تک و تنها دیده است و پایداری ها هم رانده شده از اصولگرایان شده اند قرار است لنگرگاه هم شوند تا شاید راهی برای ماندگاری خود در سیاست ایران و شاید بازگشت به دوران خوش قدرت پیدا کنند.