یادداشت یک طنرنویس درباره نتیجه سیاست های سرافراز در صداوسیما
پارسینه: تغییرات دوران جدید ریاست آقای سرافراز بر صداوسیما کمکم دارد آشکار میشود؛
۱. از یک سو برنامههایی با رویکرد شادیآفرینی و طنز بیخطر و بیانتقاد به سیاست و جامعه، مثل «خندوانه» و «قندپهلو» دارند با موفقیت بال و پر میگیرند. سالها به این فکر میکردم که اگر صداوسیما شبکهای برای طنز و شادی در صدا یا سیما راه بیاندازد، با این همه ایام عزا چه خواهد کرد... اما با همهی عقیم بودنهای بسیاری از برنامههای شبکهی صبا در رادیو و نسیم در تلویزیون، خندوانه دارد یکتنه بار همه را انصافا خوب به دوش میکشد. جای موسیقی و شادی آنقدر در رسانههای ما خالیست که خندوانه اگر ضعیف هم بود، یکهتاز بود. شادی و سرگرمی حق جامعه است و ارزشگذاری خنده، چندان معنا ندارد.
۲. از سوی دیگر، این رویکرد یعنی تحقق آرمان همیشگی مدیران صداوسیما؛ طنز انتقادی در رادیو و تلویزیون کمکم دارد محو میشود؛ معاونت سیاسی که خودش اصلیترین منتقد (و بیشتر!) در برابر برنامههای طنزآمیز بود، مدلهایی از «صرفا جهت اطلاع» و «حساس نشو» را در بخشهای خبری رواج میدهد؛ مدلهایی که آفت صراحت و هجو و بینمک بودن تعریف ذاتیشان است و نهایتا با مونتاژ دیالوگی طنزآمیز از یک سریال کمیک، اوج خلاقیتشان را به رخ مخاطب میکشند.
۳. شاید حمایت از دولت مهمترین استدلال سازمان صداوسیما در این رویکرد تازه باشد؛ اما دو اتفاق مهم ثمرهی این رویکرد خواهد بود؛ اتفاق اول این که نسلی از طنز رادیو-تلویزیونی که در رادیو جوان و بعد تلویزیون با انتقاد به راه افتاد و مخاطبانی که آن را حرف و زبانشان میپنداشتند، پایش میایستادند... این نسل دارد منقرض میشود. اتفاق دوم این است که فضای خالی انتقاد را رسانههای رقیب پر خواهند کرد؛ اینترنت و شبکههای ماهوارهای.
آیا صداوسیما ترجیح خواهد داد در میدانهای مین قبلاخنثیشده ادامهی مسیر بدهد؟
جلال سمیعی/طنز پرداز
ارسال نظر