موتور سياسي قاليباف ناهماهنگ كار مي كند

قاليباف شخصا خود را وارد حزب و تشکيلات سياسي مشخص نکرده وخود را اصولگرا و مدير جهادي ميداند. اما او حزبي سياسي تاسيس كرده و كانديداي دو دوره انتخابات رياست جمهوري بوده است.بررسي ناكاميهاي قاليباف در دو انتخابات رياست جمهوري و كارنامه سياسي تيمش در انتخابات مجلس و شوراي شهر نشان مي دهد روياي او و هوادارانش كه كسب راي بالا از اجراي پروژه هاي عمراني در تهران بود نقش برآب شد. در هر دو دوره اي كه تيم قاليباف در انتخابات شوراي شهر تهران حضور داشتند نتيجه اش راي شكننده اي براي شهردار شدن او بود.بار اول رسول خادم و بار دوم محسن هاشمي. در انتخابات مجلس نيز دو نماينده اصلي قاليباف در تهران يعني رودكي و خاني با همه تبليغات و تلاش هاي گسترده جايي در سهم 30 نفره نمايندگان تهران نداشتند.رفتار سياسي قاليباف و مجموعه همراهش به گونه اي بوده كه به نظر مي رسد به جاي تشكيلاتي سياسي و منسجم ،محفلي بنيان گذاشته شده تا جمعي از دوستان و همشهريان سردار مشق سياست كنند .براي همين است كه قاليباف با همه خدماتش به تهراني ها هيچ تصوير روشني از مشي سياسي اش بر جاي نيست نه در جمع اصولگرايان پايگاه محكمي دارد و نه در جمع اصلاح طلبان خودي خوانده مي شود.اين رفتار مشوش و پر از تناقض باعث شده مجموعه قاليباف از کارويژه‌ها و کارکردهاي يک حزب حرفه‌اي در عالم سياست فاصله‌اي چشمگير داشته باشد. قاليباف در انتخابات سال 92 به‌دليل همين تشويش از شعار دولت اجتماعي فاصله بسيار گرفت.برخی از نزدیکان قاليباف بر این باورند که وی در آن برهه زماني با وجود پتانسيل کافي و وافي در روزهاي آخر رقابت‌هاي انتخاباتي پايگاه راي خود را در حوزه عمومي از دست داد. آنقدر از اين شاخه به آن شاخه پريد و آنچنان اسير تناقضات دروني در مجموعه پيراموني‌اش شد که هوادارانش را از دست داد. استراتژي قاليباف، به‌دست آوردن آراي همه طبقات اجتماعي و سياسي بود. تمايل داشت به هر طبقه‌اي چنگي بزند و براي خود رايي بياورد.

شعار دولت اجتماعي را سر داد تا دل طبقه متوسط شهري را به دست آورد و همزمان هم مواضعي در پيش گرفت که دل انقلابيون را بربايد، اما اين استراتژي ابتر بود و فاقد کارآمدي براي حداکثرسازي سبد راي شهردار تهران.

بازيگر حرفه‌اي در عالم سياست هيچ گاه نمي‌تواند خود را بر فراز همه گروه‌ها و احزاب سياسي و اجتماعي قرار دهد و با سياست يکسان‌انگاشتن همه به پيروزي نهايي دست يابد. سياست‌ورز بايد طبقه يا طبقات مشخصي از اجتماع را مورد خطاب قرار دهد و با ايدئولوژي روشن و شفاف موافقاني براي خود دست و پا کند.اما آن زمان که اجتماعي از هواداران شکل گرفت، در بطن و متن خود مخالفاني را نيز مي‌پروراند، اما قاليباف از دشمن‌سازي مي‌هراسيد و تمايل داشت اکثريت طبقات اجتماعي را دوست و همراه خود کند؛ امري که در امر واقع محال است.تنها کشاکش و کشمکش از درون اين مجموعه برمي‌خواست و نه صداي واحد و يکپارچه از اردوگاه محمدباقر قاليباف. اما اين ناکامي در سياست‌ورزي درس عبرتي نه براي قاليباف شد و نه حتي چهره‌هاي امين و نزديک به او. محفل قاليباف در دوران انتخابات 92 ترکيبي از خودي‌ها و غيرخودي‌ها بود. خودي‌ها جماعتي بودند که از دوران دفاع مقدس قاليباف را همراهي مي‌کردند و البته مجموعه ديگري از جوانان تحصيلکرده که در دوران حضور سياسي قاليباف از ذيل به صدر رسيده بودند. اما غيرخودي‌ها به دليل ماهيت محفلي و نه حزبي مجموعه مدير پايتخت بر شاخه نشسته بودند و بن مي‌بريدند. اين ترکيب ناميمون و نامتجانس نه‌تنها پس از شکست در انتخابات 92 همگون نشد، بلکه حتي از هم‌گسسته‌تر هم شد .تا جايي كه رفتار هاي متضاد جريان سياسي شهردار تهران باعث جدايي بسياري از همراهان قديمي اش شد.رسانه‌هاي مجازي و مکتوب قاليباف نه به غيرخودي‌ها که به رقباي او واگذار شد. مجموعه قاليباف كه تا پيش از انتخابات نقش مهمي در جنگ رسانه اي با پايداري و تيم جليلي داشت يکي پس از ديگري سايت‌هاي سياسي اش را به آنان واگذار كرد.مفتاح، رئيس تيم رسانه‌اي سعيد جليلي، بر هد سايتهاي سياسي قاليباف نشست. .مهدي از اعضاي جمعيت ايثارگران به همشهري آمدند و همشهري محله نيز به دست محسن مهدويان از چهره‌هاي نزديک به احمد توکلي افتاد. گيل‌آبادي و خَلَفي از ستاد انتخاباتي محسن رضايي به روابط عمومي شهرداري تهران آمدند تا ساز ناكوكي براي جريان رسانه اي قاليباف نواخته شود . از يك سو سايت هاي شهرداري بر طبل دوري از پايداري بكوبند و از سوي ديگر سايت هاي سياسي سردار هم جهت با وطن امروز و پايداري رفتار كنند.

اين تضاد رفتارها باعث شده تا سردرگمي بيشتري در رفتار رسانه هاي گروهي با رسانه هاي شهردار جلوه كند. اگرچه برخوردهاي مديريت شهري با دولت محمود احمدي نژاد تنها از روزنامه ايران و چند سايت وابسته به جبهه پايداري ساماندهي مي شد اما امروز برخی افراد بدون آنکه اصول اولیه انتقاد را بدانند دست به تخریب قالیباف می زنند. در حالی که "تدبیر و امید" معتقد است، بر مدیریت، تیم رسانه ای و همکاران قالیباف به اندازه کافی نقد فنی و عملکردی وارد هست که نیازی نباشند به "خبرسازی" و "حاشیه سازی"هایی پرداخت که هیچ دردی از مردم تهران دوا نمی کند.

قطعا هیچ فرد سلیمی با حمله به حریم شخصی افراد موافق نیست. اگر انتقادی به سبک مدیریت یک فرد وارد است، چه کار به زندگی شخصی او و اینکه فرزندش در فلان دانشگاه درس می خواند یا با بهمان هنرپیشه سینما و بازیکن مطرح عکس یادگاری دارد و به فلان کشور اروپایی سفر کرده است؟!

تدبیر و امید این سبک انتقادی برخی رسانه های اصولگرا را که عادت دارند از حریم شخصی افراد عبور کنند قطعا نمی پسندد و می گوید انتقاد صرفا باید "دفتر کار" فلان مدیر باشد نه "حیاط منزلش"!

اما نکته قابل تامل درباره قالیباف آنجاست که او گویا دوست دارد "دل همه را به دست آورد". رفتارهای دوگانه او باعث شده تا "از اینجا مانده و از آنجا رانده شود"

جدا شدن چهره هاي شاخص تيم قاليباف مانند محمد هادي ايازي مرد پشت پرده حوزه سياسي، خروج مرتضي طلايي مهمترين حامي قاليباف در شورا و سرليست قاليباف در انتخابات شوراها از حزب پيشرفت و عدالت، مواضع سخت عليرضا دبير مرد سينه چاك قاليباف عليه او و موضوعات مالي شهرداري، كنار گذاشته شدن رسول بابايي تئوريسين سياسي قاليباف و ... شرايط را سخت تر از گذشته كرده و گويي تیم رسانه ای همراه قالیباف دقیقا به دنبال همین موارد است که انگار تا بحال هم موفق بوده است!

مثلا در نمايشگاه مطبوعات امسال غرفه رسانه هاي شهرداري بجاي پوشش مناسب و هدف دار حضور مديران شهري و اعضاي شورا و ايجاد فرصت براي همگرا نشان دادن اين تيم، فراهم كردن فرصت براي پاسخ گويي به رسانه هادست به ابتکاري عجيب زدند و براي برخي از بازيگران و شهرداران مناطق روايت حضور انها در غرفه مرکز ارتباطات را از درب خانه تا نمايشگاه بتصوير کشيدند.

به نظر مي رسد تيم شهردار تهران كه فعاليت حزب سياسي اش را براي حضور در انتخابات مجلس افزايش داده بايد فكري اساسي براي فضاي سياسي و رسانه اي خويش كند و ميان خودي و غير خودي اش تعريف روشني دهد و الا همانند گذشته حضوري زينت المجالس در مهماني سياست ايران خواهد داشت.

و اما نکته ای که در پایان به شهردار فعلی تهران گوشزد می شود این است که "سردار معزز، تکلیف خود را روشن کنید، اعتدال به معنای با دست پیش کشیدن و با پا پس زدن نیست. اعتدال باید در شیوه مدیریتی تعریف شود نه در دو رویی و با همه بودن و با هیچ کس نبودن!

سایت تدبیر و امید