.svg)
رابطه ما با مصر چگونه باشد؟
پارسینه: حمید‌رضا آصفی
جمهوری اسلامی ایران در میان مردم مصر، مقبولیت بسیار بالایی دارد؛ اما متأسفانه ما می‌بینیم که هم آمریکا، هم رژیم صهیونیستی و هم برخی از کشورهای عرب مرتجع منطقه، دولت مرسی را در فشار می‌گذارند تا روابطش با جمهوری اسلامی را آنچنان که باید و شاید به جلو نبرد.
بنابراین، گمان می‌کنم در دیپلماسی خود در موضوع مصر باید چند نکته را لحاظ کنیم:
نخست اینکه باید در نگرش خود به مصر همه زوایا را مورد توجه قرار دهیم و به هر اظهارنظر و اقدامی که در مصر از سوی گروه‌های گوناگون انجام می‌شود، واکنش شتاب‌زده نداشته باشیم.
باید پیچیدگی‌های مصر را در نظر بگیریم و این برداشت نادرست را نداشته نباشیم که رابطه با مصر به سرعت شکل می‌گیرد. با توجه به اینکه در مصر نهادهای گوناگونی در روند روابط خارجی حضور و نقش دارند، علاوه بر دستگاه سیاست خارجی مصر، دستگاه‌های امنیتی و اطلاعاتی مصر در این موضوع مهم هستند. بر همین اساس بود که موضوع برقراری روابط با مصر در زمان مبارک جلو نمی‌رفت، چون درواقع کلید رابطه در دست نیروهای امنیتی و اطلاعاتی بود. به باور من، این ساختار‌ها هنوز در مصر کاملا از هم نپاشیده و در مصر جدید نیز هست.
بنابراین، ما در جمهوری اسلامی ایران باید دقیق‌تر مسائل مصر را دنبال کنیم و ارزیابی‌ها نباید شتاب‌زدگی را در خود جلوه‌گر سازد. نکته دیگری که در موضوع مصر باید مورد توجه قرار گیرد، این که ایران رابطه با مصر را چندان از منظر تبلیغات و رسانه‌ها نباید جلو ببرد.
لازمه پیشبرد روابط ما با مصر، همچون برخی کشورهای دیگر، فعال کردن نوعی دیپلماسی بسیار ظریف و غیرعلنی است. اگر به این نکات توجه داشته باشیم، قطعا روابط ما با مصر خوب به جلو می‌رود. خود مصری‌ها هم می‌دانند که داشتن رابطه خوب و مستحکم با جمهوری اسلامی به سود آنهاست. این روابط می‌تواند آن‌ها را در برابر مطامع رژیم صهیونیستی و آمریکایی‌ها حفظ کند.
جمهوری اسلامی همیشه گفته است که به برقراری روابط با مصری‌ها علاقه دارد، اما به دلیل برخی مسائل از جمله قرارداد کمپ دیوید روابط ما تیره شد. هرچند بعدا نیز مشخص شد که کار ایران درست بوده، جدا از این موضوعات ما به لحاظ فرهنگی و ابعاد دینی، مذهبی وسیاسی، اشتراکات بسیاری با هم داریم. از نظر ما در جمهوری اسلامی مانعی نیست.
ممکن است که در مصر موانعی باشد که آن هم بیشتر بیرونی است. در حقیقت، رژیم صهیونیستی، دولت آمریکا و برخی کشورهای غربی و برخی کشورهای عرب مرتجع منطقه، روابط ایران با مصر را به نفع خود نمی‌دانند و به همین دلیل، از کانال‌های گوناگون فشار می‌آورند تا مانع آن شوند؛ یعنی گمان می‌کنند با تحقق این موضوع از اهمیتی که آن‌ها دارند کاسته می‌شود و احتمالا یک فضای دیگری پدید می‌آید. مجموعه این‌ها باعث می‌شود که بیداری اسلامی به دیگر کشورهای منطقه نیز سرایت کند.
برخی کشورهای عرب منطقه خلیج‌فارس درصدد ایجاد شکاف و دودستگی در منطقه هستند. موضوع خلیج‌فارس می‌تواند بهانه‌ای برای آن‌ها باشد. البته در این موضوع نیز من فکر می‌کنم اگر دولتمردان مصر دقیقا بررسی کنند، به این نکته می‌رسند که داشتن روابط با ایران در راستای منافع بلندمدت آنهاست و از دست دادن ایران به هیچ‌وجه قابل گذشت نیست.
منبع: آرمان
بنابراین، گمان می‌کنم در دیپلماسی خود در موضوع مصر باید چند نکته را لحاظ کنیم:
نخست اینکه باید در نگرش خود به مصر همه زوایا را مورد توجه قرار دهیم و به هر اظهارنظر و اقدامی که در مصر از سوی گروه‌های گوناگون انجام می‌شود، واکنش شتاب‌زده نداشته باشیم.
باید پیچیدگی‌های مصر را در نظر بگیریم و این برداشت نادرست را نداشته نباشیم که رابطه با مصر به سرعت شکل می‌گیرد. با توجه به اینکه در مصر نهادهای گوناگونی در روند روابط خارجی حضور و نقش دارند، علاوه بر دستگاه سیاست خارجی مصر، دستگاه‌های امنیتی و اطلاعاتی مصر در این موضوع مهم هستند. بر همین اساس بود که موضوع برقراری روابط با مصر در زمان مبارک جلو نمی‌رفت، چون درواقع کلید رابطه در دست نیروهای امنیتی و اطلاعاتی بود. به باور من، این ساختار‌ها هنوز در مصر کاملا از هم نپاشیده و در مصر جدید نیز هست.
بنابراین، ما در جمهوری اسلامی ایران باید دقیق‌تر مسائل مصر را دنبال کنیم و ارزیابی‌ها نباید شتاب‌زدگی را در خود جلوه‌گر سازد. نکته دیگری که در موضوع مصر باید مورد توجه قرار گیرد، این که ایران رابطه با مصر را چندان از منظر تبلیغات و رسانه‌ها نباید جلو ببرد.
لازمه پیشبرد روابط ما با مصر، همچون برخی کشورهای دیگر، فعال کردن نوعی دیپلماسی بسیار ظریف و غیرعلنی است. اگر به این نکات توجه داشته باشیم، قطعا روابط ما با مصر خوب به جلو می‌رود. خود مصری‌ها هم می‌دانند که داشتن رابطه خوب و مستحکم با جمهوری اسلامی به سود آنهاست. این روابط می‌تواند آن‌ها را در برابر مطامع رژیم صهیونیستی و آمریکایی‌ها حفظ کند.
جمهوری اسلامی همیشه گفته است که به برقراری روابط با مصری‌ها علاقه دارد، اما به دلیل برخی مسائل از جمله قرارداد کمپ دیوید روابط ما تیره شد. هرچند بعدا نیز مشخص شد که کار ایران درست بوده، جدا از این موضوعات ما به لحاظ فرهنگی و ابعاد دینی، مذهبی وسیاسی، اشتراکات بسیاری با هم داریم. از نظر ما در جمهوری اسلامی مانعی نیست.
ممکن است که در مصر موانعی باشد که آن هم بیشتر بیرونی است. در حقیقت، رژیم صهیونیستی، دولت آمریکا و برخی کشورهای غربی و برخی کشورهای عرب مرتجع منطقه، روابط ایران با مصر را به نفع خود نمی‌دانند و به همین دلیل، از کانال‌های گوناگون فشار می‌آورند تا مانع آن شوند؛ یعنی گمان می‌کنند با تحقق این موضوع از اهمیتی که آن‌ها دارند کاسته می‌شود و احتمالا یک فضای دیگری پدید می‌آید. مجموعه این‌ها باعث می‌شود که بیداری اسلامی به دیگر کشورهای منطقه نیز سرایت کند.
برخی کشورهای عرب منطقه خلیج‌فارس درصدد ایجاد شکاف و دودستگی در منطقه هستند. موضوع خلیج‌فارس می‌تواند بهانه‌ای برای آن‌ها باشد. البته در این موضوع نیز من فکر می‌کنم اگر دولتمردان مصر دقیقا بررسی کنند، به این نکته می‌رسند که داشتن روابط با ایران در راستای منافع بلندمدت آنهاست و از دست دادن ایران به هیچ‌وجه قابل گذشت نیست.
منبع: آرمان
جمهوری اسلامی ایران در میان مردم مصر، مقبولیت بسیار بالایی دارد؛ اما متأسفانه ما می‌بینیم که هم آمریکا، هم رژیم صهیونیستی و هم برخی از کشورهای عرب مرتجع منطقه، دولت مرسی را در فشار می‌گذارند تا روابطش با جمهوری اسلامی را آنچنان که باید و شاید به جلو نبرد.
بنابراین، گمان می‌کنم در دیپلماسی خود در موضوع مصر باید چند نکته را لحاظ کنیم:
نخست اینکه باید در نگرش خود به مصر همه زوایا را مورد توجه قرار دهیم و به هر اظهارنظر و اقدامی که در مصر از سوی گروه‌های گوناگون انجام می‌شود، واکنش شتاب‌زده نداشته باشیم.
باید پیچیدگی‌های مصر را در نظر بگیریم و این برداشت نادرست را نداشته نباشیم که رابطه با مصر به سرعت شکل می‌گیرد. با توجه به اینکه در مصر نهادهای گوناگونی در روند روابط خارجی حضور و نقش دارند، علاوه بر دستگاه سیاست خارجی مصر، دستگاه‌های امنیتی و اطلاعاتی مصر در این موضوع مهم هستند. بر همین اساس بود که موضوع برقراری روابط با مصر در زمان مبارک جلو نمی‌رفت، چون درواقع کلید رابطه در دست نیروهای امنیتی و اطلاعاتی بود. به باور من، این ساختار‌ها هنوز در مصر کاملا از هم نپاشیده و در مصر جدید نیز هست.
بنابراین، ما در جمهوری اسلامی ایران باید دقیق‌تر مسائل مصر را دنبال کنیم و ارزیابی‌ها نباید شتاب‌زدگی را در خود جلوه‌گر سازد. نکته دیگری که در موضوع مصر باید مورد توجه قرار گیرد، این که ایران رابطه با مصر را چندان از منظر تبلیغات و رسانه‌ها نباید جلو ببرد.
لازمه پیشبرد روابط ما با مصر، همچون برخی کشورهای دیگر، فعال کردن نوعی دیپلماسی بسیار ظریف و غیرعلنی است. اگر به این نکات توجه داشته باشیم، قطعا روابط ما با مصر خوب به جلو می‌رود. خود مصری‌ها هم می‌دانند که داشتن رابطه خوب و مستحکم با جمهوری اسلامی به سود آنهاست. این روابط می‌تواند آن‌ها را در برابر مطامع رژیم صهیونیستی و آمریکایی‌ها حفظ کند.
جمهوری اسلامی همیشه گفته است که به برقراری روابط با مصری‌ها علاقه دارد، اما به دلیل برخی مسائل از جمله قرارداد کمپ دیوید روابط ما تیره شد. هرچند بعدا نیز مشخص شد که کار ایران درست بوده، جدا از این موضوعات ما به لحاظ فرهنگی و ابعاد دینی، مذهبی وسیاسی، اشتراکات بسیاری با هم داریم. از نظر ما در جمهوری اسلامی مانعی نیست.
ممکن است که در مصر موانعی باشد که آن هم بیشتر بیرونی است. در حقیقت، رژیم صهیونیستی، دولت آمریکا و برخی کشورهای غربی و برخی کشورهای عرب مرتجع منطقه، روابط ایران با مصر را به نفع خود نمی‌دانند و به همین دلیل، از کانال‌های گوناگون فشار می‌آورند تا مانع آن شوند؛ یعنی گمان می‌کنند با تحقق این موضوع از اهمیتی که آن‌ها دارند کاسته می‌شود و احتمالا یک فضای دیگری پدید می‌آید. مجموعه این‌ها باعث می‌شود که بیداری اسلامی به دیگر کشورهای منطقه نیز سرایت کند.
برخی کشورهای عرب منطقه خلیج‌فارس درصدد ایجاد شکاف و دودستگی در منطقه هستند. موضوع خلیج‌فارس می‌تواند بهانه‌ای برای آن‌ها باشد. البته در این موضوع نیز من فکر می‌کنم اگر دولتمردان مصر دقیقا بررسی کنند، به این نکته می‌رسند که داشتن روابط با ایران در راستای منافع بلندمدت آنهاست و از دست دادن ایران به هیچ‌وجه قابل گذشت نیست.
منبع: آرمان
بنابراین، گمان می‌کنم در دیپلماسی خود در موضوع مصر باید چند نکته را لحاظ کنیم:
نخست اینکه باید در نگرش خود به مصر همه زوایا را مورد توجه قرار دهیم و به هر اظهارنظر و اقدامی که در مصر از سوی گروه‌های گوناگون انجام می‌شود، واکنش شتاب‌زده نداشته باشیم.
باید پیچیدگی‌های مصر را در نظر بگیریم و این برداشت نادرست را نداشته نباشیم که رابطه با مصر به سرعت شکل می‌گیرد. با توجه به اینکه در مصر نهادهای گوناگونی در روند روابط خارجی حضور و نقش دارند، علاوه بر دستگاه سیاست خارجی مصر، دستگاه‌های امنیتی و اطلاعاتی مصر در این موضوع مهم هستند. بر همین اساس بود که موضوع برقراری روابط با مصر در زمان مبارک جلو نمی‌رفت، چون درواقع کلید رابطه در دست نیروهای امنیتی و اطلاعاتی بود. به باور من، این ساختار‌ها هنوز در مصر کاملا از هم نپاشیده و در مصر جدید نیز هست.
بنابراین، ما در جمهوری اسلامی ایران باید دقیق‌تر مسائل مصر را دنبال کنیم و ارزیابی‌ها نباید شتاب‌زدگی را در خود جلوه‌گر سازد. نکته دیگری که در موضوع مصر باید مورد توجه قرار گیرد، این که ایران رابطه با مصر را چندان از منظر تبلیغات و رسانه‌ها نباید جلو ببرد.
لازمه پیشبرد روابط ما با مصر، همچون برخی کشورهای دیگر، فعال کردن نوعی دیپلماسی بسیار ظریف و غیرعلنی است. اگر به این نکات توجه داشته باشیم، قطعا روابط ما با مصر خوب به جلو می‌رود. خود مصری‌ها هم می‌دانند که داشتن رابطه خوب و مستحکم با جمهوری اسلامی به سود آنهاست. این روابط می‌تواند آن‌ها را در برابر مطامع رژیم صهیونیستی و آمریکایی‌ها حفظ کند.
جمهوری اسلامی همیشه گفته است که به برقراری روابط با مصری‌ها علاقه دارد، اما به دلیل برخی مسائل از جمله قرارداد کمپ دیوید روابط ما تیره شد. هرچند بعدا نیز مشخص شد که کار ایران درست بوده، جدا از این موضوعات ما به لحاظ فرهنگی و ابعاد دینی، مذهبی وسیاسی، اشتراکات بسیاری با هم داریم. از نظر ما در جمهوری اسلامی مانعی نیست.
ممکن است که در مصر موانعی باشد که آن هم بیشتر بیرونی است. در حقیقت، رژیم صهیونیستی، دولت آمریکا و برخی کشورهای غربی و برخی کشورهای عرب مرتجع منطقه، روابط ایران با مصر را به نفع خود نمی‌دانند و به همین دلیل، از کانال‌های گوناگون فشار می‌آورند تا مانع آن شوند؛ یعنی گمان می‌کنند با تحقق این موضوع از اهمیتی که آن‌ها دارند کاسته می‌شود و احتمالا یک فضای دیگری پدید می‌آید. مجموعه این‌ها باعث می‌شود که بیداری اسلامی به دیگر کشورهای منطقه نیز سرایت کند.
برخی کشورهای عرب منطقه خلیج‌فارس درصدد ایجاد شکاف و دودستگی در منطقه هستند. موضوع خلیج‌فارس می‌تواند بهانه‌ای برای آن‌ها باشد. البته در این موضوع نیز من فکر می‌کنم اگر دولتمردان مصر دقیقا بررسی کنند، به این نکته می‌رسند که داشتن روابط با ایران در راستای منافع بلندمدت آنهاست و از دست دادن ایران به هیچ‌وجه قابل گذشت نیست.
منبع: آرمان
ارسال نظر