ریاست جمهوری پنج سال عمر انسان را کوتاه می کند!

پژوهش جدید دانشمندان دانشگاه کلمبیا مدعی شده که برنده شدن در رقابت جایزه امی با ارائه فرصتهای بهتر به بازیگران برای ارتقای شغل خود، سه سال به زندگی آنها می‌افزاید.

این در حالی است که بر اساس این پژوهش، تنش‌های ناشی از رئیس‌جمهور بودن باعث کاهش عمر سیاستمداران تا پنج سال خواهد شد.

دانشمندان با بررسی زندگی برندگان و بازندگان جایزه امی به مشاهده ارتباط میان موفقیت با مرگ‌ومیر پرداختند.

پژوهشها پیش از این موقعیت اقتصادی و اجتماعی بالا را با سلامت بهتر مرتبط می‌دانستند اما آنچه در این میان نامشخص باقی مانده این است که آیا این امر با دسترسی به منابع مرتبط بوده یا درخشش موقعیت اجتماعی بالاتر از دیگران نقش مهمتری ایفا می‌کند.

محققان مورد دوم را بدون مزیت دانسته‌اند. آنها مشاهیر تالار بیس‌بال، برندگان جایزه امی و روسای جمهور و نخست‌وزیران پیشین را بررسی کرده و هر کدام را با نامزدهای بازنده در همان رقابت یا انتخابات مقایسه کردند.

این پژوهشگران در بررسی‌های خود این تاثیرات برنده در برابر بازنده را در سه گروه شناسایی کردند:

- برندگان جایزه امی 2.7 سال بیشتر از بازندگان عمر کردند. اگرچه فیلمنامه نویسان برنده این جایزه به طور معماگونه‌ای سه سال زودتر مردند.

- مشاهیر تالار بیسبال هیچ مزیتی از لحاظ طول عمر بر نامزدهای بازنده نداشتند.

- روسای جمهور و نخست وزیران به طور میانگین 5.3 سال کمتر از نامزدهای بازنده عمر کردند. درحالی که برخی از این تاثیرات به دلیل ترور بوده، این مضرت حتی با کنار گذاشتن این گزینه نیز باقی می‌ماند.

به گفته محققان، احتمالا مزیت و مضرات برنده شدن بر ترکیبی از فرصتها و تنشهای همراه با آن بستگی دارد. برندگان رقابت امی معمولا با فرصتهای شغلی چشمگیر برخوردارند که در غیر این صورت دسترسی به آنها مشکل است.

از طرف دیگر انتخاب در تالار مشاهیر بیس‌بال پس از پایان شغل بازیکنی افراد رخ داده که تاثیر کمی بر فرصتهای شغلی و درآمد افراد دارد.

برای نامزدهای ریاست جمهوری و نخست وزیری، شرایط زندگی برای اعضای این گروهها تغییر می‌کند اما برنده شدن نیز با خطرات چشمگیری مانند ترور و تنش بسیار زیاد همراه است.

15 مردی که ریاست جمهوری آمریکا را در قرن بیستم بر عهده داشته و تا سال 2008 از دنیا رفته‌اند، به طور میانگین 1.9 سال کمتر از مردان آمریکایی با همان سن زندگی کردند.

این پژوهش در مجله American Sociological Review منتشر شده است.