گوناگون

کتاب شناسی/ تاریخ با غرغرهای اضافه

پارسینه: تاریخ با غرغرهای اضافه، مروری بر تاریخ ایران است با زبانی ساده و آمیخته با شوخی و طنز. این مجموعه تاریخ ایران را با نگاهی انتقادی و روایتی جذاب بازخوانی می کند. کتاب های این مجموعه برای گروه سنی نوجوانان نوشته شده است، اما دیگر گروه های سنی نیز می توانند از آن ها استفاده کنند.

پارسینه- گروه فرهنگی: تاریخ با غرغرهای اضافه، مروری بر تاریخ ایران است با زبانی ساده و آمیخته با شوخی و طنز. این مجموعه تاریخ ایران را با نگاهی انتقادی و روایتی جذاب بازخوانی می کند. کتاب های این مجموعه برای گروه سنی نوجوانان نوشته شده است، اما دیگر گروه های سنی نیز می توانند از آن ها استفاده کنند.

اولین کتاب از این مجموعه با عنوان «کتاب اول: از آغاز تاریخ تا نخستین حکومت سراسری در ایران» به توضیح وقایع شکل گیری کشور ایران و چگونگی تاسیس نخستین حکومت سراسری در آن، یعنی مادها می پردازد.

سیدآبادی در مقدمه کتابش نوشته است: «آن چه در این کتاب آمده، با این که سعی شده است با نگاه انتقادی همراه باشد و ویژگی های انتقاد را رعایت کند، گاهی هم به غرغر تبدیل شده است. این هم البته کمی خودخواسته است، زیرا نویسنده این سطرها خیال می کند که مخاطبان این کتاب غرغر کردن را بیش تر از انتقاد کردن می شناسند و شاید تلفیقی از هر دو بیش تر کمک کند که به نگاه انتقادی هم نزدیک شوند.

از همین اول تاکید می کنم که این غرغرها به این معنی نیست که بگوییم ما چیزی نبوده ایم، بلکه به این معنی است که گاهی خیلی چیزها بوده ایم، و گاهی نیز چیزهای زیادی را از دست داده ایم. اگر چیزی نبوده ایم اصلا نوشتن این کتاب بیهوده بود. این کتاب ها برای اشاره به جاهایی از تاریخ است که وقتی می خوانیم احساس خوبی به ما دست نمی دهد. این اتفاقات بیشتر وقت ها درست پس از آن رخ داده است که ما مشغول افتخار کردن بوده ایم. »

این «ما» ی تکه پاره، کیومرث خان! دموکراسی راه می انداختی چه می شد؟ ، نوبت جمشید، چرا ضحاک بر تخت جمشید نشست؟ ، پیش از این که ما به ایران بیاییم ساکنانش دیو بودند؟ ، وقتی آریاییان آمدند بقیه اقوام چه شدند؟ ، چیزی شبیه به دموکراسی که به دنیا نیامده مُرد، اولین حکومت سراسری در ایران، بی عرضه یا متمدن؟ و منابع و ماخذ از بخش های مختلف کتاب هستند. بخش پایانی کتاب هم به نمایه های آن اختصاص دارد.

در قسمتی از این کتاب می خوانیم:

حتما شما هم از پدربزرگی، مادربزرگی کسی شنیده اید که هیتلر به ایرانی ها کاری نداشت، چون خود را همنژاد با ایرانیان می دانست. شاید باورتان نشود، ولی این ماجرا تا حدودی ریشه های تاریخی هم دارد. به گفته برخی از تارخ نویسان، آریاییان در مناطق نزدیک به سیبری (در روسیه کنونی) زندگی می کردند که با هم خویشاوند نیز بودند و بر اثر یخبندان و سردی هوا مهاجرت کردند. بخشی به هند رفتند، بخشی به اروپا و بخشی به ایران.

در زمان هیتلر بحث های نژادی خیلی جدی شده بود. هیتلر هم آمدم نژادپرستی بود که نژاد خودش را برترین نژاد می دانست. در آلمان روزگار هیتلر کلی از تاریخ نویسان و باستان شناسان و دانشمندان درباره نژاد به بحث و بررسی می پرداختند و این عقیده هیتلر را، به خیال خودشان، ثابت می کردند. بحث های نژادپرستی در ایران هم طرفدارانی پیدا کرده بود و تا وقتی هیتلر در جبهه های جنگ پیشروی می کرد، در ایران نیز بعضی ها خود را همنژاد و فامیل هیتلر می خواندند و از روی بحث های نژادپرستانه در آلمان، ایرانی ها را هم، نژاد برتر معرفی می کردند.

امروزه برای ما تقریبا بدیهی است که هیچ نژادی به نژاد دیگر برتری ندارد و اگر مردمانی در سرزمینی به جایی رسیده اند، نتیجه تلاش ها و کوشش هایشان بوده است. چه بسیار در تاریخ خوانده ایم که مردمان سرزمینی در دوره ای از تاریخ در اوج شکوه زندگی می کرده اند و در دوره ای دیگر نشانی از آنان نبوده است. گذشته از این می دانیم که امروزه حرف زدن درباره نژاد ناب تقریبا بی معنی است. مردمان در طول تاریخ طولانی بارها و بارها جابه جا شده اند و نژادهای گوناگون و مردمان سرزمین های گوناگون با هم در هم درآمیخته اند.

این کتاب با ۷۸ صفحه مصور، شمارگان هزار و ۶۵۰ نسخه و قیمت ۴ هزار تومان منتشر شده است.

ارسال نظر

نمای روز

داغ

صفحه خبر - وب گردی

آخرین اخبار