"روش زندگی برخی روحانیون، موجب بی‌اعتقادی مردم شده است"

شفقنا نوشت:

حضرت آیت الله العظمی سیستانی، مرجع تقلید شیعیان در بیان شیوه زندگی روحانیت شیعه مرقوم کرده اند: «... سخت معتقدم که نه تنها مراجع تقلید بلکه تمامی روحانیون و بخصوص علماء برجسته باید از ریخت و پاش و تجملات جدا اجتناب نمایند، یکی از بزرگترین خطراتی که روحانیت شیعه را در دراز مدت تهدید می کند همانا روشی است که متاسفانه در سال های اخیر دامنگیر جامعه روحانیت گشته و موجبات بی عقیده ای مردم را به آنان فراهم آورده است، آقایان علماء و روحانیون باید حدالامکان در جهات مادی جانب اقتصاد را رعایت نموده و از تصرف غیر لازم در وجوه شرعیه خودداری نمایند.»



به گزارش شفقنا، وبسایت دار آخرت با انتشار دست خطی از حضرت آیت الله العظمی سیستانی درباره شیوه زندگی روحانیت شیعه نوشته است: یکی از امتیازات ویژه روحانیت نسبت به اصناف وگروه های علمی و اجتماعی دیگر داشتن یک مرامنامه نانوشته اما مشخص در رعایت آداب وسلوکی است که در ادبیات درونی خودشان "زی طلبگی" نامیده می شود این آداب و رفتارها ، مجموعه ای از دستورات اخلاقی، اجتماعی است که اگر چه از هیچ یک از طلاب و روحانیون بابت رعایت آن تعهدی کتبی گرفته نشده است اما هر روحانی وطلبه موفق یا حداقل خواهان موفقیت وآبرو خود را موظف به رعایت آن می داند. نهاد روحانیت اصیل شیعه یک نوع نظارت مقدس بر رفتار ، گفتار، لباس و ... خود و همنوعان خود دارد.

شاید هیچ پزشکی برایش مهم نباشد که هم رشته او چگونه و از چه نوع پوشش و طرز رفتاری برخوردار است یا کسبه محترم بازار هم صنفان خود را به جهت یک طرز خاص بودن بازخواست نمی کنند اما در سلوک روحانیت اصیل این قانون نانوشته حکم فرماست که عدم رعایت زی طلبگی و جدا شدن از سلوک سنتی علمای سلف نوعی جرم اخلاقی شمرده می شود و فرد خاطی از چشم دیگران افتاده وبا عدم پایبندی خود به این قوانین وجدانی تائید افکار همنوعان خویش را از دست می دهد.

طلبه از آن جهت كه یك مسلمان مؤمن است، موظف است در زی اهل ایمان باشد؛ اما فراتر از آن، از جهت شخصیت صنفی و نقش اجتماعی خاص طلبگی نیز، لازم است در جلوه‏های ظاهری خود هنجارهایی را مراعات كند كه الزاما هر مؤمنی در هر صنفی ملزم به رعایت آن نیست. این هنجارها، مصادیق خاص زی طلبگی‏اند. اگر طلبه در رفتارهای خود مراقبت لازم را نداشته باشد و از حدود پاره‏ای هنجارها فراتر رود، علاوه بر آن‏كه با زی ایمانی تطابق ندارد و شأن او را پایین می‏آورد، به منزلت و جایگاه روحانیت آسیب رسانده و ارج و قدر این نهاد مقدس را كه حاصل صدها سال پایمردی و صداقت و خدمت و مجاهدت عالمان ربانی است، مخدوش ساخته است.

به بیان دیگر، طلبه چون انتساب آشكاری به یك صنف اجتماعی دارد، رفتارش رفتار آن صنف تلقی می‏شود و به پای آنها نوشته می‏ شود. آبروی شخصی او، با آبروی صنف او و آبروی صنفی او پیوند دارد و از بین رفتن اعتبار شخصی‏اش، غالبا ملازم با خدشه در اعتبار صنفی او و اعتبار صنف او است. امام صادق علیه‏السلام به یكی از یاوران و شیعیان نزدیك خود فرمودند: الحَسَنُ مِن كلِّ أَحَدٍ حَسَنٌ وَ مِنك أَحسَن، لِمَكانِك مِنّا. وَ القَبیحُ مِن كلِّ أَحَدٍ قَبیحٌ وَ مِنك أَقبَح، لِمَكانِك مِنّا؛ كار خوب، از هر كس خوب است، اما از تو خوب‏تر است؛ به جهت نسبتی كه با ما داری. كار بد، از هر كس بد است و از تو بدتر؛ به جهت نسبتی كه با ما داری. (بحار الانوار، ج 47، ص 349)

اندیشه و خرد حاکم بر هزار سال تاریخ روحانیت شیعه برای این زی مقدس شاخصه های را تعیین نموده است که به روحانی می آموزد در بعد مادیات زندگی او نباید بالاتر از مردم عادی باشد که نشانه آن عدم گرایش به تجملات و زرق و برق دنیا و پرهیز از مصرف گرایی، رفاه زدگی، اسراف و خوشگذرانی است. عالمان تیزبین و صاحبان دغدغه همواره کوشیده اند خطر انحراف از این مسیرکهن را به دیگران گوشزد نمایند، آیت الله العظمی سیستانی(دام ظله) که خود به حق آینه تمام نمای این زی مقدس ومعلم دوران در رعایت ساده زیستی است در مرقومه ای خطاب به یکی از وکلای خویش می نویسد:

«... اینجانب روش زندگانی علمای بزرگ گذشته همچون مقدس اردبیلی و شیخ انصاری و حاج آقا رضا همدانی قدس الله اسرارهم را همواره نصب العین خویش قرار داده و سخت معتقدم که نه تنها مراجع تقلید بلکه تمامی روحانیون وبخصوص علما برجسته باید از ریخت و پاش و تجملات جدا اجتناب نمایند و یکی از بزرگترین خطراتی که روحانیت شیعه را در دراز مدت تهدید می کند همانا روشی است که متاسفانه در سال های اخیر دامنگیر جامعه روحانیت گشته و موجبات بی عقیده ای مردم را به آنان فراهم آورده است. آقایان علما و روحانیون باید حد الامکان در جهات مادی جانب اقتصاد را رعایت نموده و از تصرف غیر لازم در وجوه شرعیه خودداری نمایند.»

پیام این سفارش مرجع تقلید شیعیان جهان برای جامعه حوزوی این است که رعایت زی طلبگی نه تنها یک وظیفه شرعی و اخلاقی است بلکه عدم رعایت آن یک تهدید برای جامعه دینی می باشد که گناه عدم رعایت آن و تبعات حاصله از آن متوجه روحانیت خواهد بود.

باشد که خداوند توفیق همگامی با گذشتگان پاک را در این مسیر نورانی به همگان عنایت فرماید. آمین یا رب العالمین