نقش مادربزرگ و پدربزرگ در زندگي كودك

يك خانواده جوان براي رشد به يك زندگي آرام و مستقل نياز دارد. همزمان با اين، مادر بزرگ ها و پدر بزرگ ها نيز مي خواهند مفيد واقع شده و تا سر حد امكان نوه هاي خود را مورد لطف و مرحمت قرار دهند. اما اين نبايد به عنوان از بين رفتن اختيارات والدين تلقي شود. بلكه با كمي درك احتياجات هر نسل را مي توان تامين كرد.

مادر بزرگ و پدر بزرگ مي توانند براي يك زن و شوهر جوان كمك بسيار خوب و مفيدي باشند. آنها هم از وجود نوه خود لذت مي برند. برخي از آنها مي پرسند"چگونه است كه من نمي توانستم از وجود بچه هاي خود به قدر نوه هايم شادمان شده و لذت ببرم. شايد علت آن مسئوليت سنگيني بود كه مستقيما بر عهده داشتند. در بسياري از نقاط مختلف دنيا پدر بزرگ ها و مادر بزرگ ها به عنوان متخصص اطفال تلقي مي شوند و اكثرا در مواردي كه براي مادر جوان و بي تجربه مسائل و مشكلاتي راجع به نوزادش پيش مي آيد و يا به كمكي نيازمند باشد از مادرش خواهد پرسيد. داشتن چنين اعتمادي به مادر بزرگ نه فقط باعث اكتساب پندهاي مادرانه است بلكه اغلب موجب تسلي روحي مادر جوان نيز مي شود.

برخي از مادران جوان مشورت با پزشك طفل خود را از مشورت با مادربزرگ بهتر و مفيدتر نمي دانند اما بسياري از مادران ديگر به هيچ وجه حاضر نيستند با مادر بزرگ اصولا مشورتي بنمايند و اين البته به دلايل چندي است: اولا بيشتر ما عادت كرده ايم كه در هر موردي با پزشك متخصص مربوط به آن مشورت نماييم.از قبيل روانشناسان، مددكاران و غيره و از طرف ديگر اعتقاد داريم كه علوم بشري با سرعت بسيار زيادي پيشرفت مي كند و بنابراين فكر مي كنيم كسي كه بيست سال قبل مي توانسته از عهده به انجام رساندن كاري برآيد.امروزه كاملا از كاروان تمدن عقب مانده است. مهمتر از همه اينكه زن و مرد بي تجربه اي كه معمولا جوان و شايد هنوز در دوران بلوغ باشند، از دخالت هاي پدر بزرگ و مادر بزرگ در كارشان ناراحت شده و مي خواهند به تمام جهان و به خود ثابت نمايند كه آنها مي توانند به تنهايي و مستقلا زندگي خود را اداره نمايند و به هيچ صورتي حاضر نيستند بار ديگر به دوران كودكي و طفوليت خود بازگشت نموده و دوباره به پدر و مادر خود تكيه نمايند.

در بسياري از خانواده ها در مورد تربيت فرزندان، به خصوص فرزند اول سازش كاملي ميان پدر و مادر و پدر بزرگها و مادر بزرگها برقرار است ولي در بعضي از آنها اختلافات كم و زيادي در اين مورد وجود دارد. به هر حال تمام اين اختلافات به تدريج و با مرور زمان برطرف خواهد شد. مادر جوان خوشبختي كه به خود اعتماد فراوان دارد، زماني كه به ياري و مشورت مادر بزرگ نياز دارد، به سهولت از او اين كمك را تقاضا خواهد كرد و در صورتي كه پيشنهاد و نصيحت مادر بزرگ را مفيد و عاقلانه تشخيص داد آن را خواهد پذيرفت و گرنه به طريقي مودبانه و شايسته آن را رد مي نمايد.

اما تمام مادران جوان آنقدرها اعتماد به نفس ندارند و مانند هر كسي در شغل جديد، اشخاص حساس و زودرنجي مي باشند. پدربزرگها و مادر بزرگ ها نيز از يك سو دوران جواني و زودرنجي خود را به يادآورده و سعي مي كنند از دخالت هاي بيجا خودداري نمايند. از طرف ديگر به خاطر محبت و علاقه بسيار زيادي كه به نوه هاي خود دارند نمي توانند از اظهار عقيده در مورد پرستاري از آنها خودداري نمايند.

والدين بزرگ در اين دوره و زمانه تغييرات شگفت انگيزي در مورد پرستاري و مراقبت ازنوزادان به زمان قديم مي بينند. مانند تغيير برنامه تغذيه، زود دادن غذاهاي جامد به طفل و غيره كه قبول تمام اين تغييرات براي آنها بسيار مشكل و دشوار است و از اينكه مادران جوان اين تغييرات را با شوق و علاقه انجام مي دهند ناراحت مي شوند. يك مادر خوب و شايسته مي تواند با دعوت والدين بزرگ در اين قبيل مباحث، به راحتي روابطه حسنه و نيكويي با آنها برقرار نمايد.

اين نكته كاملا روشن است كه مباحثات علني هميشه بر كنايات و اشارات مبهم و سكوت هاي ناراحت كننده رجحان دارد. مثلا ما به عنوان مادري كه اطمينان داريم كه راهي را كه براي تربيت طفل خود انتخاب كرده ايم كاملا صحيح است به مادر بزرگ خواهيم گفت: من مي دانم كه اين راه به نظر ما درست نيست ولي در اين رابطه با پزشك هم مشورت خواهم كرد تا مطئن شوم كه دستورات او را به درستي مي فهمم و انجام مي دهم. البته اين حذف بدان معني نيست كه مادر تسليم مادر بزرگ خواهد شد، چون طبعا اتخاذ تصميم نهايي با خود اوست. از سوي ديگر مادر بزرگ بايستي با پذيرفتن روش هاي جديد حتي الامكان به مادر طفل اعتماد و اطمينان بدهد تا متقابلا مادر نيز با او در موارد شك و ترديد مشورت نمايد.

منبع: افکار