تأثير بزاق دهان بر درمان زخم

پژوهشگران هلندی، ماده‌ای به نام «هیستاتین» در بزاق دهان انسان کشف کردند که به درمان و التیام زخم کمک می‌کند و آن را سریعتر بهبود می‌بخشد.

«هیستاتین» یک پروتئین است که تاکنون صرفا به عنوان یک ماده مؤثر ضدباکتری به شمار می‌رفت كه دانشمندان به هنگام پرورش سلول‌های دهان انسان در ظروف دارای بزاق و بدون بزاق، به هیستاتین برخورد کردند.

در این آزمایش‌ها، پس از وارد کردن زخم و آسیب به نمونه‌هایی از سلول‌های دهان، سلول‌های داخل ظرف بزاق دهان پس از شانزده ساعت دوباره تقریبا به طور کامل درمان شده و التیام یافتند.
به منظور شناسایی ماده التیام بخش زخم در دهان، پژوهشگران اجزای بزاق دهان انسان را جداگانه بررسی کرده و قدرت درمان و التیام زخم هر جز بزاق را سنجیدند.

نتایج این آزمایش‌ها نیز نشان داد که پروتئین هیستاتین می‌تواند زخم را التیام بخشد. با توجه به این نتایج، اثر التیام بخش مکیدن زخم که در میان عامه مردم معمول است، یک بار دیگر تأیید می‌شود.

پژوهشگران هم اکنون امیدوارند که با کمک این اطلاعات جدید، بتوانند یک داروی جدید برای درمان و التیام آسیب‌های سوختگی و یا زخم‌های مزمن تولید کنند که در بیماران قند (دیابت) اغلب دیده می‌شود.
بزاق دهان موش نیز دارای فاکتورهای مشخصی برای رشد است که زخم را نیز درمان می‌کند.

منبع: سیمرغ