چگونه غم و رنج را تاب بیاوریم؟

زمانی که حوادث و اتفاقاتی ناگوار در سطح جامعه رخ می‌دهد و به اصطلاح می‌توان گفت: اذهان عمومی رنجیده خاطر می‌شود و غم و افسردگی سراغ افراد می‌آید، این ناراحتی می‌تواند در روحیه خانواده‌ها و کودکان نیز تاثیر داشته باشد.

به دنبال اتفاقات ناگوار استرس، اضطراب، ترس و نگرانی و ناآرامی در افراد ایجاد می‌شود و می‌تواند در روند خواب افراد نیز تاثیرگذار باشد. همچنین فراوانی و پشت سر هم بودن اتفاقات می‌تواند باعث ایجاد ناتوانی روحی و ضعف روانی شود که در نهایت باعث می‌شود افراد انرژی و انگیزه خود را برای فعال و شاداب بودن از دست بدهند یا در مسیر افسرده‌خویی قرار بگیرند.

برخی افراد در شرایط ناراحت کننده از مهارت تاب‌آوری برخوردار هستند. تاب‌آوری ظرفیتی برای مقاومت در برابر استرس و حوادث مختلف است و با برخورداری از این مهارت افراد این قابلیت را پیدا می‌کنند که با خطرات و سختی‌ها سازگار شوند و پس از سپری شدن مصیبت به بازسازی زندگی خود بپردازند. باید اشاره داشت که تاب‌آوری به معنای توانایی مقابله با شرایط دشوار و پاسخ انعطاف‌پذیر به فشار‌های زندگی روزانه است.

باید در نظر داشته باشیم که مهارت تاب‌آوری نمی‌تواند جلوی اتفاقات تلخ را بگیرد یا مشکلات را از بین ببرد بلکه به افراد این توانایی را می‌دهد که مقابله سالم داشته باشند و بتوانند با شرایط پیش آمده سازگار شوند. برخی تصور می‌کنند اگر بتوانند با حوادث سازگار شوند به معنای سنگدلی و بی‌احساسی آنهاست در صورتی که علاوه بر همدردی و هر کمکی که فرد می‌تواند انجام دهد، در عین حال می‌تواند مقاومت روانی خود را نیز بالا ببرد.

در مورد کودکان و فضای خانوادگی توصیه می‌شود با توجه به سن کودک با آن‌ها صحبت شود و همچنین فضا‌های دیگر و اخبار دیگری را نیز برای فرزند خود بازگو کنید تا از میزان تلخی روانی کودک کاسته شود. همچنین شرکت در انجمن‌های خیریه و کمک‌های مردمی نیز می‌تواند از لحاظ روانی به تاب‌آوری افراد و احساس همدردی و آرامش آن‌ها کمک کند.