اتصالات مغزی بهتر در کسانی که مرتب می‌دوند

فعالیت‌هایی که از دید عموم تکراری محسوب می‌شوند، در واقع دربرگیرنده فرآیندهای شناختی پیچیده‌ای مانند برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری هستند و این فعالیت‌های شناختی می‌توانند برمغز تاثیر بگذارند.

محققان برای انجام این تحقیقات از فناوری تصویربرداری MRI استفاده کردند و از مغز دوندگان بزرگسال از سراسر آمریکا تصویربرداری کردند. همچنین به‌منظور مقایسه، از مغز گروهی از بزرگسالان که حداقل یک سال فعالیت ورزشی مستمر نداشته‌اند نیز تصویربرداری کردند. داوطلبان این تحقیقات بین ۱۸ تا ۲۵ سال سن داشتند و شاخص جرم بدن آن‌ها یکسان بود.

برای این منظور ابتدا از مغز داوطلبان در حالت بیداری و بدون انجام فعالیت ورزشی تصویر برداری شد. در نتیجه معلوم شد اتصالات بین سلول‌های بخش‌های مختلفی از مغز افراد ورزشکار، از جمله غشای مغز آن‌ها بسیار بهتر و قوی‌تر از سایر داوطلبان است.

تا کنون تحقیقات اندکی در رابطه با تاثیرات فعالیت ورزشی مستمر که نیاز چندانی به عملکرد کنترل مغز ندارند، از جمله دویدن، انجام گرفته است.

بر اساس یافته‌های تحقیقات پیشین، انجام فعالیت‌هایی مانند ساززدن که نیاز به درگیری مغز در فرآیند آموزش و کنترل عملکرد اندام‌های مختلف دارند،‌ ساختار بخش‌هایی از مغز را که با کنترل آن فعالیت ارتباط دارند، دستخوش تغییر می‌کند. این فعالیت‌ها موجب تغییر بخش‌هایی از غشای مغز می‌شود که مسئولیت کنترل فرآیندهای حسی، تمرکز و موقعیت‌یابی را برعهده دارند.

گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Frontiers in Human Neuroscience منتشر شده است.